Castleman'choroba S

co powinien wiedzieć każdy lekarz:

wprowadzenie

choroba Castlemana (CD) jest rzadkim, nieklonalnym zaburzeniem limfoproliferacyjnym. Wpływa na pojedynczy obszar węzłów chłonnych (jednocentryczny) lub może wpływać na wiele obszarów węzłów chłonnych, w tym hepatosplenomegalia (multicentryczny).

chociaż dokładna częstość występowania CD w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA) jest nieznana, odnotowano tylko kilkaset przypadków rocznie.,

interleukina 6 (IL6) odgrywa ważną rolę w patofizjologii choroby, symptomatologii i jako potencjalny cel terapeutyczny.

typowymi objawami choroby Castlemana są zmęczenie, nocne poty, gorączka, a także utrata apetytu i masy ciała.są one związane z wysokim poziomem IL6 w surowicy. Objawy te są dominującymi cechami, jak również objawami, które wpływają na jakość życia pacjenta. Dodatkowe objawy mogą być spowodowane niedoborem odporności pacjenta, jak również status HIV; inne objawy są często te związane z chorobami autoimmunologicznymi., Należą do nich niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, przeciwciała anty-czynnika VIII, wybiórcza aplazja czerwonokrwinkowa i miastenia.

UNICENTRYCZNY CD przedstawia się jako masa śródpiersia w 60-75% przypadków, jako masa szyjki macicy w 15-20%, a w mniej niż 10% z masami brzusznymi lub innymi. Objawy są zwykle związane z obszarem powiększenia węzłów chłonnych, który obejmuje, w klasycznym przypadku, dużą masę śródpiersia z objawami płucnymi lub wyczuwalną limfadenopatią szyjną., Zgłaszano szereg przypadków z niezbyt częstymi miejscami jednokierunkowego CD, w tym skórą, nosogardłem, płucami, a także masą wewnątrz jamy brzusznej. Unicentryczna choroba Castlemana rzadziej wiąże się z opisanymi powyżej objawami konstytucyjnymi związanymi z IL6.

Multicentric CD występuje z uogólnioną limfadenopatią i (lub) hepatosplenomegalią obserwowaną u ponad połowy pacjentów i wiąże się z objawami ogólnoustrojowymi, takimi jak gorączka, nocne poty, zmęczenie i utrata masy ciała., Od 20 do 30% pacjentów ma różne formy zmian skórnych, w tym niespecyficzne wysypki, hemangiomata, mięsak Kaposiego, zmiany typu łuszczycowego i pęcherzyca. U podobnego odsetka pacjentów występują objawy neurologiczne, w tym neuropatia obwodowa, a w rzadkich zaawansowanych ciężkich przypadkach napady drgawkowe i udary naczyniowo-mózgowe. Wysoki czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF) poziomy obserwowane w niektórych przypadkach CD może powodować wynaczynienie płynu z rozwojem obrzęku, wysięk opłucnowy, i wodobrzusze.,

bardziej agresywna postać CD obserwowana głównie u dzieci lub młodych dorosłych może być związana z pęcherzycą płucną i zapaleniem oskrzeli, co prowadzi do postępującej szybkiej niewydolności oddechowej i wysokiej śmiertelności związanej z chorobą.

choroba Castlemana i zespół POEMS

CD jest również jedną z cech zespołu POEMS, która jest związana z endokrynopatią, sklerotycznymi zmianami kostnymi, gammopatią monoklonalną o nieokreślonym znaczeniu i neuropatią.

istnieje istotny związek CD z HIV i immunosupresją., CD rozwijający się w ten ustawienie często kojarzy z ludzkim herpes virus 8 (HHV8) infekcja.

rozpoznanie

ocena patologiczna biopsji węzłów chłonnych jest niezbędna do rozpoznania. Istnieją dwa podstawowe typy: hialinowy Typ naczyniowy i wariant plazmacytyczny, z okazjonalnymi przypadkami o mieszanym obrazie. W naczyniach szklistych CD biopsja węzłów chłonnych wykazuje rozrost angiofollicularny ze zubożonymi komórkami ośrodkowymi zarodka oraz koncentryczną ekspansję stref płaszcza z małymi limfocytami (wygląd skóry cebulowej)., Patologia wykazuje hialinizowane naczynia krwionośne, a także obecność pęcherzykowych komórek dendrytycznych, ale brak komórek plazmatycznych. Uważa się, że zwiększenie naczyń krwionośnych jest związane z wytwarzaniem VEGF, który jest wytwarzany w obecności i przez podwyższone IL6. Komórki pęcherzykowe widoczne w szklistych naczyniach CD ekspresują CD20 i CD5, ale nie są klonalne.

