dyskusja
analiza przyczyn źródłowych i zarządzanie ryzykiem
poszukiwanie przyczyn i znalezienie właściwego rozwiązania, innymi słowy, podstawowa analiza incydentu jest jednym z początkowych i zasadniczych środków podjętych w celu zmniejszenia częstości urazów pacjenta. Należy zauważyć, że wspomniany proces musi być wolny od jakichkolwiek uprzedzeń i powinien skupić się na znalezieniu głównej przyczyny i rozwiązaniu jej zamiast identyfikacji osoby odpowiedzialnej., Jednym ze sposobów zapobiegania takim wydarzeniom jest posiadanie specjalnej wskazówki dotyczącej raportowania wydarzenia w odpowiedniej zorganizowanej atmosferze etycznej, bez oskarżania nikogo. Strach przed winą, kary, ograniczone wsparcie organizacyjne, nieodpowiednie informacje zwrotne i brak wiedzy na temat powiązanych czynników to niektóre z barier w zgłaszaniu błędów medycznych w szpitalach (12).
na ocenę i zmniejszenie ryzyka urazu lub zarządzanie ryzykiem w warunkach klinicznych ma wpływ kilka czynników., Jednym ze sposobów jest stworzenie kultury organizacyjnej opartej na wzajemnym zaufaniu i skutecznej komunikacji na wszystkich szczeblach szpitali (13, 14).
z etycznego punktu widzenia wartość wiarygodności jest warunkiem skutecznego zarządzania ryzykiem. Wartość ta jest związana z kulturą bezpieczeństwa, ponieważ odnosi się do bezpieczeństwa fizycznego, bezpieczeństwa psychologicznego i bezpieczeństwa kulturowego. W związku z tym odpowiedzialność menedżerów polega na tworzeniu ustawień bezpieczeństwa psychicznego i fizycznego w oparciu o otwartość w celu promowania bezpieczeństwa pacjentów i jakości opieki., Ponadto ważne jest, aby menedżerowie zachęcali do wielodyscyplinarnej współpracy w celu ułatwienia przejrzystej sprawozdawczości (10).
w tym przypadku oczywistym powodem było to, że drzwi inkubatora zostały przez kogoś otwarte lub nie zostały prawidłowo zamknięte. Pytania zadane w tym kontekście obejmują następujące kwestie: czy pielęgniarka zajmowała się innymi działaniami nadzwyczajnymi i istotnymi? Czy zatrzask drzwi inkubatora był zepsuty? Dlaczego Pielęgniarka zapomniała dokładnie zbadać drzwi? Czy to możliwe, że brak wytycznych dotyczących bezpieczeństwa pacjentów doprowadził do tego incydentu?,
najważniejszym krokiem w celu zmniejszenia możliwości takich zdarzeń w warunkach klinicznych jest ustalenie zasad i procedur, które najlepiej działają dla każdego oddziału. Ponadto ciągłe szkolenie personelu w zakresie bezpieczeństwa pacjentów, stały nadzór i kontrola poziomu skuteczności wykonywanych działań to inne kroki, które można podjąć w tym zakresie. Na przykład w tym przypadku ważne jest częste sprawdzanie drzwi inkubatora, stosowanie dwóch zamków i Wyjaśnienie pracownikom wskazówek dotyczących bezpieczeństwa dotyczących inkubatora., Ponadto konieczna jest również Ocena i stała kontrola przestrzegania zasad bezpieczeństwa pacjentów oraz informacja zwrotna.
rola zasobów ludzkich
na uwagę zasługuje również ilość zasobów ludzkich w dziedzinie bezpieczeństwa pacjentów. Innymi słowy, zapewnienie jakości zależy od ilości siły roboczej. Dlatego też, aby zapobiec podobnym incydentom, niezbędne jest zapewnienie odpowiedniej liczby personelu przy łóżku (12).
