Nursing Diagnosis Guide and List: All You Need to Know to Master Diagnosing (Polski)

Know the concepts behind writing Nanda nursing diagnosis in this ultimate tutorial and nursing diagnosis list (now updated for 2021). Dowiedz się, czym jest diagnoza pielęgniarska, jej historia i ewolucja, proces pielęgniarski, różne typy, jej klasyfikacje i jak poprawnie pisać diagnozy pielęgniarskie NANDA., W tym przewodniku znajdują się również wskazówki, w jaki sposób można formułować lepsze diagnozy pielęgniarskie oraz przewodniki, w jaki sposób można je wykorzystać w tworzeniu planów opieki pielęgniarskiej (NCP).

Co to jest diagnoza pielęgniarska?

diagnoza pielęgniarska jest oceną kliniczną dotyczącą reakcji człowieka na warunki zdrowotne/procesy życiowe lub podatności na tę reakcję przez jednostkę, rodzinę, grupę lub społeczność. Diagnoza pielęgniarska stanowi podstawę wyboru interwencji pielęgniarskich w celu osiągnięcia wyników, za które Pielęgniarka ponosi odpowiedzialność., Diagnozy pielęgniarskie opracowywane są na podstawie danych uzyskanych podczas oceny pielęgniarskiej i umożliwiają pielęgniarce opracowanie planu opieki.

cele diagnozy pielęgniarskiej

cel diagnozy pielęgniarskiej jest następujący:

• pomaga zidentyfikować priorytety pielęgniarskie i pomóc w kierowaniu interwencjami pielęgniarskimi w oparciu o zidentyfikowane priorytety.
• pomaga formułować oczekiwane wyniki w zakresie wymagań dotyczących zapewnienia jakości płatników zewnętrznych.,
• diagnozy pielęgniarskie pomagają określić, w jaki sposób klient lub grupa reaguje na rzeczywiste lub potencjalne procesy zdrowotne i życiowe oraz znając dostępne zasoby mocnych stron, które można wykorzystać do zapobiegania lub rozwiązywania problemów.
• zapewnia wspólny język i stanowi podstawę do komunikacji i zrozumienia między profesjonalistami pielęgniarstwa a zespołem opieki zdrowotnej.
• stanowi podstawę oceny w celu ustalenia, czy opieka pielęgniarska była korzystna dla klienta i opłacalna.,
• dla studentów pielęgniarstwa diagnozy pielęgniarskie są skutecznym narzędziem nauczania, które pomaga wyostrzyć ich umiejętności rozwiązywania problemów i krytycznego myślenia.

różnicowanie diagnoz pielęgniarskich, diagnoz medycznych i problemów współpracy

termin diagnoza pielęgniarska wiąże się z trzema różnymi pojęciami. Może odnosić się do odrębnego drugiego etapu procesu pielęgniarskiego, diagnozy. Również diagnoza pielęgniarska ma zastosowanie do etykiety, gdy pielęgniarki przypisują znaczenie zgromadzonym danym odpowiednio oznakowanym diagnozą pielęgniarską zatwierdzoną przez NANDA-I., Na przykład podczas oceny pielęgniarka może rozpoznać, że klient czuje się niespokojny, bojaźliwy i ma trudności z zasypianiem. To właśnie te problemy są oznaczone diagnozami pielęgniarskimi: odpowiednio lęk, strach i zaburzony wzór snu. Wreszcie, diagnoza pielęgniarska odnosi się do jednej z wielu diagnoz w systemie klasyfikacji ustanowionym i zatwierdzonym przez NANDA. W tym kontekście diagnoza pielęgniarska opiera się na odpowiedzi pacjenta na stan zdrowia., Nazywa się to „diagnozą pielęgniarską”, ponieważ są to sprawy, które mają odrębne i precyzyjne działanie, które jest związane z tym, co pielęgniarki mają autonomię do podejmowania działań w odniesieniu do określonej choroby lub stanu. Obejmuje to wszystko, co jest fizycznym, umysłowym i duchowym rodzajem odpowiedzi. Dlatego diagnoza pielęgniarska koncentruje się na opiece.

