syn Childeryka i I Basiny, Clovis odziedziczył królestwo Franków Saliańskich w 481 roku, w wieku 15 lat. W 486 roku poprowadził swoją armię przeciwko Soissons, ostatniej z Gallo-rzymskich twierdz i pokonał rzymskiego gubernatora. Następnie zaangażował się w szereg kampanii przeciwko innym królestwom barbarzyńców i to podczas jednego z tych przedsięwzięć wojskowych Clovis został nawrócony na chrześcijaństwo nie-Ariańskie., Według Grzegorza z Tours, Clovis był w niekorzystnej sytuacji w walce z Alamanami i szukał pomocy u Boga swojej chrześcijańskiej żony Klotyldy, obiecując, że jeśli otrzyma zwycięstwo, zostanie chrześcijaninem. W 506 roku Clovis zadał alamanom miażdżącą klęskę pod Tolbiac (Zülpich).
Po bitwie Clovis przyjął chrześcijaństwo i dzięki temu zyskał poparcie Gallo-rzymskich biskupów, którzy kontrolowali znaczną część bogactwa Galii i byli niezwykle wpływowi wśród ludności., Co więcej, jego nawrócenie automatycznie zamieniło wojny Clovisa w święte wojny przeciwko heretykom i niewierzącym. Wielu historyków postrzegało nawrócenie Clovisa jako sprytne posunięcie polityczne, ale jest również prawdopodobne, że zwycięstwo Tolbiaca odegrało zasadniczą rolę w jego religijnej zmianie i że bez znaku jakiejś różnorodności nigdy nie porzuciłby swoich przodków bogów.,
W Frankijskiej części swojego królestwa Clovis, który był bezwzględny w swoim pragnieniu władzy, stopniowo eliminował innych królów, którzy wcześniej byli jego sojusznikami, a dzięki połączeniu wiedzy wojskowej i zdrady stał się najwyższym władcą w Galii.
okres ekspansji Franków, który rozpoczął się w 486 roku, zakończył się bitwą z Wizygotami pod Vouille (koło Poitiers) w 507 roku. Clovis zwrócił wówczas uwagę na rządy nad nowo podbitymi terytoriami., Jego panowanie, które łączyło Elementy germańskiego panowania z tradycyjnymi rzymskimi systemami fiskalnymi i administracyjnymi, zawdzięczało wiele swojego sukcesu współpracy między Clovisem a jego germańskimi zwolennikami i Gallo-Rzymskim Episkopatem. Jego polityka wobec Kościoła była w zasadzie nadrzędna wobec potrzeb i przywilejów kościelnych. W ostatnich latach swojego panowania Clovis poświęcił wiele energii promulgacji i kodyfikacji Lex Salica( prawa salickiego), zwyczajowo niepisanych praw Franków, a tym samym zapewnił jedność jurysdykcji dla swojego królestwa.,
27 511, w wieku 45 lat. Zgodnie z tradycją Frankijską jego czterej synowie (Chlodomer, Childebert i, Clothar I i Teuderic) podzielili jego królestwo.