plazmacytowa odmiana CD wykazuje wzrost międzykomórkowy w poliklonalnych komórkach plazmatycznych. Struktura limfoidalna jest stosunkowo zachowana, ale występują pęcherzyki hiperplastyczne., Mieszany typ CD wykazuje cechy reprezentujące zarówno typ naczyniowy hialinowy, jak i typ plazmacytyczny.

dziewięćdziesiąt procent jednocentrycznego CD jest hialine vascular; podczas gdy 80 do 90% multicentric CD jest albo plazmacityczne lub mieszane typu.

bardzo mała liczba chorych, Zwykle wieloośrodkowa odmiana plazmacytyczna, może przerodzić się w chłoniaka.

czy jesteś pewien, że twój pacjent ma chorobę Castlemana? Czego powinieneś się spodziewać?,

należy spodziewać się rozpoznania choroby Castlemana u pacjentów ze zlokalizowanym powiększeniem węzłów chłonnych lub uogólnioną limfadenopatią z typowymi objawami związanymi z IL6, w tym gorączką, nocnymi potami, zmęczeniem i utratą masy ciała.

dodatkowe objawy opisane powyżej mogą obejmować objawy spowodowane miejscową masą lub produkcją cytokin (VEGF). Badanie fizykalne będzie głównie wykazać obecność albo zlokalizowane lub uogólnione limfadenopatii., Ponadto, pacjenci mogą przedstawić z dermatologicznych lub neurologicznych objawów choroby, lub z objawów związanych z zaburzeniami autoimmunologicznymi i / lub niedokrwistości, jeśli obecne.

ogólnie rzecz biorąc, objawy przedmiotowe i podmiotowe związane z CD są niespecyficzne i nie są wystarczające do ustalenia diagnozy. Nie ma jednej cechy patognomonicznej, a biopsja węzła chłonnego i potwierdzenie histologiczne pozostają jedynym bezwzględnym badaniem do rozpoznania. W wielu sytuacjach badania są wykonywane w celu wykluczenia innych warunków, zwłaszcza chorób złośliwych.,

uwaga na inne schorzenia mogące naśladować chorobę Castlemana:

diagnostyka różnicowa CD jest szeroka i obejmuje zaburzenia nakładające się na limfadenopatię, a także zmiany patologiczne.

wszystkie możliwe przyczyny zlokalizowanej lub uogólnionej limfadenopatii należy rozważyć jako możliwą diagnostykę różnicową CD. Pierwszym i najważniejszym schorzeniem, które należy wykluczyć, są choroby złośliwe, w szczególności chłoniak nieziarniczy lub chłoniak Hodgkina, ponieważ choroby te wymagają innej i specyficznej interwencji terapeutycznej., Żadne z badań laboratoryjnych nie jest w stanie odróżnić Stanów złośliwych od CD, a biopsja węzłów chłonnych z odpowiednią analizą histologiczną, immunohistochemiczną i molekularną jest niezbędna do rozpoznania. Inne warunki w diagnostyce różnicowej obejmują choroby autoimmunologiczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów i choroby tkanki łącznej. Ich diagnoza zależeć będzie zarówno od różnicowania klinicznego, jak i różnych badań serologicznych.,

ocena patologiczna i diagnostyka różnicowa obejmuje przede wszystkim identyfikację i różnicowanie reaktywnych limfadenopatii obserwowanych w wielu chorobach. Obejmuje to również choroby autoimmunologiczne, takie jak zaburzenia tkanki łącznej i choroby naczyń kolagenowych, HIV i inne związane z niedoborem odporności limfadenopatie, a także etiologie infekcji.