diagnoza medyczna jest z drugiej strony dokonywana przez lekarza lub lekarza, który zajmuje się bardziej chorobą, stanem chorobowym lub stanem patologicznym, który tylko lekarz może leczyć. Ponadto, dzięki doświadczeniu i know-how, konkretny i precyzyjny podmiot kliniczny, który może być możliwą przyczyną choroby, zostanie następnie podjęty przez lekarza, zapewniając odpowiednie leki, które wyleczyłyby chorobę., Przykładami diagnoz medycznych są cukrzyca, gruźlica, amputacja, zapalenie wątroby i przewlekła choroba nerek. Diagnoza medyczna Zwykle się nie zmienia. Pielęgniarki są zobowiązane do przestrzegania zaleceń lekarza i przeprowadzania zalecanych zabiegów i terapii.

problemy współpracy są potencjalnymi problemami, które pielęgniarki radzą sobie za pomocą zarówno niezależnych, jak i zalecanych przez lekarza interwencji., Są to problemy lub warunki, które wymagają zarówno interwencji medycznych, jak i pielęgniarskich z aspektem pielęgniarskim skoncentrowanym na monitorowaniu stanu klienta i zapobieganiu rozwojowi potencjalnego powikłania.

jak wyjaśniono powyżej, teraz łatwiej jest odróżnić diagnozę pielęgniarską od diagnozy medycznej. Diagnoza pielęgniarska jest skierowana do pacjenta i jego reakcji fizjologicznych i psychologicznych. Diagnoza medyczna, z drugiej strony, jest szczególnie z chorobą lub stanem zdrowia. Jego centrum jest na choroby.,

Nanda International (NANDA-I)

Nanda–International wcześniej znane jako North American Nursing Diagnostics Association (NANDA) jest główną organizacją zajmującą się definiowaniem, dystrybucją i integracją standaryzowanych diagnoz pielęgniarskich na całym świecie.

termin diagnoza pielęgniarska został po raz pierwszy wymieniony w literaturze pielęgniarskiej w 1950 roku. dwie członkinie Wydziału Saint Louis University, Kristine Gebbie i Mary Ann Lavin, uznały potrzebę określenia roli pielęgniarek w warunkach ambulatoryjnych., W 1973 roku odbyła się pierwsza krajowa konferencja NANDA, której celem było formalne określenie, opracowanie i klasyfikacja diagnoz pielęgniarskich. Kolejne konferencje krajowe miały miejsce w 1975, w 1980, a następnie co dwa lata. W uznaniu udziału pielęgniarek w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, w 1982 roku grupa przyjęła nazwę North American Nursing Diagnostic Association (NANDA).

w 2002 roku Nanda stała się NANDA International (NANDA-I) w odpowiedzi na znaczny wzrost liczby członków poza Ameryką Północną. Akronim NANDA został zachowany w nazwie ze względu na jego uznanie.,

przegląd, udoskonalanie i badania etykiet diagnostycznych są kontynuowane, ponieważ nowe i zmodyfikowane etykiety są omawiane na każdej konferencji odbywającej się co dwa lata. Pielęgniarki mogą przedłożyć diagnozę Do Przeglądu Komisji diagnostycznej. Rada Dyrektorów NANDA-I wydaje ostateczną zgodę na włączenie diagnozy do oficjalnej listy etykiet. Od 2020 roku Nanda-I zatwierdziła 244 diagnozy do użytku klinicznego, testowania i udoskonalania.,

Historia i ewolucja diagnozy pielęgniarskiej

w tej sekcji przyjrzymy się wydarzeniom, które doprowadziły do ewolucji diagnozy pielęgniarskiej dzisiaj:

