nowoczesne miasto
rozwój Limy w nowoczesne miasto rozpoczął się po ukończeniu linii kolejowej Lima-Callao w 1851 roku. Międzymiastowe połączenia kolejowe z Miraflores, Ancón i Chosica następowały w ciągu następnych 20 lat i zapewniały możliwość rozwoju podmiejskiego. Małe, zwarte, piesze miasto stopniowo traciło zamożniejszych mieszkańców, którzy fizycznie dystansowali się od niższych klas, budując rezydencje w I wokół Miraflores., Również w tym okresie Lima i Callao skorzystały z boomu w eksporcie bogatych w azotany złóż guano, które zbierano z wysp u wybrzeży Peru i wysyłano do Europy. W latach 1881-1883 miasto zostało splądrowane i zajęte przez wojska chilijskie, co doprowadziło do spalenia Biblioteki Narodowej.,w latach 1872-1910 Ricardo Palma stworzył serię kolonialnych legend i opowiadań Tradiciones Peruanas („peruwiańskie tradycje”), które ukazywały się w latach 1872-1910. Wpływowymi postaciami literackimi początku XX wieku byli lewicowy przywódca polityczny i eseista José Carlos Mariátegui oraz poeci César Vallejo, José María Eguren i José Santos Chocano, choć wiele z ich dzieł koncentrowało się na wydarzeniach poza Limą (np.,, los wiejskich Indian), wywarli głęboki wpływ na inteligencję miasta, a co za tym idzie kraju.
nowa fala ekspansji miejskiej w latach 20. i 30. została zapoczątkowana przez motoryzację i późniejszy program budowy dróg, który usprawnił transport nie tylko w stolicy, ale także między Limą i innymi częściami kraju. Po raz pierwszy migranci mogli stosunkowo łatwo dotrzeć do Limy, a to bogate, potężne i modernizujące się centrum stało się narodowym magnesem. Konsekwencje dla Limy były drastyczne., W latach 1940-1980 do miasta przeniosło się około 2 000 000 osób. Setki tysięcy szanty zostały zbudowane na gołych, niezamieszkanych zboczach, które wznosiły się ponad czerwonymi dachami wewnętrznych przedmieść i na płaskich pustynnych ławkach, które otaczały Limę. Pojedyncze akty okupowania niewykorzystanego i nieodebranego kawałka ziemi ustąpiły miejsca dobrze zaplanowanym „najazdom” z udziałem kilkuset nowych mieszkańców miasta. Tak ogromna stała się liczba domów samopomocy, że rząd ostatecznie uległ inicjatywom mieszkańców, przyznając tytuły ziemi i starając się zapewnić podstawowe usługi., Do 1990 roku w pueblos jóvenes mieszkała około jedna trzecia mieszkańców metropolii. Pod koniec XX wieku wybudowano system wielowarstwowych dróg ekspresowych, aby służyć rosnącej liczbie ludności miasta, która na początku XXI wieku przekroczyła 7 000 000.
David J. Robinsonte Editors of Encyclopaedia Britannica
Lima nadal ma wpływ na prawie każdy aspekt peruwiańskiego życia narodowego—gospodarczy, polityczny i kulturalny. Od połowy XX wieku w Limie kręcono niektóre z bardziej znanych dzieł pisarza Mario Vargasa Llosy, w tym La ciudad y los perros (1963;” miasto i psy”; Eng., trans. Czas bohatera) i La Tía Julia y el escribidor (1977; „Ciotka Julia i scenarzysta”). Wśród ostatnich dzieł skupiających się na Limie są tragikomiczne historie Julio Ramóna Ribeyro i Yo amo a mi mami Jaime Bayly (1999; „Kocham moją mamę”), opowiadające o przeżyciach podmiejskiego dziecka wychowanego przez służby domowe.
Historyczne centrum miasta zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1988 roku; w 1991 roku obiekt został ponownie zdefiniowany, aby włączyć do niego dawny klasztor San Francisco., Jednak zabytkowe budynki Limy są zagrożone podwyższonym poziomem zanieczyszczenia powietrza z samochodów i autobusów oraz trzęsieniami ziemi (największe do spustoszenia Limy miało miejsce w 1746, zabijając 5000 osób) i innymi zagrożeniami (takimi jak pożar, który zniszczył ozdobny Teatr Miejski w 1998). W latach 90. wiele zabytkowych drewnianych balkonów Limy zostało naprawionych i odrestaurowanych.