prosimy o wsparcie misji nowego Adwentu i natychmiastowe pobranie pełnej zawartości tej strony internetowej. Zawiera encyklopedię katolicką, Ojców Kościoła, summę, Biblię i więcej-wszystko za jedyne $19.99…
spowiednik.
według najnowszych badań był świętym Wschodu, którego Czczenie zostało przeniesione z Cesarstwa Bizantyjskiego do Rzymu, skąd szybko rozprzestrzeniło się w całym zachodnim chrześcijaństwie., Wraz z imieniem i czcią Świętego, jego legenda została znana Rzymowi i Zachodowi za pomocą łacińskich wersji i recensions opartych na formie obecnej w bizantyjskim Oriencie. Proces ten ułatwiał fakt, że według wcześniejszej syryjskiej legendy św., „mąż Boży” z Edessy (identyczny ze św. Aleksym) pochodził z Rzymu. Grecka legenda, która pochodzi z IX wieku i jest podstawą wszystkich późniejszych wersji, czyni Aleksego synem wybitnego Rzymianina o imieniu Eufemianus., W noc małżeństwa potajemnie opuścił dom ojca i udał się do Edessy na syryjskim Oriencie, gdzie przez siedemnaście lat prowadził życie pobożnego ascety. Gdy sława jego świętości rosła, opuścił Edessę i powrócił do Rzymu, gdzie przez siedemnaście lat mieszkał jako żebrak pod schodami pałacu ojca, nieznanego ojcu lub żonie. Po jego śmierci, przypisanej do roku 417, na jego ciele znaleziono dokument, w którym ujawnił swoją tożsamość., Natychmiast został czczony jako święty, a dom jego ojca został przekształcony w kościół pod patronatem Aleksego. W tej rozbudowanej formie legenda znajduje się po raz pierwszy w hymnie (kanonie) greckiego hymnografa Józefa (zm. 883). Występuje również w syryjskiej biografii Aleksego, napisanej nie później niż w IX wieku, która zakłada istnienie greckiego żywota Świętego. Ta ostatnia jest z kolei oparta na wcześniejszej syryjskiej legendzie (o której mowa powyżej), skomponowanej w Edessie w latach 450-475., Chociaż w tym ostatnim dokumencie Imię Aleksego nie jest wymienione, jest on wyraźnie taki sam jak „człowiek Boży”, o którym ta wcześniejsza Syryjska legenda mówi, że żył w Edessie podczas Episkopatu biskupa Rabuli (412-435) jako biedny żebrak i zabiegał o jałmużnę przy drzwiach kościoła. Te podzielił między resztę ubogich, po zarezerwowaniu ledwie wystarczająco dla absolutnych potrzeb życia. Zmarł w szpitalu i został pochowany we wspólnej mogile ubogich. Przed śmiercią wyjawił jednak jednemu ze sług kościelnych, że jest jedynym synem wybitnych rzymskich rodziców., Po śmierci świętego sługa powiedział To biskupowi. Wtedy grób został otwarty, ale znaleziono w nim tylko szmaty jego biedaka. Trudno określić, na ile ta relacja opiera się na tradycji historycznej. Być może jedyną podstawą tej historii jest fakt, że pewien pobożny asceta w Edessie żył życiem żebraka i został później czczony jako Święty. Oprócz tej wcześniejszej syryjskiej legendy, Grecki autor późniejszej biografii św., Aleksy, o którym wspominaliśmy już wcześniej, że powstał przed IX wiekiem, miał zapewne na myśli także wydarzenia z życia św. Jana Kalybaty, młodego patrycjusza Rzymskiego, o którym opowiedziana jest podobna historia. Na Zachodzie nie znajdujemy śladu imienia Aleksy w żadnej martyrologii ani innej Księdze liturgicznej sprzed końca X wieku; wydaje się, że był on zupełnie nieznany. Po raz pierwszy pojawia się w związku ze św. Bonifacym jako tytularny święty Kościoła na Awentynie w Rzymie., Na miejscu zajmowanym obecnie przez Kościół Sant' Alessio znajdowała się kiedyś Diakonia, czyli instytucja opieki nad ubogimi Kościoła Rzymskiego. Związany z tym był kościół, który do VIII wieku istniał przez jakiś czas i był poświęcony św. Bonifacego. W 972 Papież Benedykt VII przekazał prawie opuszczony kościół wygnanemu greckiemu metropolicie, Sergiuszowi z Damaszku. Ten ostatni wzniósł obok kościoła klasztor dla mnichów greckich i łacińskich, wkrótce zasłynął surowym życiem swoich osadzonych. Do imienia św. Bonifacego dodano obecnie imię św. Bonifacego., Aleksy jako tytularny święty Kościoła i klasztoru. Najwidoczniej Sergiusz i jego mnisi przynieśli do Rzymu cześć św. Aleksemu. Orientalny Święty, według legendy pochodzący z Rzymu, wkrótce stał się bardzo popularny wśród mieszkańców tego miasta. Wśród fresków wykonanych pod koniec XI wieku w rzymskiej bazylice św. Klemensa (obecnie dolny kościół San Clemente) znajdują się bardzo ciekawe przedstawienia wydarzeń z życia św. Aleksego. Jego święto obchodzone jest 17 lipca na Zachodzie, a na Wschodzie 17 marca. Kościół św., Aleksy i Bonifacy na Awentynie został odnowiony w czasach nowożytnych, ale do dziś zachowało się tam kilka średniowiecznych zabytków. Wśród nich widać rzekome schody domu Eufemianusa, pod którym mieszkał Aleksy.