Giotto – biografia i dziedzictwo

biografia Giotta

dzieciństwo

niezależnie od prawdziwych początków ich zawodowego związku, wydaje się prawdopodobne, że Giotto był praktykantem w Cimabue, prawdopodobnie w wieku około 10 lat, gdzie nauczył się sztuki malarskiej. Uważa się, że Giotto udał się wraz ze starszym artystą do Rzymu, a następnie towarzyszył mu w Asyżu, gdzie zlecono Cimabue udekorowanie dolnego z dwóch niedawno zbudowanych kościołów dla upamiętnienia św. Franciszka.,

Około 1290 roku Giotto poślubił florencką kobietę o imieniu Ricevuta di Lapo del Pela, lepiej znaną jako „Ciuta”, z którą miał wiele dzieci. (Istnieje całkiem prawdopodobnie bezpodstawna historia, że ktoś kiedyś zapytał Giotta, jak mógł stworzyć tak piękne obrazy, ale produkować tak brzydkie dzieci, na co odpowiedział, że stworzył swoje dzieci w ciemności.) Mniej więcej w tym samym czasie, co jego małżeństwo z Ciutą, Cimabue opuścił Asyż na kolejne zlecenie, a Giotto przejął jego dzieło i został poproszony o stworzenie cyklu fresków dla górnej połowy murów w górnym kościele., Chociaż Cimabue był nauczycielem Giotta, uczeń wkrótce uzurpował sobie mistrza, a jego umiejętności zostały uznane za jego życia przez współczesnych, takich jak Poeta Dante Alighieri, który napisał w swojej Boskiej komedii: „o pusta chwała ludzkich mocy … W malarstwie Cimabue myślał utrzymać pole, a teraz Giotto ma krzyk, tak że sława drugiego jest zmniejszona.”

okres dojrzałości

pomiędzy rokiem 1290 a 1295 Giotto podjął swoje pierwsze duże dzieło w Asyżu, w którym dokonał wielu znaczących postępów malarskich., Jego praca okazała się sukcesem i zlecono mu wykonanie kolejnego cyklu fresków dla Kościoła. Po relatywnie długim pobycie w Asyżu, Giotto rozpoczął okres częstych podróży między miastami Włoch; wzór, który charakteryzowałby całą jego karierę. Giotto zakładał warsztaty w wielu różnych miejscach, gdzie jego styl był naśladowany i gdzie wielu jego asystentów kontynuowało karierę.

na przełomie wieków Giotto podróżował do Florencji, Rimini i prawdopodobnie Rzymu., Następnie spędził około trzech lat w Padwie pracując nad jednym ze swoich najbardziej kompletnych i najbardziej znanych dzieł w Kaplicy Arena. W czasie pobytu w Padwie Giotto mógł spotkać poetę Dantego, który został tam wygnany z Florencji. W latach 1305-1315 Giotto wielokrotnie podróżował między Florencją a Rzymem., Piotra w Rzymie (Kościół poprzedzający obecną Bazylikę), gdzie otrzymał zlecenie od rzymskiego Kardynała Jacopo Stefaneschiego, aby stworzyć dwa dzieła: jedyną znaną mozaikę Giotta (ok.1310) i duży poliptyk ołtarzowy (ok.1313).

na początku 1300 roku siedziba papiestwa nie była w Rzymie, ale w Awinionie we Francji. Kardynałowie rzymscy walczyli o powrót papiestwa do swojego miasta i należycie zlecili Giottowi wykonanie dzieł, w tym mozaiki na fasadę starego kościoła św. Piotra., Bazylika Piotra (z której zachowały się jedynie fragmenty), najważniejszy kościół papieski w Rzymie. Kardynał Stefaneschi wyraził przekonanie, że papież w końcu powróci i postanowił podnieść duchowe znaczenie swojej rzymskiej siedziby. Uważa się więc, że Stefaneschi zlecił Giotto – który był do tej pory malarzem o znacznej sławie zawodowej – jako część swojej strategii politycznej.

w tym okresie Giotto otrzymał również ważne zamówienia dla kościoła Santa Croce we Florencji., Gdzieś około 1313 roku pracował przy kaplicy poświęconej Peruzzi, bogatej i wpływowej rodzinie bankierów, w której stworzył dwa cykle fresków przedstawiające Jana Ewangelistę i Jana Chrzciciela. Członek rodziny Peruzzi, który zlecił dzieło, otrzymał imię ” Giovanni „lub ” Jan”, a freski wydają się być przeznaczone do nawiązania połączenia między rodziną, miastem Florencja i świętymi patronami, których czcili.

