Uraz więzadła bocznego kostki

oryginalny edytor – The Open Physio project

najlepsi współpracownicy – Ilona Malkauskaite, Shaimaa Eldib, Rachael Lowe, Kim Jackson i Wanda van Niekerk

wprowadzenie

urazy więzadła bocznego są prawdopodobnie jednym z najczęstszych urazów związanych ze sportem widzianych przez fizjoterapeutów., Boczne skręcenia kostki są uważane za cierpiał przez mężczyzn i kobiet w przybliżeniu takie same stawki; jednak sugeruje się, że kobiety międzyszkolnych i międzyszkolnych koszykarzy mają 25% większe ryzyko poniesienia stopnia i skręcenia kostki niż ich męskich odpowiedników. Szacuje się, że ponad 23 000 skręceń kostek występuje dziennie w Stanach Zjednoczonych, co odpowiada jednemu skręceniu na 10 000 osób dziennie.

boczne skręcenia kostki są określane jako skręcenia kostki inwersji lub jako supinacji skręcenia kostki., Jest to zwykle wynikiem wymuszonego ruchu zgięcia podeszwowego/inwersji, kompleks więzadeł po stronie bocznej kostki jest rozdarty w różnym stopniu. Chociaż skręcenie kostki jest stosunkowo łagodnym urazem, nieodpowiednia rehabilitacja może prowadzić do objawów resztkowych po bocznym skręceniu kostki dotyczą 55% do 72% pacjentów w 6 tygodni do 18 miesięcy. Częstotliwość powikłań i szerokość długotrwałych objawów po skręceniu kostki doprowadziły do sugestii diagnozy zespołu skręcenia kostki .,

osoby, które cierpią na liczne powtarzające się skręcenia kostki, zgłaszano jako mające funkcjonalną i mechaniczną niestabilność i zwiększone prawdopodobieństwo ponownego urazu. Należy również zachować ostrożność, aby uniknąć pominięcia mniej powszechnych przyczyn bólu kostki, a mianowicie; małe złamania wokół kostki i stopy (np. złamanie Potta) oraz naprężenia lub pęknięcia mięśni wokół kostki (np. łydki, peronei, piszczelowej przedniej).,

Anatomia czynnościowa:

Kości:

kości, które tworzą staw skokowy, obejmują dystalną kość piszczelową i strzałkową (odpowiednio przyśrodkową i boczną) oraz kość talową.

stawy:

staw skokowy składa się z 3 przegubów piszczel i górna powierzchnia kości talowej. Umożliwia ruchy zgięcia podeszwowego i grzbietowego (płaszczyzna strzałkowa).,Staw skokowy otrzymuje wsparcie więzadłowe z torebki stawowej i kilku więzadeł, w tym przedniego więzadła kości strzałkowej (ATFL), tylnego więzadła kości strzałkowej (PTFL), więzadła kości piętowej (CFL) i więzadła naramiennego. ATFL, PTFL i CFL wspierają boczny aspekt kostki.. Zgięcie podeszwowe jest najmniej stabilną pozycją stawu skokowego, co wyjaśnia, dlaczego większość urazów stawu skokowego występuje w tej pozycji.,
staw piszczelowo-piszczelowy dolny to przegub pomiędzy dystalnymi częściami kości piszczelowej i strzałkowej, gdzie możliwa jest niewielka rotacja (płaszczyzna poprzeczna).Uraz w tym stawach zwanych (wysokie skręcenia kostki). Staw stabilizowany jest grubą błoną międzykostną oraz przednimi i tylnymi więzadłami piszczelowymi dolnymi.
staw podkolanowy jest przegubem między kościami talowymi i piętowymi i umożliwia ruchy ewersji i inwersji (płaszczyzna czołowa). Pełni również ważną rolę jako amortyzator., Podparcie więzadłowe stawu podpajęczynówkowego jest rozległe, dzieli się na 3 grupy: (1) więzadła Głębokie, (2) więzadła obwodowe i (3) retinacula.