które osoby są najbardziej narażone na rozwój choroby Castlemana:

nie ustalono specyficznych cech predysponujących lub powiązań genetycznych dla CD. Nie zgłaszano również rodzinnych przypadków CD., CD występuje w stosunkowo młodszym wieku, z największą częstością w połowie lat trzydziestych do czterdziestych. Rozważa się pewne powiązania z chorobami autoimmunologicznymi, zasadniczo oparte na wyższej ekspresji IL6 w tych warunkach. Jednak związek przyczynowo-skutkowy między chorobą autoimmunologiczną a CD jest niejasny. Możliwe jest, że różne procesy autoimmunologiczne mogą prowadzić do wyższej produkcji IL6, z ewentualnym rozwojem i / lub manifestacją CD. Z drugiej strony IL6 wytwarzany przez CD może również wywoływać reakcje autoimmunologiczne.

u pacjentów z HIV występuje zwiększone ryzyko rozwoju CD., CD związane z HIV jest związane z zakażeniem HHV8, które jest uważane za warunek predysponujący do CD.

pacjenci z zespołem wiersza mogą mieć związane CD w niewielkiej liczbie przypadków. Nie jest jasne, czy CD jest częścią i / lub skutkiem zespołu POEMS, w którym obserwuje się wyższe poziomy cytokin. Jednak osoby z zespołem wiersza i limfadenopatią muszą być oceniane pod kątem możliwości CD.

jakie badania laboratoryjne należy zlecić, aby pomóc w postawieniu diagnozy i jak interpretować wyniki?,

rozpoznanie CD opiera się na badaniu laboratoryjnym, a także na ocenie patologicznej biopsji węzłów chłonnych.

badania laboratoryjne wymagane do rozpoznania, ale co ważniejsze obserwacji pacjentów z CD, obejmują:

• morfologia krwi

-szczególnie w celu wykrycia niedokrwistości i / lub trombocytozy.

• panel chemiczny

– do wykrywania hipoalbuminemii lub hipergammaglobulinemii.,

• elektroforeza białek surowicy i ilościowe immunoglobuliny

– w celu wykluczenia białka monoklonalnego i potwierdzenia podwyższonego poziomu immunoglobulin jednego lub więcej typów (IGG, IGA i / lub IGM ).

• poziom cytokin w surowicy interleukiny-6 jest wymagany, a VEGF jest opcjonalny

– IL6 jest podwyższony w PLAZMOCYTOWEJ CD, podczas gdy rzadko jest podwyższony w szklistej naczyniowej CD.

• markery reakcji ostrej fazy

– CRP (białko C-reaktywne), fibrynogen, Ferrytyna i ESR (szybkość sedymentacji erytrocytów)., Wszystkie te markery są podwyższone u większości pacjentów, zwłaszcza tych ze zwiększoną IL6. Brak uniesienia tych markerów nie wyklucza CD, ale jego skojarzenie jest częste i stanowi jeden ze środków oceny odpowiedzi na leczenie. Ważne jest, aby wiedzieć, że te markery zapalenia mogą być podwyższone w wielu innych warunkach, w tym chorób autoimmunologicznych, zapalenie i infekcje.,

• badania wirusologiczne, serologia HIV i HHV8, z ilościową reakcją łańcuchową polimerazy (PCR)

– badania wirusologiczne, serologia HIV i HHV8, z ilościowym PCR, jeśli jest to wskazane, są wymagane do ustanowienia skojarzenia, a także leczenia bezpośredniego.

• testy immunologiczne

– do oceny markerów chorób autoimmunologicznych, a także chorób tkanki łącznej.

• biopsja węzłów chłonnych

– jest to najważniejszy z badań wymaganych do rozpoznania CD., Aspiracja cienkoigłowa węzła chłonnego nie jest wystarczająca, a biopsja węzła chłonnego jest niezbędna do potwierdzenia diagnozy,a także identyfikacji podtypu. Hematoksylina i eozyna (H I E) barwienie i badanie histologiczne wykazujące którąkolwiek z cech opisanych powyżej dla CD są odpowiednie do rozpoznania, ale także wykluczyć wszelkie inne złośliwe i / lub reaktywne procesy, które mogą być obecne. Analiza biopsji na klonalność przez immunoglobuliny ciężkich łańcuch genów przegrupowania jest wymagane, aby wykluczyć wszelkie proces choroby klonalnej.,

jakie badania obrazowe (jeśli takie istnieją) będą pomocne w podejmowaniu lub wykluczaniu rozpoznania choroby Castlemana?