• potrzeba pielęgniarstwa, aby zdobyć swój status zawodowy, rosnące wykorzystanie komputerów w szpitalach do dokumentacji Akredytacyjnej oraz zapotrzebowanie na znormalizowany język ze strony pielęgniarek prowadzą do rozwoju diagnozy pielęgniarskiej.
• Po II Wojnie Światowej w Ameryce odnotowano wzrost liczby pielęgniarek powracających ze służby wojskowej. Pielęgniarki te były wysoko wykwalifikowane w leczeniu diagnoz medycznych z lekarzami., Wracając do praktyki w czasie pokoju, pielęgniarki stanęły w obliczu ponownej dominacji lekarzy i presji społecznej, aby powrócić do tradycyjnie zdefiniowanych ról kobiecych ze zmniejszonym statusem, aby zrobić miejsce w sile roboczej dla powracających męskich żołnierzy. Dzięki temu pielęgniarki odczuwały zwiększoną presję, aby na nowo zdefiniować swój wyjątkowy status i wartość.
• diagnoza pielęgniarska była postrzegana jako podejście, które może zapewnić „ramy odniesienia, od których pielęgniarki mogą określić, co robić i czego się spodziewać” w sytuacji klinicznej.,
• diagnozy pielęgniarskie miały również na celu określenie unikalnych granic pielęgniarstwa w odniesieniu do diagnoz medycznych. Dla Nandy standaryzacja języka pielęgniarskiego poprzez diagnostykę pielęgniarską była pierwszym krokiem do tego, aby firmy ubezpieczeniowe płaciły pielęgniarkom bezpośrednio za ich opiekę.
• w 1953 roku Virginia Fry i R. Louise McManus wprowadzili specyficzny dla danej dyscypliny termin „diagnoza pielęgniarska”, aby opisać krok niezbędny w opracowaniu planu opieki pielęgniarskiej.
• w 1972 roku ustawa New York State Nurse Practice Act określiła diagnozowanie jako część legalnej domeny profesjonalnej pielęgniarstwa., Ustawa była pierwszym ustawowym uznaniem samodzielnej roli pielęgniarstwa i funkcji diagnostycznej.
• w 1973 roku rozwój diagnostyki pielęgniarskiej oficjalnie rozpoczął się, gdy dwie członkinie Wydziału Saint Louis University, Kristine Gebbie i Mary Ann Lavin, dostrzegły potrzebę określenia ról pielęgniarek w zakładach opieki ambulatoryjnej. W tym samym roku pierwsza Ogólnopolska Konferencja na temat diagnozy pielęgniarstwa została sponsorowana przez Saint Louis University School of Nursing and Allied Health Profession w 1973 roku.,
• również w 1973 roku standardy praktyki Amerykańskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek obejmowały diagnozowanie jako funkcję profesjonalnej pielęgniarki. Diagnozowanie zostało następnie włączone do komponentu procesu pielęgniarskiego. Proces pielęgniarski został użyty do standaryzacji i zdefiniowania pojęcia opieki pielęgniarskiej, mając nadzieję, że pomoże to uzyskać status zawodowy.
• w 1980 roku American Nurses Association (ANA) Social Policy Statement zdefiniowało Pielęgniarstwo jako: „diagnozę i leczenie reakcji człowieka na rzeczywiste lub potencjalne problemy zdrowotne.,”
• międzynarodowe uznanie konferencji i rozwoju diagnostyki pielęgniarskiej nastąpiło wraz z pierwszą kanadyjską konferencją w Toronto (1977) i międzynarodową konferencją pielęgniarską (1987) w Albercie w Kanadzie.
• w 1982 roku grupa konferencyjna przyjęła nazwę „North American Nursing Diagnostic Association (NANDA)” w celu uznania udziału i wkładu pielęgniarek w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. W tym samym roku nowo utworzona NANDA użyczyła SR., „Nine patterns of unitarny man” callisty Roya jako zasadę organizacyjną od czasu pierwszej taksonomii umieszczonej Alfabetycznie w diagnozie pielęgniarskiej-która została uznana za nienaukową.
• w 1984 roku NANDA zmieniła nazwę „patterns of unitarny man „na” human response patterns ” na podstawie pracy Marjorie Gordon. Obecnie Taksonomia nosi nazwę Taksonomia II.,
• w 1990 roku podczas 9.konferencji NANDA Grupa zatwierdziła oficjalną definicję diagnozy pielęgniarskiej:
  „diagnoza pielęgniarska jest kliniczną oceną indywidualnych, rodzinnych lub społecznych reakcji na rzeczywiste lub potencjalne problemy zdrowotne / procesy życiowe. Diagnoza pielęgniarska stanowi podstawę wyboru interwencji pielęgniarskich w celu osiągnięcia wyników, za które pielęgniarka jest odpowiedzialna.”
• w 1997 roku NANDA zmieniła nazwę swojego oficjalnego czasopisma z „Nursing Diagnosis” na ” Nursing Diagnosis: the International Journal of Nursing Terminologie and Classifications.,”
• w 2002 roku Nanda zmieniła nazwę na Nanda International (NANDA-I), aby jeszcze bardziej odzwierciedlić światowe zainteresowanie diagnostyką pielęgniarską. W tym samym roku Taxonomy II został wydany w oparciu o poprawioną wersję wzorców zdrowia funkcjonalnego Gordona.
• od 2018 roku Nanda-I zatwierdziła 244 diagnozy do użytku klinicznego, testowania i udoskonalania.