więzadła:

więzadła kostki:

więzadła boczne kostki, składające się z przedniego więzadła talowo-strzałkowego (ATFL), więzadła piętowo-strzałkowego (CFL) i tylnego więzadła talowo-strzałkowego.
więzadła przyśrodkowe (naramienne) są znacznie silniejsze niż więzadło boczne i dlatego są znacznie rzadziej ranne.,

więzadła kostne boczne

mięśnie:

następujące mięśnie biorą udział w poruszaniu stawu skokowego:

Grupa łydek, składająca się z gastrocnemius i Soleus;
peroneus longus i peroneus brevis;
tibialis anterior.

unerwienie:

zaopatrzenie ruchowe i czuciowe do stawu skokowego pochodzi ze splotu lędźwiowego i krzyżowego., Zasilanie motoryczne mięśni pochodzi z nerwów piszczelowych, głębokich strzałkowych i powierzchownych strzałkowych. Zaopatrzenie czuciowe pochodzi z tych 3 nerwów mieszanych i 2 nerwów czuciowych: nerwu suralowego i odpiszczelowego.

czynniki ryzyka:

wskaźnik masy ciała, powolna mimośrodowa Siła inwersji, szybka koncentryczna Siła zgięcia podeszwowego, pasywny zmysł inwersji położenia stawu oraz czas reakcji wyrostka zębodołowego wiązały się ze znacznie zwiększonym ryzykiem skręcenia bocznego stawu skokowego.,

ocena stawu skokowego

celem badania fizykalnego jest określenie:

ilości niestabilności występującej poprzez ocenę stopnia skręcenia;
utrata zakresu ruchu (ROM);
utrata siły mięśniowej;
poziom zmniejszonej propriocepcji.

obserwacja

badanie fizykalne rozpoczyna się od ogólnej obserwacji stopy i kostki. Widoczne są wszelkie oznaki urazu, stanu zapalnego, zmiany koloru skóry lub artrphy / hyporertphy mięśni., Następnie obserwacja stopy i kostki jest kontynuowana w dwóch różnych pozycjach bez obciążenia (n-WB) i wagi b-aring (WB). Zanotuj wzór chodu, stopień utykania (jeśli występuje), ekspresję ciała na wadze B-aring i wszelkie inne objawy, które mogą dostarczyć więcej informacji na temat urazu.

Historia

dokładna historia jest ważnym krokiem w określeniu charakteru urazu. Uraz zgięcia podeszwowego / inwersji wskazywałby uszkodzenie więzadła bocznego, podczas gdy uraz zgięcia grzbietowego / ewersji wskazywałby uszkodzenie więzadła przyśrodkowego., Poprzednia historia urazu po tej samej stronie da wskazówki, czy kostka była niestabilna, na początek, lub że poprzedni uraz nie został prawidłowo zrehabilitowany. Historia urazu po drugiej stronie, jak również może wskazywać biomechaniczne predyspozycje do urazów stawu skokowego.,

niestabilność i stopień skręcenia

skręcenia więzadła mogą być następujące stopnie:

Stopień 1 – łagodne, bolesne, Minimalne rozdarcie włókien więzadła;
stopień 2 – umiarkowane, bolesne, znaczne rozdarcie włókien więzadła;
stopień 3 – ciężkie, czasem nie bolesne, całkowite zerwanie włókien.

zakres ruchu (ROM)

