rodzaje medytacji
cztery rodzaje medytacji
przydatnym sposobem zrozumienia różnorodności praktyk medytacyjnych jest myślenie o różnych rodzajach medytacji.
praktyki te są znane jako:
- Koncentryczne
- generatywne
- receptywne
- refleksyjne
to nie jest tradycyjna lista – pochodzi od współczesnych nauczycieli medytacji, którzy czerpią z więcej niż jednej azjatyckiej tradycji buddyjskiej. Nie ma też twardych i szybkich różnic.,
konkretna praktyka medytacyjna zazwyczaj zawiera elementy wszystkich czterech podejść, ale z naciskiem na jeden konkretny aspekt.
związana z medytacją, ale nie do końca taka sama, jest praktyka uważności. To również jest istotną częścią praktyki buddyjskiej i oznacza pełniejsze uświadomienie sobie tego, czego doświadczamy we wszystkich aspektach swojego życia.
uważność zawsze odgrywa rolę w medytacji, ale medytacja, w sensie stawania się coraz bardziej skoncentrowanym, niekoniecznie jest częścią uważności.,
Koncentryczne
jeśli skupisz swoją uwagę na obiekcie, stopniowo staje się spokojniejsze i bardziej skoncentrowane.
w zasadzie zrobi to każdy obiekt – dźwięk, obraz wizualny, taki jak płomień świecy lub fizyczne odczucie.
w buddyzmie tantrycznym Tybetu i w innych miejscach medytujący wizualizują złożone obrazy form Buddy i recytują święte dźwięki lub mantry (w rzeczywistości te obrazy i dźwięki mają znaczenie poza zwykłym byciem przedmiotami koncentracji).,
ale najczęstszym i podstawowym celem medytacji koncentrycznej jest skupienie się na naturalnie uspokajającym fizycznym procesie oddechu.
w „uważności oddychania”, jeden osiada umysł poprzez uczestniczenie w odczuciach oddychania.
istnieje wiele wariantów tego, jak to się robi. Oto wspólna wersja praktyki:
- w pierwszym etapie praktyki podążasz za oddechem, który wchodzi i opuszcza ciało i liczy się po wydechu.
- po pierwszym oddechu liczysz 'dwa', i tak dalej do dziesięciu, a następnie zacznij od jednego.,
- w drugim etapie liczenie następuje przed in-breath.
- w trzecim etapie przestajesz liczyć i zajmujesz się odczuciami oddechu wchodzącego i wychodzącego z ciała.
- w czwartym etapie skupiasz swoją uwagę na czubku nosa, gdzie oddech pierwszy wchodzi w kontakt ze skórą.
- Koncentryczne praktyki medytacyjne mogą prowadzić do coraz głębszych Stanów absorpcji znanych w buddyzmie jako dhyana.
generatywna
przykładem praktyki „generatywnej” jest medytacja „rozwoju miłującej dobroci” (metta bhavana)., Pomaga to osobie medytującej rozwinąć postawę kochającej dobroci przy użyciu pamięci, wyobraźni i świadomości doznań cielesnych.
w pierwszym etapie czujesz się metta dla siebie za pomocą obrazu w stylu golden light lub zwrotów takich jak ” may I be well and happy, may I progress.'
w drugim etapie myślisz o dobrym przyjacielu i używając obrazu, frazy lub po prostu uczucia miłości rozwijasz mettę wobec nich.
w trzecim etapie metta jest skierowana do kogoś, kogo szczególnie nie lubisz lub nie lubisz.,
w czwartym etapie jest skierowany do kogoś, kogo naprawdę nie lubisz.
w ostatnim etapie czujesz mettę do wszystkich czterech osób na raz – siebie, przyjaciela, neutralnego i wroga.
następnie rozciągasz uczucie miłości ze swojego serca na wszystkich na świecie, na wszystkie istoty wszędzie.
Pismo Święte mówi o tej praktyce: „tak jak matka ryzykowałaby życie, aby chronić swoje dziecko, swoje jedyne dziecko, tak samo należy pielęgnować nieograniczone serce w odniesieniu do wszystkich istot. Z życzliwością dla całego kosmosu pielęgnuj nieograniczone serce.,”(Metta Sutta)
Inne generatywne praktyki w buddyzmie to tonglen – tybetańska praktyka wdychania cierpienia innych i wydychania oczyszczającego białego światła. Praktyka ta ma na celu kultywowanie współczucia.