Klasyfikacja diagnoz pielęgniarskich (Taksonomia II)

W Jaki Sposób diagnozy pielęgniarskie są wymienione, uporządkowane lub sklasyfikowane? W 2002 roku przyjęto taksonomię II, która opierała się na funkcjonalnych schematach oceny stanu zdrowia Dr., Mary Joy Gordon. Taxonomy II ma trzy poziomy: domeny (13), klasy (47) i diagnozy pielęgniarskie. Diagnozy pielęgniarskie nie są już pogrupowane według wzorców Gordona, ale kodowane według siedmiu osi: koncepcji diagnostycznej, czasu, jednostki opieki, wieku, stanu zdrowia, deskryptora i topologii. Ponadto diagnozy są teraz wymienione alfabetycznie według jego koncepcji, a nie według pierwszego słowa.

reklamy

• domena 1. Promocja zdrowia
  • Klasa 1. Świadomość zdrowotna
  • Klasa 2. Zarządzanie zdrowiem
• domena 2. Żywienie
  • Klasa 1. Spożycie
  • Klasa 2. Trawienie
  • Klasa 3. Absorpcja
  • Klasa 4. Metabolizm
  • Klasa 5. Nawodnienie
• domena 3. Eliminacja i wymiana
  • Klasa 1. Funkcje układu moczowego
  • Klasa 2. Czynności przewodu pokarmowego
  • Klasa 3., Funkcja Całkowa
  • Klasa 4. Funkcja oddechowa
• domena 4. Aktywność / odpoczynek
  • Klasa 1. Sen/odpoczynek
  • Klasa 2. Aktywność / ćwiczenie
  • Klasa 3. Bilans energetyczny
  • Klasa 4. Reakcje sercowo-płucne
  • Klasa 5. Samoobsługa
• domena 5. Percepcja / poznanie
  • Klasa 1. Uwaga
  • Klasa 2. Orientacja
  • Klasa 3. Sensacja / percepcja
  • Klasa 4. Poznanie
  • Klasa 5. Komunikacja
• domena 6. Postrzeganie siebie
  • Klasa 1. Koncepcja własna
  • Klasa 2., Samoocena
  • Klasa 3. Body image

• domena 7. Relacja ról
  • Klasa 1. Role opiekuńcze
  • Klasa 2. Relacje rodzinne
  • Klasa 3. Wydajność roli
• domena 8. Seksualność
  • Klasa 1. Tożsamość seksualna
  • Klasa 2. Funkcja seksualna
  • Klasa 3. Reprodukcja
• domena 9. Tolerancja na stres
  • Klasa 1. Odpowiedzi pourazowe
  • Klasa 2. Radzenie sobie z odpowiedziami
  • Klasa 3. Stres neurobehawioralny
• domena 10. Zasady życia
  • Klasa 1., Wartości
  • Klasa 2. Wierzenia
  • Klasa 3. Wartość/wiara/działanie
• domena 11. Bezpieczeństwo / Ochrona
  • Klasa 1. Infekcja
  • Klasa 2. Uraz fizyczny
  • Klasa 3. Przemoc
  • Klasa 4. Zagrożenia dla środowiska
  • Klasa 5. Procesy obronne
  • Klasa 6. Termoregulacja
• domena 12. Komfort
  • Klasa 1. Komfort fizyczny
  • Klasa 2. Komfort środowiskowy
  • Klasa 3. Komfort społeczny
• domena 13. Wzrost/rozwój
  • Klasa 1. Wzrost
  • Klasa 2., Rozwój

proces pielęgniarski

pięć etapów procesu pielęgniarskiego to ocena, diagnozowanie, planowanie, wdrażanie i ocena. W procesie diagnostycznym pielęgniarka musi mieć krytyczne myślenie. Oprócz rozumienia diagnoz pielęgniarskich i ich definicji, Pielęgniarka promuje świadomość definiowania cech i zachowań diagnoz, czynników związanych z wybranymi diagnozami pielęgniarskimi oraz interwencji dostosowanych do ich leczenia.,

ocena

Jakie dane są gromadzone? Pierwszy etap procesu pielęgniarskiego nazywa się oceną. Gdy pielęgniarka po raz pierwszy spotyka pacjenta, oczekuje się, że pierwszy przeprowadzi ocenę w celu zidentyfikowania problemów zdrowotnych pacjenta, a także stanu fizjologicznego, psychologicznego i emocjonalnego. Najczęstszym podejściem do zbierania ważnych informacji jest rozmowa kwalifikacyjna., Badania fizykalne, odniesienie pacjenta historii zdrowia, uzyskanie pacjenta historii rodziny, i ogólna obserwacja mogą być również wykorzystywane do zbierania Danych oceny.