ROM kostki musi być oceniany aktywnie i biernie. Ruchy podlegające ocenie to:

zgięcie podeszwowe i zgięcie grzbietowe;
inwersja i ewersja.,

badanie palpacyjne

ważnym aspektem badania wstępnego jest określenie dokładnego miejsca zwichnięcia więzadła bocznego, niezależnie od tego, czy jest to ATFL, CFL czy PTFL (Zwykle uszkodzone w tej kolejności). Badanie palpacyjne bocznego aspektu kostki nad przebiegiem różnych aspektów kompleksu więzadła dostarczy szczegółowych informacji na temat dokładnej lokalizacji łzy. Zacznij delikatnie palpować, ponieważ może to być potencjalnie bardzo bolesne dla pacjenta.,

testy specjalne

rysunek przedni
talar tilt
Propriocepcja

rysunek przedni wykonuje się w celu sprawdzenia integralności atfl i CFL. W przypadku stawu skokowego w zgięciu podeszwowym pięta jest chwytana za pomocą stabilizowanej piszczeli i ciągniętej przed siebie.

talar tilt wykonuje się w celu oceny integralności atfl i CFL bocznie oraz więzadła naramiennego przyśrodkowo., Ponownie pięta jest chwytana, piszczel stabilizowany, a talus i calcaneus są przesunięte bocznie i przyśrodkowo.

Propriocepcja może być oceniana na wiele coraz trudniejszych sposobów, począwszy od prostej pozycji pojedynczej nogi. Pacjent może zrobić to po normalnej stronie, aby terapeuta mógł zorientować się, co jest normalne, a następnie spróbować po stronie poszkodowanej.

test ten można wykonać, prosząc pacjenta o dotarcie poza podstawę podparcia( BOS), obracając szyję lub zamykając oczy., Poruszanie się na płytce chwiejnej lub innej niestabilnej powierzchni pozwoli terapeucie ocenić zdolność pacjentów do reagowania na zmieniającą się powierzchnię.

ruchy czynnościowe

ruchy czynnościowe, takie jak lonże i skoki, powinny zostać uwzględnione w ocenie.,

diagnostyka różnicowa

diagnostyka różnicowa musi być przeprowadzona w celu wykluczenia możliwości wystąpienia następujących, mniej powszechnych urazów:

złamanie kostki (przyśrodkowa/boczna, dystalna kość piszczelowa/strzałkowa)
uszkodzenie więzadła przyśrodkowego
zwichnięta kostka
inne uszkodzenia tkanek miękkich (ścięgna strzałkowe, napięcie mięśni)

Ottawa Kostka Rules dostarcza użytecznych wskazówek dotyczących określania obecności złamania., Bachmann i wsp. w przeglądzie systematycznym odkryli, że dowody potwierdzają Zasady kostek Ottawa jako dokładne narzędzie do wykluczenia złamań kostki i połowy stopy. Przyrząd ma czułość prawie 100% i skromną swoistość, a jego zastosowanie powinno zmniejszyć liczbę niepotrzebnych zdjęć radiologicznych o 30-40%.

Jeśli pacjent nie jest w stanie znosić masy ciała bezpośrednio po urazie, wskazane jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego ze względu na ryzyko klinicznie istotnego złamania kostki., Nieprzestrzeganie zasad Ottawa do oceny złamania kostki może być istotne w każdym postępowaniu sądowym, jeśli wystąpią. Mimo, że urazy więzadła bocznego są znacznie bardziej powszechne, należy pamiętać, że mogą być inne urazy związane z urazem więzadła bocznego. Brak związanego z tym urazu może utrudnić powrót do poziomu aktywności funkcjonalnej sprzed urazu i prowadzić do tzw. „problemowej kostki”.,

leczenie i rehabilitacja

Ponadto, kilka niespójności w interpretacji dowodów między CPG development group i brak spójnej metodologii CPGs stanowi barierę dla wdrożenia.

zmniejszenie bólu i obrzęków

, w ciągu pierwszych 48-72 godzin) ostrego uszkodzenia więzadła bocznego ma na celu zmniejszenie bólu i obrzęku poprzez stosowanie schematu ryżowego; odpoczynek, lód, ucisk i uniesienie.
jeśli obciążenie (WB) jest zbyt bolesne, pacjent może otrzymać kule łokciowe i nie obciążać (NWB) przez 24 godziny. Ważne jest jednak, aby stosunkowo szybko rozpocząć przynajmniej częściowe łożysko (PWB) wraz z normalnym wzorcem chodu pięta-palec, ponieważ pomoże to zmniejszyć ból i obrzęk.,
delikatny masaż tkanek miękkich może być wykonywany, aby pomóc w usunięciu obrzęków i delikatnych rozciągnięć, o ile jest to bezbolesne.

