Poem analysis, from a student writer? Oczywiście. Publikujemy pisarzy studenckich, jeśli ich praca pasuje do poezji Tweetspeak. Zazwyczaj te prace przychodzą do nas poprzez skierowania—czasami przez nauczycieli naszych warsztatów czytania i pisania dla uczniów. Dzisiejsza analiza poematu pochodzi od 16-letniej Sary Barkat.
wiersz
Dover beach
morze jest dziś spokojne.,
przypływ jest w pełni, księżyc leży uczciwie
nad cieśniną; na francuskim wybrzeżu światło
lśni i nie ma; klify Anglii stoją,
błyszczące i rozległe, w spokojnej zatoce.
Chodź do okna, słodkie jest nocne powietrze!
Only, from the long line of spray
Where the sea meets the moon-blanched land,
Posłuchaj! słyszysz ryk kraty
kamyków, które fale cofają się i rzucają,
po ich powrocie, w górę wysokiego pasma,
rozpoczynają się i przestają, a potem znowu zaczynają,
z drżącą kadencją powolną, i wprowadzają
wieczną nutę smutku.,
Sofokles dawno temu
usłyszał go na Morzu Egejskim, i przyniósł
w jego umyśle mętny przypływ i płyn
ludzkiej nędzy; My
odnajdujemy również w dźwięku myśl,
słysząc ją nad tym odległym Morzem Północnym.
morze wiary
też kiedyś było pełne, a brzeg ziemi okrągły
leżał jak fałdy jasnego pasa zwiniętego.
ale teraz słyszę tylko
jego melancholijny, długi, cofający się ryk,
cofający się, do oddechu
nocnego wiatru, po rozległych brzegach ponury
i nagie półpaśce świata.
ach, kochani, bądźmy dla siebie prawdziwi
, dla świata, który wydaje się
leżeć przed nami jak kraina marzeń,
tak różny, tak piękny, tak nowy,
tak naprawdę nie ma ani radości, ani miłości, ani światła,
ani pewności, ani pokoju, ani pomocy na ból;
a my jesteśmy tu jak na ciemnej równinie
ogarniętej pogmatwanymi alarmami walki i ucieczki,
Gdzie ignoranckie armie ścierają się nocą.
—Matthew Arnold
analiza wiersza
Matthew Arnold osiąga samotny ton w wierszu „Dover Beach”, dzięki użyciu obrazów, podobieństw i personifikacji.
wiersz rozpoczyna się prostym stwierdzeniem: „dziś morze jest spokojne”., W tej wczesnej chwili jest to jeszcze nic innego jak stwierdzenie, czekając na resztę dzieła, aby nadać mu znaczenie. Stwierdzenie wróży znaczenia, jakie morze będzie odgrywało w wierszu jako obraz. Pierwsza część strofy zdaje się odzwierciedlać spokój morza. Jak na razie nie ma emocji ani myśli, tylko obrazy, cisza. Ale! Już w czwartej linijce coś się zmieniło. Wprowadza się efemeryczny kontrast do ponadczasowego morza: „na francuskim wybrzeżu światło lśni i zniknęło” (akcent Mina). Samotne obrazy budują: „klify … błyszczące i rozległe”, ” spokojna zatoka.,”W linii dziewiątej do melodii dodaje się kolejny głos, dosłownie-dźwięk. „Słuchaj!”linia zaczyna się i kontynuuje, aby dodać do nieruchomego, cichego obrazu, który był przed nią-głosu, obecności, ryku—i ruchu, ruchu fal, które do tej pory nie były opisywane jako poruszające. Jak się poruszają? Na zewnątrz i w środku, powracający zawsze, cykl niekończący się. Ten obraz pojawi się ponownie i ponownie w wierszu. Dwie ostatnie wersy strof zaczynają dodawać uczucie bardziej punktualnie, teraz, gdy nastrój został ustawiony: fale mają „drżącą kadencję powolną”, która przynosi ” wieczną nutę smutku.,”
analiza wiersza: Dover Beach—Get Free Printable Now!
w następnej strofie obraz dźwiękowy trwa, nawet gdy wiersz sięga po historię— „Sofokles dawno słyszał na Morzu Egejskim” i przywodził mu na myśl ludzką nędzę. Mamy tu porównanie między ludzką niedolą, płynącą i płynącą, a Morzem, płynącą i płynącą., Arnold kontynuuje porównanie, dodając kolejną notatkę: nie tylko ludzka nędza jest jak Morze, tak też jest ludzka wiara ,która „kiedyś też była w pełni”, a następnie z odrobiną podobieństwa kontynuuje: „jak fałdy jasnego pasa.”Być może to się liczy jako personifikacja ziemi, ponieważ pas jest czymś, co ludzie noszą. Ale osoba, która mówi teraz słyszy tylko jego ” melancholijny, długi, wycofujący ryk.”Odpływa, pozostawiając” nagie półpasiec ” świata, co dosłownie oznacza luźne kamyki, które zbierają się na plażach, ale oczywiście przywodzi na myśl również samotny dom.,
ostatnia zwrotka wraca do początku, do tych pięknych spokojnych obrazów i mówi: „świat, który wydaje się leżeć przed nami jak kraina marzeń, tak różny, tak piękny, tak nowy”, nie jest tym wszystkim. Naprawdę, świat ” nie ma ani radości, ani miłości ,ani światła, ani pewności, ani pomocy na ból.”Mówca i słuchacz, siedzący przy oknie (miejsce przypominające krawędź), są jak światło, które lśni i zniknęło z krawędzi lądu (francuskiego wybrzeża). Poemat kończy swój najsilniejszy samotny obraz ” ciemnej równiny … gdzie ignoranckie armie ścierają się nocą.,”Samotny stan mówcy i słuchacza-który starają się odeprzeć swoją wzajemną miłością—rozciąga się na całą ludzkość, jak sugerowano w tym ostatnim ciemnym obrazie.
photo by Bart van Dorp and in-post photo by Karen Roe, Creative Commons, via Flickr.,
- Autor
- Ostatnie posty
- jak zrobić analizę Literacką: eksperymentalna refleksja oparta na żółtej ścianie-21 lipca 2020 roku
- the yellow wallpaper film: wywiad z Kevinem pontuti & Alexandra loreth – 7 maja 2020 r.
- analiza literacka: The Yellow Wall – Paper wpływa na nas wszystkich-27 lutego 2020 r.