w badaniach ilościowych, które obejmują porównanie warunków lub zabiegów, istnieją dwa podstawowe rodzaje projektów do rozważenia: między-podmiotami lub wewnątrz-przedmiotów (znany również jako powtarzające się środki). W projekcie między przedmiotami każdy uczestnik otrzymuje tylko jeden warunek lub leczenie, podczas gdy w projekcie wewnątrz przedmiotów każdy uczestnik otrzymuje wiele warunków lub zabiegów., Każde podejście projektowe ma swoje zalety i wady; jednak istnieje szczególna korzyść statystyczna, że wewnątrz-przedmioty projekty zazwyczaj trzymać między-przedmiotów projektów.
projekty wewnątrz przedmiotów mają większą moc statystyczną niż projekty między przedmiotami, co oznacza, że potrzebujesz mniej uczestników w badaniu, aby znaleźć statystycznie znaczące efekty. Na przykład, wersja międzyosobnicza standardowego testu t wymaga próbki o wielkości 128, aby osiągnąć moc .,80, podczas gdy wersja wewnątrz obiektu wymaga tylko próbki o wielkości 34, aby osiągnąć tę samą moc. Ta zaleta projektów wewnątrz przedmiotów może być powszechną wiedzą dla niektórych studentów, ale wielu studentów może nie wiedzieć, dlaczego tak jest. Odpowiedź polega na tym, jak wariancja jest dzielona (lub „dzielona”) w analizie wewnątrz przedmiotów.
Weźmy na przykład analizę wariancji (ANOVA). W badaniu ANOVA między pacjentami całkowita wariancja składa się z wariancji leczenia i wariancji błędu., Określasz, czy istnieją różnice między grupami, badając proporcję wariancji leczenia do wariancji błędu. Wariancja błędu w tym projekcie może być przypisana do indywidualnych różnic między uczestnikami (na przykład, różnice demograficzne). Innymi słowy, próbujesz zobaczyć przez” hałas ” wariancji z powodu indywidualnych różnic, aby zobaczyć, jaki wpływ ma leczenie.
jednak w anovie w obrębie obiektów jesteśmy w stanie jeszcze bardziej podzielić wariancję., W szczególności, możemy podzielić wariancję ze względu na różnice indywidualne od reszty wariancji „błędu”. Tak więc całkowita wariancja w obrębie badanych ANOVA składa się z wariancji leczenia, wariancji międzyosobniczej (tj. różnic indywidualnych) i wariancji błędu. Nadal określamy efekt leczenia, badając
proporcję wariancji leczenia do wariancji błędu., Dzieląc wariancję między obiektami, zmniejszamy ilość wariancji błędu w równaniu, zmniejszając w ten sposób „szum”, który musimy przejrzeć, aby zobaczyć znaczący efekt leczenia. Mówiąc inaczej, ponieważ nie jesteśmy zainteresowani różnicami między uczestnikami w projekcie wewnątrz przedmiotów, możemy wyrzucić wariancję między przedmiotami, aby uzyskać jaśniejszy obraz tego, co dzieje się w danych.
mając głębsze zrozumienie zalet statystycznych projektów wewnątrz przedmiotów może pomóc w dokonywaniu bardziej świadomych wyborów na temat projektu badawczego do przodu!