Przywróć ROM

gdy tylko ból na to pozwoli, pacjent powinien rozpocząć bezbolesne ćwiczenia active range of movement (ROM).,

/ div>

odzyskiwanie siły

wywrócenie jest szczególnie ważne.,

Restore proprioception

Proprioception training should begin as soon as pain allows during the rehabilitation programme.,c2″>

powrót do aktywności czynnościowej

pacjenci powinni być oceniani pod kątem możliwości wykonywania następujących czynności bezbolesnych:

skręcanie
skakanie
bieganie
figura 8 biegania

przed powrotem do pełnej aktywności czynnościowej pacjent powinien mieć pełny zakres bólu.-ruch w kostce, prawidłowa siła i prawidłowa propriocepcja., W przypadku powrotu do sportu, sportowiec powinien być zachęcany do noszenia ORTEZY STAWU SKOKOWEGO lub taśmy kostki przez kolejne 6 miesięcy, aby zapewnić wsparcie zewnętrzne. Rodzaje taśm obejmują blokadę pięty i cyfrę 6.

zasoby

problem płci: epidemiologia urazów stawu skokowego u sportowców uczestniczących w koszykówce.Hosea TM, Carey CC, Harrer MFClin Orthop Relat Res.2000 Mar; (372):45-9.,
Fallat L, Grimm D J, Saracco J A. Zespół skręcenia kostki: częstość występowania i analiza 639 ostrych urazów. J Foot Ankle Surg. 1998; 37:280-285
Gerber J P, Williams G N, Scoville C R, Arciero R A, Taylor D C. uporczywa niepełnosprawność związana ze skręceniami kostki: prospektywne badanie populacji sportowej. Stopa Kostka Int. 1998;19:653–660.
niestabilność stopy po urazach więzadła bocznego stawu skokowego.Freeman MAJ Bone Joint Surg Br. 1965 Nov; 47 (4): 669-77.
5.0 5.1 5.2 5.3 Hertel, J. (2002)., Anatomia funkcjonalna, patomechanika i patofizjologia niestabilności stawu skokowego. Dziennik treningowy, 37(4), 364.
stawy i ruchy stopy: terminologia i pojęcia.Huson AACTA Morphol Neerl Scand. 1987; 25(3):117-30.
Viladot a, Lorenzo J C, Salazar J, Rodriguez A. The subtalar joint: embriology and morphology. Kostka Stopy. 1984; 5: 54-66
the subtalar joint: embriology and morphology.Viladot a, Lorenzo JC, Salazar J, Rodríguez AFoot Kostka. 1984 Wrzesień-Październik; 5 (2): 54-66.
Kobayashi T, Tanaka M, Shida M., Intrinsic Risk Factors of Lateral Ankle Sprain: a Systematic Review and Meta-analysis. Zdrowie Sportowe. 2016 Marzec-Kwiecień; 8 (2): 190-3.
Hengeveld E, Banks K. Maitland ' s Peripheral Manipulation. T. 2.
Bachmann LM, Kolb E, Koller MT, Steurer J, ter Riet G. dokładność reguł kostkowych w celu wykluczenia złamań stawu skokowego i śródstopia. przegląd systematyczny. BMJ. 2003;326(7386):417.
Green T, Willson G, Martin D, Fallon K., Jaka jest jakość wytycznych praktyki klinicznej w leczeniu ostrych skręceń więzadła bocznego stawu skokowego u dorosłych? Przegląd systematyczny. BMC zaburzenia mięśniowo-szkieletowe. 2019 grudzień 1;20(1):394.