diagnoza

w czym problem? Po zakończeniu oceny drugi etap procesu pielęgniarskiego polega na tym, że pielęgniarka weźmie pod uwagę wszystkie zebrane informacje i zdiagnozuje stan pacjenta i potrzeby medyczne. Diagnozowanie polega na pielęgniarce dokonywanie wykształconego osądu o potencjalnym lub faktycznym problemie zdrowotnym z pacjentem., W przypadku jednego pacjenta diagnozuje się czasami więcej niż jedną diagnozę.

planowanie

Jak radzić sobie z problemem? Gdy pielęgniarka, każdy nadzorujący personel medyczny i pacjent uzgodnią diagnozę, Pielęgniarka zaplanuje przebieg leczenia, który uwzględnia krótko – i długoterminowe cele. Każdy problem jest zaangażowany w jasny, mierzalny cel dla oczekiwanego korzystnego wyniku. Etap planowania procesu pielęgniarskiego jest szczegółowo omówiony w planach opieki pielęgniarskiej (NCP): ostateczny przewodnik i Baza Danych.

realizacja

wprowadzenie planu w życie., Etap realizacji procesu pielęgniarskiego polega na wdrożeniu przez pielęgniarkę planu leczenia. Zazwyczaj zaczyna się to od personelu medycznego przeprowadzającego wszelkie potrzebne interwencje medyczne. Interwencje powinny być specyficzne dla każdego pacjenta i koncentrować się na osiągalnych rezultatach. Działania związane z planem opieki pielęgniarskiej obejmują monitorowanie pacjenta pod kątem oznak zmiany lub poprawy, bezpośrednią opiekę nad pacjentem lub prowadzenie ważnych zadań medycznych,edukację i prowadzenie pacjenta w zakresie dalszego zarządzania zdrowiem oraz kierowanie lub kontaktowanie się z pacjentem w celu przeprowadzenia obserwacji.,

ocena

czy plan zadziałał? Po przeprowadzeniu wszystkich interwencji pielęgniarskich zespół dowiaduje się, co działa, a co nie, oceniając to, co zostało zrobione wcześniej. Możliwe wyniki pacjentów są ogólnie wyjaśnione pod trzema warunkami: stan pacjenta poprawił się, stan pacjenta ustabilizował się i stan pacjenta pogorszył. W związku z tym ocena jest ostatnia, ale jeśli cele nie były wystarczające, proces pielęgniarski rozpoczyna się ponownie Od pierwszego kroku.,

rodzaje diagnoz pielęgniarskich

cztery rodzaje diagnoz pielęgniarskich NANDA to rzeczywiste (problemowe), ryzyko, Promocja Zdrowia i zespół. Oto cztery kategorie diagnostyki pielęgniarskiej zapewnianej przez system NANDA-I.

problemowa diagnoza pielęgniarska

problemowa diagnoza (znana również jako rzeczywista diagnoza) jest problemem klienta, który jest obecny w czasie oceny pielęgniarskiej. Diagnozy te opierają się na obecności towarzyszących objawów. Aktualna diagnoza pielęgniarska nie powinna być postrzegana jako ważniejsza niż diagnoza ryzyka. Istnieje wiele przypadków, w których diagnoza ryzyka może być diagnoza z najwyższym priorytetem dla pacjenta.,

problemowe diagnozy pielęgniarskie mają trzy składniki: (1) diagnostykę pielęgniarską, (2) powiązane czynniki i (3) definiowanie cech., Przykładami rzeczywistej diagnozy pielęgniarskiej są:

• nieskuteczny wzorzec oddychania związany z bólem, o czym świadczy oddychanie pursed-lip, raporty bólu podczas inhalacji, korzystanie z dodatkowych mięśni do oddychania
• lęk związany ze stresem, o czym świadczy zwiększone napięcie, lęk i wyrażenie obaw dotyczących nadchodzącej operacji
• ostry ból związany ze zmniejszonym przepływem mięśnia sercowego, o czym świadczy grymas, ekspresja bólu, zachowanie ochronne.,
• zaburzenia integralności skóry związane z uciskiem na Kości, o czym świadczy ból, krwawienie, zaczerwienienie, drenaż rany.