rola profesjonalizmu
etyka zawodowa i bezpieczeństwo pacjenta są splecione z podstawowymi pojęciami w medycynie., Bezpieczeństwo pacjentów opiera się na zasadach etycznych, które są uważane za wskaźniki jakości opieki (15). Realizacja bezpieczeństwa pacjenta wymaga opracowania i wdrożenia kodeksu etyki zawodowej. W oparciu o irański Kodeks postępowania pracowników służby zdrowia oczekuje się, że wszyscy pacjenci będą traktowani z godnością i będą chronieni przed ewentualną szkodą (16). W związku z tym przestrzeganie zasad etycznych wymaga od świadczeniodawców identyfikacji potencjalnych uchybień w zakresie bezpieczeństwa w celu zapobiegania wypadkom (15).,
ustanowienie bezpieczeństwa pacjentów ma różne aspekty Indywidualne, zawodowe i organizacyjne, ze szczególnym naciskiem na etykę. Zaangażowanie zawodowe i organizacyjne prowadzi do wykrywania i raportowania błędów własnych i innych (10).,
z punktu widzenia etyki zaleca się następujące działania:
kierując się profesjonalnymi i instytucjonalnymi wytycznymi (jeśli istnieją) dotyczącymi upadających incydentów; podejmowanie podstawowych działań w celu oceny stanu zdrowia fizycznego pacjenta i ratowania jego życia; informowanie personelu odpowiedzialnego; punktualna ocena sytuacji oraz pełna dokumentacja i raportowanie zdarzenia (ważne dane, takie jak czas incydentu, pozycja niemowlęcia, poziom świadomości, oznaki życiowe, osoby obecne na miejscu zdarzenia, działania podjęte w procesie itp.,) powinny być udokumentowane; informowanie rodziców i udzielanie im wsparcia emocjonalnego.
informowanie rodziców (ujawnianie błędów medycznych)
wydaje się, że w przypadku jakiegokolwiek błędu popełnionego przez zespół opieki, zdarzenie musi być uczciwie ogłoszone rodzicom, bez obwiniania dostawców opieki. Co więcej, nie należy używać irytujących zwrotów, takich jak „It happens” I „Nothing has happened though”.
w okolicznościach, w których błędy były spowodowane niewłaściwym wzorcem świadczenia usług szpitalnych, rodzice powinni mieć pewność, że wszystkie usługi będą opłacane przez szpital., Byłoby lepiej, gdyby rodzice zostali poinformowani przez głównego lekarza lub pielęgniarkę i mieli wystarczająco dużo czasu, aby wyrazić swoje obawy lub gniew.
chociaż gniew w takich okolicznościach jest naturalną reakcją, nie możemy ukryć błędów medycznych z powodu strachu przed reakcją rodziców. Co więcej, gniew rodziców byłby bardziej dotkliwy, gdyby dowiedzieli się, że personel szpitala ukrył prawdę.
należy wziąć pod uwagę, że znajomość prawdy jest jednym z podstawowych praw pacjentów i członków ich rodzin., Według podobnych badań Wyjaśnienie błędu pacjentom może być stresującą sytuacją połączoną z intensywnymi reakcjami emocjonalnymi ze strony pacjentów/członków rodziny lub zespołu opiekuńczego. Ogólnie rzecz biorąc, osoba, która popełniła błąd, ma poczucie winy lub lęk przed karą, a pacjenci / członkowie rodziny doświadczają uczuć takich jak gniew i niepokój., Ponadto należy zauważyć, że podstawowe rozmowy zwykle odbywają się wtedy, gdy nie ma dokładnych i wyczerpujących informacji o zdarzeniu, więc rozpoznawanie, zrozumienie i Wyjaśnienie wszystkich szczegółów w skomplikowanych sytuacjach klinicznych nie jest możliwe. Dlatego sugeruje się, że w takich sytuacjach informacje powinny być podawane w kilku etapach i poprzez zapewnienie wsparcia psychologicznego dla pacjenta., Ponadto, chociaż mogą one wymagać interwencji wspomagających, rodzina pacjenta może być uważana za ważne źródło informacji w procesie analizy przyczyn (RCA) podobnych incydentów (17-20). Ponieważ tworzenie etycznego bezpieczeństwa pacjentów jest wielowymiarowym osiągnięciem, należy wziąć pod uwagę, że aktywne partnerstwo z rodziną pacjenta może być wysoce efektywnym podejściem do wykrywania i zapobiegania błędom medycznym (10).
