są jednak pewne teorie i spekulacje. Prawdopodobnie rogi żyrafy są przykładem tego, co Steven J. Gould nazwał „spandrelami” — struktur lub adaptacji, które służyły jako wsparcie dla jakiejś innej funkcji. W przypadku żyraf biolodzy wiedzą, że przodkowie żyraf mieli poroże, podobnie jak jelenie. Poroże zbudowane są z wypukłości kości, które są zrzucane i odrastane każdego roku., 
„rogi” nie są jednak rogiem-są trwałymi wyrostkami kości z czaszki, zwanymi ” ossicones.”Żyrafy rodzą się z nimi i są pokryte włosami(z wyjątkiem dorosłych samców, które zużywają futro na końcu). Najlepiej przypuszczać, że „rogi” żyrafy były pierwotnie konstrukcjami podporowymi dla ich poroży-gniazd, które wspierały Duże stojaki, które jelenie są tak przydatne w okresie godowym w ich testach siły i dominacji., Spekulując trochę, gdy żyrafy urosły, a szyje były coraz cieńsze, gwałtowne ataki frontalne podczas rytuału godowego stały się niebezpieczne. Zamiast tego,
żyrafy walczą owijając szyje wokół siebie (na zdjęciu po prawej) i uderzając tył czaszki, a czasami czoło, w czaszkę przeciwnika. W tym celu żyrafy dodatkowo posiadają kościste wypustki nad oczami i z tyłu głowy-właśnie widoczne na powyższej ilustracji., Ale ta metoda walki sprawia, że poroże na szczycie głowy jest bezużyteczne — jak widać, rogi pozostają skierowane mniej więcej w powietrze. Istnieje duża szansa, że to częściowo z tego powodu żyrafy straciły rogi.