Diagnostyka pielęgniarska ryzyka

drugi rodzaj diagnozy pielęgniarskiej nazywa się diagnozą pielęgniarską ryzyka. Są to oceny kliniczne, że problem nie istnieje, ale obecność czynników ryzyka wskazuje, że problem może się rozwinąć, chyba że pielęgniarki interweniują. Nie występują czynniki etiologiczne (czynniki pokrewne) w diagnostyce ryzyka., Osoba (lub grupa) jest bardziej podatna na rozwój problemu niż inni w tej samej lub podobnej sytuacji ze względu na czynniki ryzyka. Na przykład, starszy klient z cukrzycą i zawrotami głowy ma trudności z chodzeniem odmawia poproszenia o pomoc podczas ambulation może być odpowiednio zdiagnozowane ryzyko urazu.

Elementy diagnostyki ryzyka obejmują: (1) Etykietę diagnostyczną ryzyka oraz (2) czynniki ryzyka., Przykładami diagnostyki pielęgniarskiej ryzyka są:

• ryzyko upadków, o czym świadczy osłabienie mięśni
• ryzyko urazu, o czym świadczy zmieniona mobilność
• ryzyko infekcji, o czym świadczy immunosupresja

diagnoza Promocji Zdrowia

diagnoza promocji zdrowia (znana również jako diagnoza wellness) jest kliniczną oceną motywacji i chęci poprawy samopoczucia. Diagnoza promocji zdrowia dotyczy przejścia jednostki, rodziny lub Społeczności z określonego poziomu odnowy biologicznej na wyższy poziom odnowy biologicznej.,

reklamy

Elementy diagnozy promocji zdrowia zazwyczaj zawierają tylko Etykietę diagnostyczną lub jednoczęściowe oświadczenie. Przykłady diagnozy promocji zdrowia:

• gotowość do poprawy duchowego samopoczucia
• gotowość do ulepszonego radzenia sobie z rodziną
• gotowość do ulepszonego rodzicielstwa

diagnoza syndromu

diagnoza syndromu jest oceną kliniczną dotyczącą klastra problemów lub ryzyka diagnoz pielęgniarskich, które przewiduje się przedstawić ze względu na pewną sytuację lub zdarzenie.,

są one również zapisywane jako jednoczęściowe oświadczenie wymagające jedynie etykiety diagnostycznej. Przykładami diagnozy pielęgniarskiej zespołu są:

• zespół przewlekłego bólu
• zespół po urazie
• zespół słabej osoby w podeszłym wieku

możliwa diagnoza pielęgniarska

możliwa diagnoza pielęgniarska nie jest typem diagnozy, jak są rzeczywiste, ryzyko, promocja zdrowia i zespół. Możliwe diagnozy pielęgniarskie są stwierdzenia opisujące podejrzenie problemu, dla których dodatkowe dane są potrzebne, aby potwierdzić lub wykluczyć podejrzenie problemu., Zapewnia pielęgniarce możliwość komunikowania się z innymi pielęgniarkami, że diagnoza może być obecna, ale wskazane jest dodatkowe zbieranie danych, aby wykluczyć lub potwierdzić diagnozę.

przykłady to

• możliwa przewlekła niska samoocena
• możliwa izolacja społeczna.

składniki diagnozy pielęgniarskiej

diagnoza pielęgniarska ma zazwyczaj trzy składniki: (1) problem i jego definicję, (2) etiologię i (3) cechy definiujące lub czynniki ryzyka (dla diagnozy ryzyka).,

Problem i definicja

Oświadczenie o problemie lub etykieta diagnostyczna opisuje problem zdrowotny klienta lub odpowiedź, na którą terapia pielęgniarska jest podawana możliwie zwięźle. Etykieta diagnostyczna zwykle składa się z dwóch części: kwalifikatora i ostrości diagnozy., Kwalifikatory (zwane również modyfikatorami) to słowa, które zostały dodane do niektórych etykiet diagnostycznych w celu nadania dodatkowego znaczenia, ograniczenia lub określenia instrukcji diagnostycznej. Wyłączone w tej zasadzie są jednowyrazowe diagnozy pielęgniarskie (np. lęk, zmęczenie, nudności), w których ich kwalifikator i skupienie są nieodłącznie związane z jednym terminem.,Mniej niż wymagania dotyczące ciała