tomografia komputerowa (CT) szyi, klatki piersiowej, brzucha i miednicy jest niezbędna zarówno do diagnozowania choroby CD, jak i do jej stadium pomiędzy chorobą jednocentryczną a wielocentryczną. Tomografia komputerowa pomoże również zidentyfikować obecność hepatosplenomegalii.

pozytronowa tomografia emisyjna – tomografia komputerowa (PET-CT) jest również pomocna, ponieważ węzły chłonne z CD są dodatnie przy niskiej wartości wychwytu (standardowa wartość wychwytu)., Pomaga odróżnić chłoniaka od innych nowotworów złośliwych, gdzie węzły chłonne mają znacznie wyższy poziom.

jeśli zdecydujesz, że pacjent ma chorobę Castlemana, jakie terapie należy rozpocząć natychmiast?

Uwagi ogólne

decyzja terapeutyczna o leczeniu CD zależy przede wszystkim od tego, czy pacjent ma chorobę jednocentryczną czy wielocentryczną.

u pacjentów z chorobą miejscową, potwierdzoną metodami obrazowymi, resekcja z całkowitym usunięciem masy lub węzłów chłonnych jest najlepszą opcją terapeutyczną., Jeśli masa jest nieoperacyjna ze względu na jego położenie i/lub rozmiar jest zbyt duży do całkowitego usunięcia, wówczas podejście do zmniejszenia rozmiaru guza z interwencją jest przyjęte przed ponownym rozważeniem interwencji chirurgicznej.

resekcja nie jest leczeniem z wyboru dla MULTICENTRYCZNEJ CD, ponieważ całkowite usunięcie wszystkich mas nie jest możliwe i konieczna jest terapia ogólnoustrojowa., Głównym celem leczenia multicentrycznego CD jest zapewnienie ulgi często wyniszczających objawów związanych z tą formą CD, a także jest osiągnięcie zmniejszenia wielkości węzłów chłonnych, aby uzyskać bezpośrednie korzyści kliniczne. Oceniono szereg terapii ogólnoustrojowych, w tym kombinacje chemioterapeutyczne, steroidy, niektóre z nowych leków, takich jak talidomid i lenalidomid, oraz biologicznie oparte leczenie ukierunkowane na IL6.,

opcje leczenia pierwszego rzutu

obecne opcje leczenia pierwszego rzutu obejmują zastosowanie dowolnego z trzech przeciwciał: anty-IL6 lub receptor anty-IL6 lub przeciwciało monoklonalne anty-CD20.

przeciwciało monoklonalne anty-IL6 oceniano początkowo u pojedynczego pacjenta z plazmocytową odmianą CD ze znaczną i szybką poprawą objawów i nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych, w tym poprawę niedokrwistości, albumin i markerów stanu zapalnego, takich jak CRP. Pacjent ten ostatecznie przeszedł resekcję chirurgiczną z długotrwałą remisją.,

Ostatnio u pacjentów z CD w celu zneutralizowania ludzkiego IL6 badano chimeryczne przeciwciało monoklonalne skierowane na IL6 (siltuksymab). To przeciwciało o wysokim powinowactwie oceniano u 23 pacjentów w zwiększających się dawkach. Osiemnastu z 23 pacjentów osiągnęło korzyści kliniczne ze znaczną poprawą objawów, a połowa pacjentów wykazała obiektywną poprawę radiologiczną. W tym badaniu wszyscy pacjenci otrzymujący największą dawkę osiągnęli korzyści kliniczne, co sugeruje odpowiedź zależną od dawki. W tym badaniu odpowiedź kliniczna poprzedzała obserwowaną odpowiedź radiologiczną., Po podaniu największej dawki u ośmiu z 11 pacjentów uzyskano obiektywną odpowiedź, stosując standardowe kryteria zmodyfikowane na podstawie kryteriów Chesona.

humanizowany receptor anty-IL6 mAb (przeciwciała monoklonalne) tocilizumab (Actemra) został opracowany i zbadany jako pierwszy w Japonii w badaniu II Fazy z udziałem 28 pacjentów. Leczenie podawano dwa razy w tygodniu w dawce 8 mg/kg mc.przez 16 tygodni z dostosowaniem dawki, w razie potrzeby, w fazie przedłużonej. Większość pacjentów w fazie przedłużonej otrzymywała leczenie w dawce 8 mg / kg mc. co 2 lub 4 tygodnie., W ciągu 16 tygodni zaobserwowano szybką normalizację markerów stanu zapalnego, takich jak fibrynogen, CRP i ESR z poprawą stężenia albumin, hemoglobiny i wskaźnika masy ciała.

