pisanie Maya

Majowie napisali to, co nazywamy hieroglifami (w skrócie glifami)., Ich pisanie jest systemem logosylabicznym, w którym niektóre znaki zwane logogramami reprezentują słowa lub idee (jak „tarcza” lub „jaguar”), podczas gdy inne znaki nazywane sylabogramami (lub fonogramami) reprezentują dźwięki w postaci pojedynczych sylab (jak „pa”, „ma”).,

Posłuchaj, jak wymawia się „hieroglif”:

od około 5000 tekstów, które przetrwały i zostały odnalezione przez archeologów, ponad tysiąc glifów zostało odnotowanych przez epigrafistów (uczonych studiujących inskrypcje Majów). Wiele z tych glifów jest odmianami tych samych znaków lub znakami o tym samym odczycie. Całkowita liczba hieroglifów używanych w dowolnym momencie nie była większa niż 500.,

wartość fonetyczna (jak wymawiać słowa) jest znana dla 80% tych znaków, podczas gdy znaczenie tylko 60% z nich zostało przetłumaczone do tej pory i liczy!

najwcześniejsze znane teksty Majów zostały napisane w III wieku p. n. e.i zostały odkryte w miejscu Majów w San Bartolo w Gwatemali, gdzie Dr Diane prowadziła badania.,

tylko elity mogły pisać, więc można sobie wyobrazić, że pisanie dotyczyło działalności elit – kalendarza i historii życia władców, takich jak ich narodziny, śmierć, małżeństwo, wojny i podboje.

Rabbit Scribe on the Princeton Vase (Princeton Art Museum)

jak czytać hieroglify Majów

projektowanie i pisanie hieroglifów Majów (tj., Kaligrafia) była dość elastyczna i, niestety dla nas, istnieją różne sposoby pisania tego samego słowa bez zmiany odczytu i / lub znaczenia. Uczeni w piśmie maja bardzo cieszyli się tą artystyczną wolnością!

słowa w starożytnym skrypcie Majów składają się z kilku znaków powiązanych ze sobą. Jednak obrazowy charakter systemu pisma Majów sprawia, że trudniej go zrozumieć niż nasz system alfabetyczny.,

grupa znaków tworzących słowo nazywana jest „blokiem glifów”. Największy znak w bloku glifów nazywany jest „znakiem głównym”, podczas gdy mniejsze dołączone do niego są nazywane „afiksami”.

kolejność odczytu

znaki w danym bloku glifów są odczytywane od lewej do prawej i od góry do dołu. Podobnie, teksty Majów są pisane i czytane od lewej do prawej i od góry do dołu, zwykle w kolumnach z dwóch bloków glifów.,

Maya Logograms

Logograms are signs representing meanings and sounds of complete words.,l system zapisu fonetycznego nadal używamy wielu logogramów, takich jak:

• @ (at): najczęściej używane w adresach e-mail i mediach społecznościowych „uchwyty”, ale także używane w księgowości
• £ : symbol funta szterlinga
• & (ampersand): reprezentuje „i”

większość znaków w starożytnym skrypcie hieroglificznym Majów to logogramy:

System czysto logograficzny byłby niepraktyczny, ponieważ zbyt wiele znaków byłoby potrzebne do wyrażania pomysłów, emocji i tak dalej.,

aby utrzymać system w zarządzaniu, starożytni Majowie używali również sylabogramów.

Sylabogramy/fonogramy Majów

Sylabogramy / fonogramy to znaki fonetyczne używane do wyrażania sylab.

Ogólnie rzecz biorąc, języki Majów podążają za wzorem spółgłoska-samogłoska-spółgłoska (CVC), ale ostatnia samogłoska ostatniej sylaby danego słowa jest zwykle cicha.,div>

Maya Hieroglyphic Syllabary List

The following charts are drawn from Harri Kettunen & Christophe Helmke (2014), Introduction to Maya Hieroglyphs, Wayeb: XIX European Maya Conference, pp., 74-77.

uzupełnienia fonetyczne

wśród najczęściej używanych afiksów w skrypcie Maya są uzupełnienia fonetyczne.

dopełniacz fonetyczny to sylabogram ułatwiający odczyt znaków logograficznych, jeśli jest nieco mylący, czyli może mieć więcej niż jeden możliwy odczyt.

w poniższym przykładzie glif dla ” kamienia „(w kolorze szarym) jest również fonogramem dla dźwięku ku, który może być użyty do fonetycznego zapisu słów takich jak ahk” turtle „lub kutz” turkey ” (pamiętaj, że ostatnia samogłoska jest cicha!)., Aby uniknąć nieporozumień, do glifu (logogramu TUUN) dodaje się dopełniacz fonetyczny ni, aby potwierdzić, że zamierzonym słowem jest rzeczywiście tuun („kamień”).