upośledzone wymiana gazowa nieskuteczne perfuzja tkanek ryzyko obrażenia

etiologia

etiologia lub związane z nią czynniki, składowa etykiety diagnostyki pielęgniarskiej identyfikuje jedną lub więcej prawdopodobnych przyczyn problemu zdrowotnego, są warunkami zaangażowanymi w rozwój problemu, wskazuje kierunek wymaganej terapii pielęgniarskiej i umożliwia pielęgniarce indywidualizację opieki nad klientem., Interwencje pielęgniarskie powinny być ukierunkowane na czynniki etiologiczne w celu usunięcia podstawowej przyczyny diagnozy pielęgniarskiej. Etiologia związana jest ze stwierdzeniem problemowym z frazą „związany z”.

czynniki ryzyka

czynniki ryzyka są stosowane zamiast czynników etiologicznych w diagnostyce ryzyka. Czynniki ryzyka są siły, które stawia jednostki (lub grupy) w zwiększonej podatności na stan niezdrowy. Czynniki ryzyka są zapisywane zgodnie z frazą „jak udowodniono” w oświadczeniu diagnostycznym.,

Definiowanie cech

Definiowanie cech to skupiska objawów, które wskazują na obecność określonej etykiety diagnostycznej. W rzeczywistych diagnozach pielęgniarskich charakterystycznymi cechami są zidentyfikowane oznaki i objawy klienta. W przypadku diagnozy pielęgniarskiej ryzyka nie występują żadne oznaki i objawy, dlatego czynniki, które powodują, że klient jest bardziej podatny na problem, tworzą etiologię diagnozy pielęgniarskiej ryzyka. Cechy definiujące zapisywane są po zdaniu” as provised by „Lub” as provised by ” w oświadczeniu diagnostycznym.,

proces diagnostyczny: Jak zdiagnozować

w procesie diagnostycznym występują trzy fazy: (1) Analiza danych, (2) Identyfikacja problemów zdrowotnych klienta, zagrożeń zdrowotnych i mocnych stron oraz (3) formułowanie oświadczeń diagnostycznych.

Analiza danych

Analiza danych polega na porównywaniu danych pacjenta ze standardami, grupowaniu sygnałów oraz identyfikowaniu luk i niespójności.,

identyfikacja problemów zdrowotnych, zagrożeń i mocnych stron

w tym etapie podejmowania decyzji po analizie danych Pielęgniarka wraz z klientem identyfikuje problemy, które wspierają wstępne rzeczywiste, ryzyko i możliwe diagnozy. Polega ona na określeniu, czy problem jest diagnoza pielęgniarska, diagnoza medyczna, lub problem współpracy. Również na tym etapie jest, w którym pielęgniarka i klient zidentyfikować mocne strony klienta, zasoby, i umiejętności radzenia sobie.,

formułowanie oświadczeń diagnostycznych

formułowanie oświadczeń diagnostycznych jest ostatnim etapem procesu diagnostycznego, w którym Pielęgniarka tworzy Oświadczenia diagnostyczne. Proces ten jest opisany poniżej.

Jak napisać diagnozę pielęgniarską?

pisząc diagnostyczne Oświadczenia pielęgniarskie, opisz stan zdrowia danej osoby i czynniki, które przyczyniły się do tego stanu. Nie musisz zawierać wszystkich typów wskaźników diagnostycznych. Pisanie wypowiedzi diagnostycznych różni się w zależności od rodzaju diagnozy pielęgniarskiej(patrz poniżej).,

Format PES

innym sposobem pisania oświadczeń diagnostycznych pielęgniarskich jest użycie formatu PES, który oznacza Problem (Etykieta diagnostyczna), etiologię (powiązane czynniki) i oznaki/objawy (definiowanie cech). Korzystając z formatu PES, instrukcje diagnostyczne mogą być jednoczęściowe, dwuczęściowe lub trzyczęściowe.,