w tym badaniu zaobserwowano również znaczące zmniejszenie powiększenia węzłów chłonnych. Spośród 28 pacjentów włączonych do badania, 27 (96%) kontynuowało leczenie przez ponad 3 lata z trwałą poprawą kliniczną; 11 z 15 pacjentów leczonych steroidami w momencie rozpoznania było również w stanie odstawić steroidy lub zmniejszyć dawkę po rozpoczęciu leczenia tocilizumabem. Tocilizumab jest dopuszczony do leczenia CD w Japonii.,

zarówno tocilizumab, jak i siltuksymab są dobrze tolerowane z ograniczoną toksycznością, taką jak hiperlipidemia i zaburzenia cholesterolu wymagające ścisłego monitorowania. W obu badaniach istnieją pewne dowody na to, że konieczne może być długotrwałe leczenie, ponieważ u niektórych pacjentów, którzy przerwali leczenie, doszło do nawrotu choroby. Badanie w celu określenia roli leczenia podtrzymującego i / lub rzadszego podawania tego leku jest wymagane w celu ustalenia idealnego harmonogramu dla tych leków.,

stosowanie obu przeciwciał jest najbardziej odpowiednie w MULTICENTRYCZNYM CD, a także u okazjonalnego pacjenta z chorobą jednocentryczną, która nie jest operatywna ze względu na rozmiar i / lub lokalizację. Skuteczność i konieczność posiadania wykrywalnego poziomu IL6 w surowicy, aby przeciwciało kierowane przez IL6 było skuteczne, nie są obecnie ustalone. Tak więc, chociaż korzystne jest stosowanie przeciwciał monoklonalnych skierowanych na IL6 u pacjentów, u których poziom IL6 jest wysoki, w przypadku braku wysokiego IL6, można również zbadać terapie oparte na anty-IL6.,

zarówno IL6, jak i rozpuszczalny IL6R w surowicy znacznie zwiększają się po leczeniu tocilizumabem. Obecność wolnego tocilizumabu sugeruje, że rozpuszczalny Receptor IL6 (sIL6R) jest nasycony tocilizumabem, a sygnalizacja IL6 jest całkowicie hamowana. Uważa się, że zwiększenie stężenia sIL6R może być spowodowane wydłużeniem okresu półtrwania eliminacji przez tworzenie się kompleksu immunologicznego tocilizumab/sIL6R. Ze względu na ten wpływ na ich kinetykę monitorowanie poziomów IL6 lub sIL6R nie jest pomocne w ocenie odpowiedzi na leczenie. Jednak pomiar markerów stanu zapalnego, takich jak CRP, jest korzystny i zalecany.,

Inne metody terapeutyczne

rytuksymab (anty-CD20 mAb) był stosowany w małej liczbie pacjentów, pojedynczych badaniach przypadków i małych badaniach liczby pacjentów. Jest głównie stosowany jako pojedynczy środek, lub w niektórych przypadkach ze sterydami lub chemioterapią. Zastosowanie rytuksymabu w tych badaniach sugeruje znaczącą skuteczność przy zmniejszeniu wielkości guza w większości przypadków.,

ponieważ szkliste naczyniowe CD ma przewagę nad komórkami ekspresji CD20, wydaje się, że rytuksymab jest skuteczny; jednak w plazmocytowym wariancie CD skuteczność rytuksymabu wydaje się być ograniczona ze względu na dominującą dojrzałą populację komórek osocza, która jest ujemna dla CD20. Rytuksymab należy rozważyć u pacjentów z JEDNOCENTRYCZNĄ płytą CD, którzy są przygotowywani do interwencji chirurgicznej.