hieroglify Majów: Gramatyka

kolejność słów

Starożytne hieroglify Majów zwykle zaczynają się od daty i najczęściej struktura zdania będzie date-verb-subject.,

większość tekstów odzyskanych przez archeologów pochodzi z monumentalnych inskrypcji i ze względu na swój publiczny charakter teksty te dotyczą przede wszystkim czynów królów i historii ich dynastii. Daty były więc bardzo ważne i zajmują większość miejsca (do 80%) w monumentalnych inskrypcjach. Czasowniki Zwykle reprezentują tylko jeden lub dwa bloki glifów, po których następują długie nazwy i tytuły.,

Zaimki

trzecia osoba w liczbie pojedynczej („he, she, it”, „his, hers, its”) jest zdecydowanie najczęstszym zaimkiem dołączonym do czasowników i rzeczowników w starożytnych inskrypcjach Majów.,przykłady:

w odniesieniu do rodzaju męskiego i żeńskiego, Zawód lub urząd osoby, takiej jak „skryba” lub „królowa” lub „król”, jest napisane inaczej, jeśli osoba jest mężczyzną lub kobietą:

• przedrostek AJ – jest używany dla mężczyzn
• przedrostek IX – dla kobiet

czasowniki

znane nam starożytne teksty hieroglificzne Majów pochodzą głównie z publicznych pomników, które opowiadały o czynach królów., Oznacza to, że prawie wszystkie czasowniki są pisane w trzeciej osobie (on / ona). W inskrypcjach czasowniki znajdują się zwykle zaraz po datach.

trzecia osoba oznaczana jest przedrostkiem u – przed czasownikami zaczynającymi się na spółgłoskę i y – przed czasownikami zaczynającymi się na samogłoskę.

nie ma sufiksu (liter na końcu wyrazu) dla czasu teraźniejszego, podczas gdy czas przeszły (wciąż dyskutowany) wydaje się być oznaczony sufiksem-iiiy, a przyszłość (dość rzadka w inskrypcjach) jest oznaczona sufiksem-oom.,

przymiotniki

w napisach Majów przymiotniki poprzedzają rzeczowniki i są konstruowane przez dodanie sylaby do rzeczownika (-al,- ul,- el,- il,- ol).

na przykład przymiotnik „ognisty” to k' AHK ' („ogień”) + -al = K ' AHK ' al

rozszyfrowanie skryptu Maya: jak przetłumaczono glify Maya?,

rozszyfrowanie pisma Majów trwało kilka wieków.

jednym z kluczowych momentów w tej historii był rok 1862, kiedy francuski duchowny, Charles Etienne Brasseur de Bourbourg, odkrył w Królewskiej Akademii historii w Madrycie XVI-wieczny rękopis: Relacion de la cosas de Yucatan napisany około 1566 roku przez biskupa Jukatanu Diego de Landa.

w tym dokumencie Diego de Landa próbował dopasować glify Maya do alfabetu hiszpańskiego, nie zdając sobie sprawy, że pismo Maya nie było Alfabetyczne.,

przełom nastąpił w latach 50., kiedy Rosyjski językoznawca Jurij knorozow zrozumiał, że znaki skopiowane przez de Landa w jego rękopisie nie reprezentują liter, ale dźwięków (sylab).

Knorozow zauważył, że jednym ze znaków w kodeksach jest cu Landa, a następnie inny znak. Te dwa znaki były związane z wizerunkiem Turcji., Słowo Maya dla Turcji to cutz, a Knorozov uznał, że jeśli pierwszym znakiem jest cu, to drugim powinien być tzu.

aby przetestować swój model, Knorozov poszukał w kodach glifu, który zaczynał się od znaku tzu i znalazł go nad obrazem psa (tzul w Maya):

szczegóły z kodeksów madryckich i drezdeńskich (rysunki Carlosa A. villacorty)

Sylabowe podejście knorozowa otworzyło drogę innym epigrafikom i doprowadziło do rozszyfrowania pisma Majów.,

gdy znana jest wartość fonetyczna znaku, epigrafiści przeszukują słowniki języków Majów, aby im pomóc.

Maya papierowe książki (kodeksy)

Maya miała tysiące papierowych książek książki (obecnie nazywane kodeksy). Były to książki składane z kory papieru, oprawione skórą Jaguara. Niestety, większość kodeksów została zniszczona przez konkwistadorów i księży katolickich w XVI wieku.,

przetrwały tylko cztery i są nam znane:

• Kodeks Drezdeński, który ma 74 strony i jest przechowywany w Dreźnie w Niemczech.
• Kodeks madrycki, liczący 112 stron, znajduje się w Madrycie w Hiszpanii.
• Kodeks Paryski, liczący 22 strony, znajduje się w Paryżu we Francji.
• Kodeks Groliera odbywa się w Mexico city w Meksyku.

niektóre kodeksy zostały wydobyte z wykopalisk archeologicznych, ale uległy degradacji do nieotwartych brył gipsu i farby.,

te kodeksy dają nam wgląd w inne aspekty życia Majów. Obejmują one tablice astronomiczne używane do przewidywania zaćmień Słońca i księżyca, a także ruchu planet, Wenus i Marsa.

wspomina się również o sadzeniu i pielęgnowaniu swoich upraw, opiece nad pszczołami, które hodowali dla swojego miodu i składaniu ofiar z kadzidła lub kakao.,d=”95cf1c47f1″>