Receptywna
w uważności oddychania lub w praktyce medytacyjnej metta bhavana, należy osiągnąć równowagę między świadomym prowadzeniem uwagi a otwarciem na wszelkie pojawiające się doświadczenia.
ta postawa otwartej, chłonnej uwagi jest podkreśleniem typu chłonnej praktyki medytacyjnej.,
czasami takie praktyki dotyczą po prostu bycia uważnym. W praktyce zazen, czyli „tylko siedzenie” z japońskiej tradycji Zen, siedzi się spokojnie, świadomy tego, co dzieje się w swoim doświadczeniu, bez osądzania, fantazjowania czy prób zmiany rzeczy.
podobną praktyką w tradycji tybetańskiej jest dzogczen. W obu przypadkach medytujący siedzi z otwartymi oczami. (Zwykle ludzie zamykają oczy, aby medytować).
praktyki zazen i dzogczen zyskują głębię z leżącej u podstaw wiary w znaczenie bycia w chwili obecnej.,
refleksyjna
Medytacja refleksyjna polega na wielokrotnym zwracaniu uwagi na temat, ale na bycie otwartym na to, co wynika z doświadczenia.
praktyki refleksyjne w buddyzmie obejmują medytacje nad nietrwałością i wzajemnością, a także praktyki wzmacniające wiarę, takie jak medytacja nad właściwościami Buddy.
przygotowanie i postawa
klasyczna pozycja medytacyjna to 'pozycja lotosu'. Polega to na siedzeniu ze skrzyżowanymi nogami z lewą stopą na górze prawego uda i prawą stopą na górze lewego uda.,
Jeśli nie możesz sobie z tym poradzić, dobrze jest usiąść na podłodze klęcząc lub ze skrzyżowanymi nogami z wystarczającą podporą, aby mieć zarówno kolana na ziemi, jak i plecy wyprostowane bez wysiłku.
’pozycja lotosu' ©
ale możliwe jest medytowanie w każdej stabilnej pozycji, która utrzymuje kręgosłup prosto. Siedzenie cicho na krześle jest całkowicie dopuszczalne.
podczas gdy pomaga ciału być czujnym, zrelaksowanym i stabilnym, medytacja tak naprawdę dotyczy umysłu i wewnętrznego doświadczenia., Postawa jest tego wsparciem, ale większość tradycji buddyjskich nie uważa jej za cel sam w sobie.
warto poświęcić trochę czasu przed i po medytacji, aby osiedlić się i wyjść z praktyki. Zawsze dobrze jest mieć trochę miejsca, aby pozwolić myślom umrzeć i dostroić się do swoich uczuć i doznań cielesnych.
nauka medytacji
w ciągu ostatniego półwiecza medytacja stopniowo stała się bardziej znaną praktyką na Zachodzie.,
tak jak wielu ludzi praktykuje hatha jogę (która jest hinduistyczna) lub T ' ai Chi (która jest taoistyczna) dla swoich korzyści zdrowotnych, tak wielu ludzi praktykuje medytację buddyjską bez bycia buddystą.
jest cennym narzędziem do rozwijania samowiedzy, nauki koncentracji i radzenia sobie ze stresem.
w ostatnich latach rośnie zainteresowanie wykorzystaniem medytacji i uważności w opiece paliatywnej, szczególnie nauką radzenia sobie z przewlekłym bólem i zapobieganiem nawrotom depresji.,
w kontekście buddyjskim medytacja jest istotnym elementem jej drogi do duchowego przebudzenia.
w Wielkiej Brytanii, podobnie jak w wielu innych krajach zachodnich, istnieje wiele ośrodków buddyjskich i niezależnych nauczycieli oferujących zajęcia i kursy medytacji.
istnieje również wiele książek, kaset i stron internetowych poświęconych tej tematyce.
ale ogólną radą buddystów jest to, że pomaga medytować z innymi i mieć nauczycieli, którzy mogą pomóc w kwestiach, które pojawiają się po drodze.
pomaga również iść na odosobnienie z innymi medytującymi, kiedy możesz skupić się na medytacji pełniej.,