ponadto w odniesieniu do przedstawionego przypadku należy zapewnić ojcu konieczność hospitalizacji noworodka i nie należy obwiniać matki., W rzeczywistości powinien mieć pewność, że incydent był całkowicie spowodowany błędem systemu, a nie przez matkę. Zasadniczo utrzymanie integralności rodziny jest niezbędne, a personel medyczny musi rozważyć wsparcie rodziny na wszystkich etapach, zwłaszcza w takich okolicznościach.
rzeczywiście, ważnym punktem etycznym w tym przypadku jest konieczność złożenia szczerych przeprosin. Nie zawsze jest to tak proste, jak powiedzenie: „przepraszamy”., Sposób informowania rodziców jest delikatną kwestią i istnieje pilna potrzeba szkolenia pracowników służby zdrowia w zakresie wrażliwych relacji interpersonalnych i związanych z nimi umiejętności, aby ułatwić uczciwą i właściwą komunikację z rodziną pacjenta (20).
aspekty Medycyny Sądowej
przepisy i regulacje dotyczące bezpieczeństwa pacjentów, które mogą się różnić w zależności od systemu prawnego każdego kraju, powinny zachęcać do ujawniania błędów medycznych, wspierając jednocześnie wdrażanie etycznych wymogów bezpieczeństwa pacjentów., Ogólnie rzecz biorąc, w oparciu o prawo medyczne, pacjent, który jest ofiarą zaniedbania, powinien otrzymać sprawiedliwe odszkodowanie. Ponadto przepisy te dają możliwości promowania przejrzystości i otwartej komunikacji na wszystkich szczeblach. Osiągnięcie tego celu wymaga uwzględnienia wszystkich zainteresowanych stron w systemie opieki zdrowotnej (21).
we wspomnianym przypadku można by zadać kilka pytań. Albo upadek był w obecności matki, albo nie. Jeśli to było w jej obecności, hipoteza jest taka, że upuściła dziecko celowo., Jeśli jednak nie ma żadnych oznak widocznej traumy, wydaje się, że nie było konkretnej siły krzywdzącej lub spadł z ramion matki, a to pokazuje brak doświadczenia matki.
w związku z tym należy wziąć pod uwagę, że senność poporodowa matki jest jednym z głównych czynników ryzyka upadku noworodków. Połowa wszystkich przypadków padania noworodków w szpitalach miała miejsce, gdy matka trzymała niemowlę w szpitalnym łóżku. W związku z tym rozpoznawanie ryzyka upadku noworodka w sytuacjach Opieki Matki i dziecka oraz nauczanie matek jest główną odpowiedzialnością pielęgniarską (22).,
jeśli matka nie jest w stanie zająć się hospitalizowanym dzieckiem, powinna być pod nadzorem zespołu opiekuńczego i powinna być wykształcona. Ponadto powiadomienie ojca jest właściwym działaniem, jeśli skarga została podniesiona przez ojca.
głównym zadaniem lekarza lub pielęgniarki po szczegółowym badaniu i leczeniu jest szczegółowa rejestracja i opis wszystkich zdarzeń bez żadnych założeń. Gdyby badania znalazły dowody zaniedbania, byłaby to zupełnie inna dyskusja i wezwanie służb społecznych byłoby absolutnie konieczne.,
można by też postawić pytanie: „jeśli dziecku nic się nie stało i zrobiliśmy wszystkie oceny, aby ubezpieczyć jego zdrowie, czy jesteśmy zobowiązani do poinformowania rodziców?”
istnieje obowiązek informowania pacjenta lub rodziny o każdym niepożądanym zdarzeniu w placówkach służby zdrowia. Idea, że nie ma potrzeby ujawniania błędów, które nie miały wpływu na pacjenta, opiera się na tradycyjnym stanowisku prawa. Ponadto dziś wiadomo, że takie ujawnienia zwiększą zaufanie pacjentów do pracowników służby zdrowia, jednocześnie uświadamiając im to, co dzieje się wokół nich., Ponadto dzięki takiemu podejściu pracownicy służby zdrowia mogą szanować autonomię i godność pacjentów (21, 23).