, Wysokie dawki sterydów mają tendencję do przeciwdziałania obu markerom zapalenia, które jest główną patologią jazdy w CD i jej symptomatologii. Jego działanie immunosupresyjne zapewnia korzyści w odniesieniu do wielkości węzłów chłonnych. Szereg przypadków osiągnięcia znaczącej remisji, aw niektórych przypadkach całkowitej remisji, odnotowano z sterydów. Jednak w większości przypadków reakcje były krótkotrwałe i ostatecznie rozwija się tolerancja. Z związanego ryzyka działań niepożądanych ze sterydami, jego stosowanie jest obecnie ograniczone w szczególności z dostępnością terapii opartych na przeciwciałach.,

zastosowanie chemioterapii w CD

oceniono również szereg opcji chemioterapeutycznych. Należą do nich stosowanie Cytoksanu w schematach takich jak CHOP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizolon), cvad (cyklofosfamid, winkrystyna, adriamycyna, deksametazon), VAD (winkrystyna, adriamycyna, deksametazon) lub analogi nukleozydów. Ponownie, chemioterapia nie była bardzo skuteczna w tym ustawieniu dla długoterminowej kontroli choroby i pacjentów z multicentric CD niezmiennie nawrotu po wykorzystaniu tych schematów., Wraz z dostępnością terapii opartej na przeciwciałach, schematy chemioterapii miały bardziej ograniczone zastosowanie, zwykle w przypadku nawrotu choroby po wstępnych interwencjach.

radioterapia jako możliwy sposób kontrolowania CD unicentric został oceniony, szczególnie w przypadkach, gdy zmniejszenie wielkości guza jest wymagane do resekcji głównej masy.

pacjenci zakażeni HIV z multicentryczną CD wymagają nieco innej interwencji terapeutycznej. Są one głównie dodatnie HHV8 i są napędzane przez ekspresję genów, w tym genów IL6 pochodzenia wirusowego., Leczenie tych pacjentów oceniano przy użyciu leków przeciwwirusowych, w szczególności acyklowiru/gancyklowiru. Walgancyklowir był stosowany w leczeniu podtrzymującym w celu zahamowania replikacji HHV8 u pacjentów z CD. Badanie leków przeciwwirusowych u pacjentów z HHV8/HIV dodatnich jest zalecane jako jedna z możliwych wstępnych interwencji.

optymalna terapia HIV u pacjentów z CD z wykorzystaniem wysoce aktywnej terapii przeciwretrowirusowej (HAART) może również przynieść korzyści z rytuksymabem lub bez niego.,

anegdotyczne badania przypadków donoszą o skuteczności nowych leków stosowanych u pacjentów ze szpiczakiem, takich jak talidomid, lenalidomid i bortezomib, w CD. Podobnie, odnotowano również korzystny wpływ pojedynczego przypadku na stosowanie terapii wysokodawkowej i przeszczepu autologicznego. Dzięki dostępności skutecznych terapii opartych na przeciwciałach, korzystanie z takich metod jest zarezerwowane dla bardzo ekstremalnych przypadków. Stosowanie bortezomibu i lenalidomidu należy oceniać w większej populacji pacjentów w celu określenia jego skuteczności i roli w leczeniu CD.,

bardziej definitywne terapie?

chociaż nie ma bezwzględnych terapii leczniczych dla CD, u pacjentów z podwyższonym IL6, pierwszym środkiem z wyboru będzie przeciwciało anty-IL6 lub anty-IL6R.

u pacjentów z prawidłowym poziomem IL6 i chorobą naczyń szklistych rytuksymab jest pierwszym lekiem z wyboru.

w chorobach zlokalizowanych najbardziej ostateczną terapią będzie chirurgiczne usunięcie masy.

jakie inne terapie są pomocne w zmniejszaniu powikłań?

obecnie nie zaleca się stosowania specyficznych terapii wspomagających, zapobiegawczych ani pomocniczych w leczeniu CD.,

co należy powiedzieć pacjentowi i rodzinie o rokowania?

