palpacja jest umiejętnością psychomotoryczną i powinna być postrzegana jako element procesu badania. Badanie zwykle obejmuje, co najmniej, dokładną historię, zakres oceny ruchu, test siły mięśni, specjalne testy, ocena ruchomości stawów, ocena neurologiczna i skale wyników. Informacje uzyskane z badania palpacyjnego muszą zostać włączone do pozostałej części badania., Ta kompilacja wszystkich zebranych danych pomaga klinicystom w ustalaniu diagnozy i wdrażaniu strategii leczenia, a także pomaga w procesie podejmowania decyzji klinicznych.
często studenci i początkujący lekarze zmagają się z czasem badania palpacyjnego podczas badania. Chociaż obecnie nie ma ustalonych ram, kiedy przeprowadzić palpacyjną część badania, zalecamy użycie umiejętności rozumowania klinicznego, aby pomóc odpowiedzieć na to pytanie. Podczas badania ważne jest, aby zwrócić szczególną uwagę na zachowanie objawów zgłaszanych przez pacjenta., Na przykład, należy zapytać pacjentów o zachowanie objawów tak, że można ustalić, czy stan został coraz gorzej, pobyt taki sam, lub poprawy od początkowego wystąpienia bólu lub urazu. Gdy pacjent zgłasza wysoki poziom bólu i jest bardzo obawa ruchu, zwykle wskazuje to na ostry uraz. Odwrotnie, gdy pacjent zgłasza niższy poziom bólu i jest mniej zaniepokojony ruchem, zwykle wskazuje to na stan w podostrej lub przewlekłej fazie gojenia (Maitland, 2006)., Według Maitlanda (2006) jednym z głównych celów procesu badania jest ocena stopnia rozdrażnienia. Struktura wysoce drażliwa charakteryzuje się wysokim poziomem bólu podczas ruchu, wzrostem bólu po minimalnej aktywności i dłuższym okresem czasu na powrót bólu do poziomu wyjściowego (Maitland, 2006). Informacje te mogą być wykorzystane do określenia kolejności procesu egzaminacyjnego.
po urazie układu mięśniowo-szkieletowego następuje reakcja zapalna. Charakteryzuje się zaczerwienieniem, ciepłem, obrzękiem i bólem., Celem fazy zapalnej jest usunięcie martwych komórek z miejsca uszkodzenia i zapobieganie występowaniu infekcji. Faza ta trwa około 7 dni i wyznacza etap dla pozostałej części procesu gojenia. Druga faza gojenia tkanek to faza naprawy, charakteryzująca się migracją fibroblastów do miejsca rany w celu kontynuowania gojenia tkanek (Gogia, 1992; Moore, Nichols, & Engles, 2010). Najważniejszą częścią tej fazy jest tworzenie kolagenu w celu nadania rany wytrzymałości na rozciąganie. Faza ta trwa od 3 do 20 dni., Ostatnia faza gojenia, Faza remodelingu, charakteryzuje się tworzeniem blizn i konwersją kolagenu typu III do kolagenu typu I, głównego typu występującego w tkance łącznej. Faza ta rozpoczyna się około 10 dnia i trwa do momentu, aż tkanka powróci do siły przed urazem. Ważne jest, aby pamiętać, że fazy te nie wykluczają się wzajemnie i że znaczące nakładanie się występuje w całym procesie (Gogia, 1992; Moore et al., 2010).,
badanie palpacyjne może czasami podrażniać tkanki, co może wpływać na dokładność informacji zebranych z pozostałych części badania (zakres ruchu, badanie mięśni itp.). Informacje z historii pacjenta powinny powiedzieć lekarzowi stopień drażliwości obecny. To prowadzi klinicystę, czy badanie palpacyjne powinno być wykonywane na początku lub na końcu badania. Ponieważ ta determinacja wymaga ciągłego podejmowania decyzji klinicznych, może to być trudne dla studentów i początkujących klinicystów., Dlatego, naszym zdaniem, ogólna zasada może być pomocna – że badanie palpacyjne należy na końcu badania. Zapewnia to klinicystom znormalizowany punkt w badaniu do przeprowadzenia palpacji i zmniejsza szansę, że palpacja podrażni tkanki.