Jednoczęściowa diagnoza pielęgniarska

promocja zdrowia diagnozy pielęgniarskie są zwykle napisane jako jednoczęściowe stwierdzenia, ponieważ powiązane czynniki są zawsze takie same: motywowane do osiągnięcia wyższego poziomu dobrego samopoczucia, chociaż powiązane czynniki mogą być wykorzystane do poprawy wybranej diagnozy. Diagnoza syndromu również nie ma powiązanych czynników., Przykłady jednoczęściowej diagnozy pielęgniarskiej obejmują:

reklamy

• gotowość do poprawy karmienia piersią
• gotowość do poprawy radzenia sobie z zespołem urazu gwałtu

dwuczęściowa diagnoza pielęgniarska

ryzyko i możliwe diagnozy pielęgniarskie mają dwa-deklaracje częściowe: pierwsza część to etykieta diagnostyczna, a druga to Walidacja diagnozy ryzyka lub obecności czynników ryzyka., Nie można mieć trzeciej części ryzyka lub ewentualnej diagnozy, ponieważ objawy nie istnieją., Przykłady dwuczęściowej diagnozy pielęgniarskiej obejmują:

• ryzyko infekcji, o czym świadczy skompromitowana obrona hosta
• ryzyko urazu, o którym świadczy nieprawidłowy profil krwi
• możliwa izolacja społeczna związana z nieznaną etiologią

trzyczęściowa diagnoza pielęgniarska

faktyczna lub problemowa diagnoza pielęgniarska ma trzyczęściowe stwierdzenia: Etykieta diagnostyczna, czynnik przyczyniający się do („związany z”) i oznaki i objawy („udowodnione” lub „jako manifestowane przez”)., Trzyczęściowa diagnostyka pielęgniarska jest również nazywana formatem PES, który obejmuje Problem, etiologię i oznaki i objawy. Przykłady trzyczęściowej diagnozy pielęgniarskiej obejmują:

• zaburzenia ruchomości fizycznej związane ze zmniejszoną kontrolą mięśni, o czym świadczy niezdolność do kontrolowania kończyn dolnych.
• ostry ból związany z niedokrwieniem tkanek, o czym świadczy stwierdzenie „odczuwam silny ból w klatce piersiowej!,”

wariacje na temat podstawowych formatów oświadczeń

wariacje na temat pisania oświadczeń diagnostycznych pielęgniarek obejmują:

• używając „wtórnego”, aby podzielić etiologię na dwie części, aby oświadczenie diagnostyczne było bardziej opisowe i użyteczne. Po „wtórne do” jest często proces patofizjologiczny lub choroby lub diagnoza medyczna. Na przykład, ryzyko zmniejszenia pojemności minutowej serca związane ze zmniejszeniem napięcia wstępnego wtórnego do zawału mięśnia sercowego.,
• używanie „czynników złożonych”, gdy jest zbyt wiele czynników etiologicznych lub gdy są one zbyt złożone, aby wyrazić je w krótkim zdaniu. Na przykład przewlekła niska samoocena związana ze złożonymi czynnikami.
• stosując „nieznaną etiologię”, gdy występują cechy definiujące, ale pielęgniarka nie zna przyczyny ani czynników przyczyniających się do powstania choroby. Na przykład nieskuteczne radzenie sobie z nieznaną etiologią.
• określenie drugiej części odpowiedzi ogólnej lub etykiety NANDA, aby była bardziej precyzyjna., Na przykład, zaburzenia integralności skóry (prawej przedniej klatki piersiowej) związane z zakłóceniem powierzchni skóry wtórne do oparzeń.

Diagnostyka pielęgniarska dla planów opieki

Ta sekcja jest listą lub bazą danych typowych przykładów diagnostyki pielęgniarskiej NANDA, które można wykorzystać do opracowania planów opieki pielęgniarskiej.,gue

strach

smutek

beznadzieja

hipertermia

hipotermia

niezrównoważone odżywianie: mniej niż wymagania organizmu

zaburzenia wymiany gazowej

zaburzenia integralności tkanek (skóry)

zaburzenia wydalania moczu

nieskuteczny klirens dróg oddechowych

nieskuteczny wzorzec oddychania

nieskuteczny perfuzja tkanek

ryzyko upadków

ryzyko upośledzenia integralności skóry

ryzyko infekcji

ryzyko obrażeń

ryzyko niestabilnego poziomu glukozy we krwi

zobacz więcej przykładowych planów opieki pielęgniarskiej tutaj.,

pełną listę diagnoz pielęgniarskich i ich definicji można znaleźć w NANDA International Nursing Diagnostes: definicje& Klasyfikacja 2018-2020 11th Edition.

odniesienia i źródła

odniesienia do tego poradnika diagnostyki pielęgniarskiej i zalecanych zasobów do dalszej lektury.