CD jest chorobą nienowotworową o ogólnie dobrym rokowaniu. Pacjenci z UNICENTRYCZNYM CD są utwardzani po całkowitej resekcji chirurgicznej z nawrotem u bardzo sporadycznych pacjentów.

głównym celem terapii jest poprawa objawów i jakości życia. Obecne terapie oparte na przeciwciałach osiągają ten cel u większości pacjentów.

pacjenci wymagaliby co najmniej rocznej obserwacji z badaniem laboratoryjnym i obrazowaniem przez pierwsze 3 do 5 lat.

scenariusze”co by było gdyby”.,

Jeśli pacjenci otrzymają opisaną terapię CD (chirurgiczną i/lub terapię opartą na przeciwciałach) i mają pozostałości objawowe choroby, wówczas można zastosować inne, rzadziej stosowane metody. Obejmuje to stosowanie steroidów, chemioterapii, talidomidu i lenalidomidu, a także Velcade. Donoszono również o rzadko stosowanym leczeniu dużymi dawkami z autologicznym przeszczepem.

skuteczność terapii oceniana jest po pierwsze na podstawie złagodzenia objawów, po drugie na podstawie zmiany powiększonych węzłów chłonnych, a na koniec na podstawie normalizacji nieprawidłowości laboratoryjnych., Jeśli pacjent nie ma mierzalnej choroby, nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych mogą być stosowane jako pierwotna metoda oceny odpowiedzi na leczenie.

Patofizjologia

IL6 odgrywa centralną rolę w patofizjologii CD poprzez receptor IL6. Pierwotne podejrzenie zaangażowania IL6 zostało dostarczone przez transgeniczne myszy IL6, które rozwinęły zespół Castlemana-like z plazmacytozą, powiększeniem śledziony i powiększonymi węzłami chłonnymi. Uważa się, że IL6 jest wytwarzany przez powiększony węzeł chłonny w CD, co potwierdza szybki spadek poziomu IL6 po chirurgicznym usunięciu., Ponadto interwencja terapeutyczna skierowana na IL6 przynosi korzyści zarówno objawowe, jak i kliniczne.

podstawą patofizjologiczną częstego skojarzenia HHV8 w postaci CD związanego z zakażeniem HIV jest wytwarzanie wirusowego homologu IL6. Uważa się, że IL6 pośredniczy w niektórych efektach sygnałowych związanych z ludzkim IL6 w CD. Wirusowa IL6 może również wywoływać wydzielanie VEGF, wywoływać reakcje prozapalne, a także wywoływać proliferację komórek plazmatycznych i autoimmunologiczne objawy choroby.,

jakie inne objawy kliniczne mogą pomóc mi w zdiagnozowaniu choroby Castlemana?

oprócz typowych objawów przedmiotowych i podmiotowych CD, objawy dermatologiczne lub neurologiczne, jak opisano powyżej, mogą występować u jednej trzeciej pacjentów.

jakie inne dodatkowe badania laboratoryjne można zamówić?

poza wyżej opisanymi badaniami laboratoryjnymi nie trzeba wykonywać dodatkowych badań.

jakie są dowody?

Castleman, B, Towne, VW. „Case records of the Massachusetts General Hospital; weekly clinicopathological exercise; założona przez Richarda C., Cabot”. N Anglia J Z Med. o. 251. 1954. 396-400

Gerard, L, Berezne, a, Galicier, L.”prospektywne badanie rytuksymabu w wielocentrycznej chorobie Castlemana; ANRS 117 Castleman b Trial”. J Clin Oncol. o. 25. 2008. 3350-3356

Beck, JT, Hsu, SM, Wijdenes, J. „krótki raport: łagodzenie ogólnoustrojowych objawów choroby Castlemana przez monoklonalne przeciwciało anty-interleukiny-6”. N Engl J Med. o. 330. 1994. 602-605

Nishimoto, N, Honda, O, Sumikawa, H, Johkoh, T, Aozasa, K, Kanakura, Y., „Długotrwała (5-letnia) długotrwała skuteczność tocilizumabu w wieloośrodkowej chorobie Castlemana i wpływie na powikłania płucne”. Krew.. 2007. PP. 110

Frizzera, G, Peterson, BA, Bayrd, Ed, Goldman, A. „a systemic lymphoproliferative disorder with morphologic features of Castleman' s disease; clinical findings and clinicopathologic correlations in 15 patients”. J Clin Oncol. o. 3. 1985. 1202-1216

Oksenhendler, E, Carcelain, G, Aoki, Y., „Wysoki poziom ludzkiego wirusa opryszczki 8, ludzkiego interleukiny-6, interleukiny-10 i białka reaktywnego C korelują z zaostrzeniem wieloośrodkowej choroby Castlemana u pacjentów zakażonych HIV”. Krew. o. 96. 2000. 2069207333