Kaplica Peruzziego była bardzo podziwiana przez malarzy renesansowych., Wiadomo, że Michał Anioł studiował freski, które były przykładem umiejętności Giotta w zakresie światłocienia i jego zdolności do precyzyjnego przedstawiania perspektywy w starożytnych budynkach. Wiadomo również, że kompozycje Giotta wpłynęły później na pracę Masaccio nad Cappellą Brancacci. Według zachowanych zapisów finansowych, gdzieś w latach 1314-27, Giotto namalował również słynny ołtarz Madonna Ognissanti, obecnie przechowywany w Uffizi (gdzie znajduje się obok Santa Trinita Madonna Cimabue i Rucellai Madonna Duccio)., Chociaż Giotto osiadł na pewien czas we Florencji, wiadomo, że powrócił do Asyżu w latach 1316-1320, gdzie pracował nad dekoracją dolnego kościoła (niedokończony przez swojego starego mistrza Cimabue). Po powrocie do Rzymu w 1320 roku Giotto ukończył tryptyk Stefaneschi (obecnie przechowywany w Muzeum Watykańskim) dla kardynała Jacopo, który również zlecił mu udekorowanie apsydy św. Piotra (freski zostały zniszczone podczas XVI-wiecznej renowacji).

późny okres

w 1328 roku Giotto został wezwany przez Roberta z Andegawenii, króla Neapolu, na swój dwór., Jest możliwe, że został polecony Robertowi z Anjou przez rodzinę Bardi, dla której niedawno wykonał serię fresków dla kaplicy rodzinnej w kościele Santa Croce. Tymczasem w Neapolu Giotto został nadwornym malarzem, co oznaczało, że zrezygnował z bardziej niepewnego wędrownego stylu życia, który do tej pory charakteryzował jego karierę. W 1330 roku Robert Z Andegawenii nadał mu przydomek „familiaris”, co oznaczało, że stał się częścią rodziny królewskiej. Niestety, prawie nic z jego prac z tego okresu nie przetrwało., Fragment fresku przedstawiającego opłakiwanie Chrystusa w kościele Santa Chiara nosi jego znamię, podobnie jak grupa znamienitych mężczyzn zdobiących okna kaplicy Santa Barbara w Castel Nuovo, choć historycy Zwykle przypisują te prace uczniom Giotta.

po pobycie w Neapolu Giotto przebywał krótko w Bolonii, gdzie namalował poliptyk dla kościoła Santa Maria degli Angeli oraz, jak się uważa, utraconą dekorację kaplicy w Zamku Kardynała legata. W 1334 roku Giotto ponownie powrócił do Florencji., Tutaj został mianowany „capomaestro” czyli mistrzem miejskich robót budowlanych i szefem Cechu murarzy katedralnych. Nadzorował prace przy budowie katedry we Florencji, a jego wkładem własnym był projekt dzwonnicy (choć tylko dolna część została zbudowana na jego życzenie). Nowy kościół, którego prace rozpoczęto pod koniec XIII wieku, wzorowany był na kościele Santa Reparata z VII wieku i nie został ukończony przez kolejne 200 lat., Na znak szacunku, w jakim się znajdował, Giotto został pochowany w Santa Reparata na koszt miasta po swojej śmierci 8 stycznia 1337 roku.

spuścizna Giotta

wpływ Giotta na rozwój włoskiego renesansu, a co za tym idzie, na większą część historii sztuki europejskiej, jest znaczący. Znany w swoich czasach jako mistrz przez poetów i myślicieli, takich jak Dante i Boccaccio, rozwój przestrzeni obrazowej Giotta i poszukiwanie bezprecedensowego stopnia realizmu zainspirowałyby wczesnych inicjatorów renesansu we Florencji., W szczególności jego wpływ można zauważyć w rewolucji rzeźbiarskiej zapoczątkowanej przez takich postaci jak Lorenzo Ghiberti i Donatello w pierwszej dekadzie 1400 roku, a jego dziedzictwo artystyczne można również rozpoznać w obrazach młodego Masaccio z 1420 roku.

wpływ Giotta pochodzi szczególnie z jego początkowych kroków w kierunku humanizmu renesansowego, szkoły myśli, która byłaby niezbędna dla rozwoju sztuki renesansowej. Humanizm polegał na spojrzeniu w świat starożytności na naukę i techniki obrazkowe., W twórczości Giotta widać to w jego zainteresowaniu obrazowaniem ludzkich emocji i modelowaniem ludzkiej postaci, a także w jego zdolności do przełamywania dystansu między postaciami biblijnymi a ludzkimi widzami. Humanizm można również znaleźć w zainteresowaniu Giotta architekturą, proporcjami, perspektywą, a nawet inżynierią. Były to również znaczące elementy późniejszych osiągnięć renesansowej myśli humanistycznej i Sztuki, w której człowiek stał się centralnym punktem artystycznych przedsięwzięć, a realistyczne przedstawianie postaci i emocji stało się najważniejsze.,

warto zauważyć, że pomiędzy przełomowym dziełem Giotta około 1300 roku a Wielką rewolucją w sztuce, która rozpoczęła się około sto lat później, istniała znaczna różnica. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że lata pomiędzy śmiercią Giotta a początkiem XV wieku były naznaczone dżumą i spowolnieniem gospodarczym. Epidemia dżumy z 1348 r. odebrała życie ogromnej części mieszkańców Florencji, a także miast takich jak Siena, które wcześniej miały rozwijający się ruch artystyczny i własny styl, ale z których nigdy nie wyzdrowiały., Dopiero względna stabilność i dobrobyt Florencji na początku 1400 roku sprawiły, że osiągnięcia Giotta można było w pełni podziwiać i budować na nich.

wpływ Giotta był nadal rozpoznawany przez późniejszych artystów, a jego prace odradzały się wśród modernistów działających w pierwszej połowie XX wieku, w tym takich postaci jak Henry Moore i Roger Fry.