Szyling Edwarda VI, wybity w latach 1551-1553
pierwsze monety funta szterlinga o wartości 12d zostały wybite w 1503 lub 1504 i były znane jako testoons. Testoon był jedną z pierwszych angielskich monet, które miały na awersie prawdziwy (a nie reprezentacyjny) portret monarchy, i to z tego powodu swoją nazwę otrzymała od włoskiej monety znanej jako testone, lub headpiece, która została wprowadzona w Mediolanie w 1474 roku., W latach 1544-1551 moneta była wielokrotnie niszczona przez rządy Henryka VIII i Edwarda VI, próbując wygenerować więcej pieniędzy na finansowanie zagranicznych wojen. Ta degradacja oznaczała, że monety wyprodukowane w 1551 r. miały jedną piątą zawartości srebra tych, które wybito w 1544 r., w związku z czym wartość nowych testoonów spadła z 12d do 6d. powodem spadku wartości testoonów jest to, że w przeciwieństwie do dzisiejszych, wartość monet była określana przez cenę rynkową zawartego w nich metalu., Ta degradacja została uznana za błąd, a za czasów panowania Elżbiety nowo wybite monety, w tym testoon (obecnie znane jako Szyling), miały znacznie wyższą zawartość srebra i odzyskały wartość sprzed degradacji.
szylingi zostały wybite za panowania każdego angielskiego monarchy po Edwardzie VI, a także za czasów Wspólnoty Narodów, z ogromną liczbą odmian i przeróbek pojawiających się na przestrzeni lat. W 1816 r. Mennica Królewska podjęła masowy program rewindykacji, w wyniku którego wybito duże ilości złotych i srebrnych monet., Poprzednie emisje monet srebrnych były nieregularne, a ostatnia emisja, wybita w 1787 roku, nie była przeznaczona do emisji publicznej, ale jako prezenty świąteczne dla klientów Banku Anglii. Nowe srebrne monety miały być925 (szterling) standard, ze srebrnymi monetami, które zostaną wybite w cenie 66 szylingów do funta troy. W związku z tym nowo wybite szylingi ważyły 2⁄11 uncji troy, co odpowiada 87.273 ziaren lub 5.655 gramów.
Mennica Królewska obniżyła w 1920 roku wartość srebra z 92,5% do 50%. Szylingi obu stopów zostały wybite w tym samym roku., Ta degradacja została dokonana z powodu rosnącej ceny srebra na całym świecie i podążała za globalną tendencją eliminacji lub zmniejszenia czystości srebra w monecie. W 1946 r.z podobnych powodów, zaostrzone kosztami II wojny światowej, zaprzestano całkowicie bicia srebrnych monet funta szterlinga (z wyjątkiem uroczystych pieniędzy Maundy). Nowe monety „srebrne” zostały wybite w miedzioniklu, stopie 75% miedzi i 25% niklu, nie zawierającym w ogóle srebra.,
poczynając od propozycji Lorda Wrottesleya w latach dwudziestych XX wieku, w ciągu kolejnych półtora wieku miały miejsce różne próby zdziesiątkowania funta szterlinga. Próby te nie przyniosły znaczącego rezultatu aż do lat 60., kiedy naglące stało się zapotrzebowanie na walutę bardziej dostosowaną do prostych obliczeń monetarnych. Decyzja o zdziesiątkowaniu została ogłoszona w 1966 r., przy czym Funt miał zostać przeliczony na 100, a nie 240 pensów. Dzień dziesiętny wyznaczono na 15 lutego 1971 r.i wprowadzono całą gamę nowych monet., Szylingi nadal były prawnym środkiem płatniczym o wartości 5 nowych pensów do 31 grudnia 1990.