dzień kiedy kobiety strajkowały

w sierpniu. 26 lipca 1970, pełne 50 lat po uchwaleniu 19. poprawki, która przyznała kobietom prawo głosu, 50 000 feministek paradowało wzdłuż Piątej Alei Nowego Jorku z połączonymi ramionami, blokując główną arterię w godzinach szczytu. Teraz, 45 lat później, dziedzictwo tego dnia wciąż ewoluuje.,

oficjalnie sponsorowany przez National Organization for Women (NOW), Women ' s Strike for Equality March był pomysłem Betty Friedan, która chciała „akcji”, która pokazałaby amerykańskim mediom zasięg i siłę feminizmu drugiej fali.

jak czas obserwował zaledwie kilka dni przed marszem, nowy ruch feministyczny wyłonił się z chwili, w której „praktycznie wszystkie systemy Narodowe — przemysł, związki zawodowe, zawody, wojsko, uniwersytety, nawet organizacje Nowej Lewicy — kwintesencja zakładów męskich.,”Pojęcie wyzwolenia kobiet było niezwykle kontrowersyjne, a ruch był w powijakach.

oryginalny pomysł Friedana na Sierpień. 26 było Narodowym zatrzymaniem pracy, w którym kobiety przestały gotować i sprzątać, aby zwrócić uwagę na nierówny podział pracy domowej, co omówiła w swoim bestsellerze „Kobieca mistyka” z 1963 roku. Nie jest jasne, ile kobiet naprawdę „strajkowało” tego dnia, ale Marsz służył jako potężny gest symboliczny., Uczestnicy mieli znaki z hasłami: „nie prasuj, gdy strajk jest gorący” i ” nie gotuj obiadu-głoduj dziś szczura.”

liczba uczestników marszu przekroczyła „najśmielsze marzenia Friedana.”TIME opisał wydarzenie jako” z łatwością największy rajd na rzecz Praw Kobiet od czasu protestów wyborczych.”Połączyła ona starsze, liberalne feministki, takie jak Friedan i Bella Abzug, z młodszą, bardziej radykalną grupą kobiet. Jak powiedziała mi Joyce Antler, historyk, który uczestniczył w demonstracji, wiele z tych kobiet ” było weteranami marszów Praw Obywatelskich i antywojennych protestów z lat 60., Maszerowaliśmy przez lata 60-te i wierzyliśmy, że to ma znaczenie.”

dzień aktywizmu dotarł poza Nowy Jork.tysiące feministek w całym kraju koordynowało siostrzane demonstracje. Pokazano pełną gamę kreatywnych, konfrontacyjnych taktyk, gdy aktywiści przenikali do” wszystkich męskich ” barów i restauracji, organizowali wykłady i spotkania, pikietowali i zbierali się w Detroit, Indianapolis, Bostonie, Berkeley i Nowym Orleanie. Tysiąc kobiet maszerowało po stolicy kraju, trzymając transparent z napisem: „żądamy równości.,”W Los Angeles feministki w maskach Richarda Nixona założyły guerrilla street theater. „Solidarność była totalnie radosna” – wspomina Antler.

organizatorzy tego dnia uzgodnili zestaw trzech konkretnych celów, które odzwierciedlają ogólny duch feminizmu drugiej fali: bezpłatna aborcja na żądanie, równe szanse w zatrudnieniu i edukacji oraz utworzenie całodobowych ośrodków opieki nad dziećmi. W ciągu następnych kilku lat aktywiści wykorzystali wiele technik-od publicznego protestu po lobbing legislacyjny — próbując przekształcić te cele w rzeczywistość.,

jak poszło?

ruch kobiet odniósł największy sukces w dążeniu do równości płci w miejscach pracy i na uniwersytetach. Przejście tytułu IX w 1972 roku zakazało dyskryminacji ze względu na płeć w każdym programie edukacyjnym, który otrzymał federalną pomoc finansową. Poprawka miała dramatyczny wpływ na wyrównanie boiska w lekkiej atletyce. Ponadto feministki uczyniły siłę roboczą bardziej gościnną przestrzenią dla kobiet z Polityką zakazującą molestowania seksualnego, co Komisja ds. równości szans uznała w 1980 roku., Udział kobiet w college ' u, studiach podyplomowych i zawodach stale wzrastał w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci, chociaż nadal istnieje różnica płac ze względu na płeć.

jeśli chodzi o dostęp do aborcji, działacze również poczynili duże postępy od 1970 roku, ale również ponieśli poważne niepowodzenia. W 1973 roku, po legalizacji przez NOW i inne grupy praw reprodukcyjnych, Sąd Najwyższy USA zalegalizował aborcję we wszystkich pięćdziesięciu stanach., Było to duże zwycięstwo feministyczne, ale było również ograniczone, ponieważ decyzja chroniła tylko prawo kobiety do przerwania ciąży w pierwszym trymestrze ciąży, umożliwiając interwencję państwa w drugim i trzecim trymestrze. Ponadto Roe v. Wade nie odniósł się do kosztów aborcji, które były na tyle wysokie, że były poza zasięgiem wielu kobiet. W latach po podjęciu decyzji, backlash do Roe wywołało wiele różnych przepisów, które dodatkowo osłabiły dostęp kobiet do procedury.,

być może najmniejszy postęp poczyniono w dziedzinie opieki nad dziećmi, która dla wielu amerykańskich kobiet jest zbyt kosztowna. W 1971 roku Kongres uchwalił ustawę o wszechstronnym rozwoju dziecka, która zakładała lokalne ośrodki opieki dziennej dla dzieci na przesuwną skalę opartą na dochodach rodziny, ale Nixon zawetował ustawę. Podczas gdy prezydent Obama mówił o uczynieniu przystępnej cenowo opieki nad dziećmi priorytetem Narodowym, nie ma obecnych planów oferowania w Stanach Zjednoczonych całodobowej opieki finansowanej przez rząd, jak początkowo przewidywały feministki., W 2014 r. średni roczny koszt zapisania się do przedszkola dla niemowląt jest w większości stanów wyższy niż koszt publicznej uczelni w tym stanie.

tak więc długoterminowe wyniki strajku na rzecz Marszu Równości były mieszane. Ale w krótkim czasie wydarzenie to osiągnęło jeden ważny cel: pomogło uwidocznić ruch feministyczny. W bezpośrednim następstwie sondaż CBS wykazał, że cztery na pięć dorosłych osób wiedziało o wyzwoleniu kobiet, a teraz członkostwo wzrosło o 50%., „Ogromna liczba maszerujących, młodych i starych, przekonywała, że jest to ruch dla wszystkich” – wyjaśnia Antler. W tym sensie wydarzenie to było przykładem solidarności międzypokoleniowej wśród kobiet. Współcześni aktywiści feministyczni mają nadzieję na budowanie koalicji między rasą, klasą i seksualnością, ponieważ pracują nad wypełnieniem niedokończonej misji swoich matek.,

historycy wyjaśniają, w jaki sposób przeszłość informuje o teraźniejszości

Sascha Cohen jest doktorantem na Wydziale Historii Uniwersytetu Brandeis, specjalizującym się w historii społecznej i kulturalnej Ameryki lat 70.

skontaktuj się z nami pod adresem [email protected].