twoja przeglądarka jest nieaktualna

oś czasu

Autor, Data i odbiorca

apostoł Paweł napisał ten list do swojego współpracownika Tytusa. List został napisany prawdopodobnie w połowie lat 60. między pierwszym uwięzieniem Pawła (Dzieje Apostolskie 28) a drugim uwięzieniem, o czym nie wspomina się w Dziejach Apostolskich.

temat

tematem listu jest nierozerwalny związek między wiarą a praktyką, wiarą i zachowaniem., Ta prawda jest podstawą dla Pawła krytyki fałszywego nauczania, jego instrukcji w życiu chrześcijańskim i standardów, które wyznacza dla przywódców Kościoła.

Paweł niedawno zakończył podróż na Kretę. Zostawił tam Tytusa, aby nauczał nowego kościoła (Zobacz Dzieje Apostolskie 14: 21-23).

fałszywi nauczyciele byli już problemem w kościele (Tytusa 1:10-16), a list skupia się przede wszystkim na tej kwestii. Opis starszych (1:5-9) i właściwego życia chrześcijańskiego (2:1-10; 3:1-3) wydaje się być sformułowany dla zamierzonego kontrastu z tymi fałszywymi nauczycielami., Treść fałszywej nauki nie jest w pełni wyjaśniona (jak w 1 Tymoteusza). Wydaje się, że w nauczaniu znajduje się istotny element Żydowski. Przeciwnicy pochodzą z „partii obrzezania” (Tytusa 1:10). Interesują ich „mity Żydowskie” (1:14) i być może czystość rytualna (1:15). Jednak pierwszym zmartwieniem Pawła jest praktyczny efekt fałszywej nauki. Nauczali rytualnej czystości, ale żyli w sposób, który udowodnił, że nie znają Boga (1:16).

ta fałszywa nauka byłaby mile widziana na Krecie, która była znana w starożytnym świecie z niemoralności., Ale Paweł oczekiwał, że ewangelia wytworzy prawdziwą pobożność w życiu codziennym, nawet na Krecie.

mając do czynienia z fałszywym nauczaniem, Paweł podaje również Tytusowi portret zdrowego kościoła. Opisuje właściwe przywództwo (1, 5-9), właściwe postępowanie z błędem (1:10-16; 3:9-11), właściwego życia chrześcijańskiego (szczególnie ważne dla nowych wierzących w niemoralnym otoczeniu; 2:1-10; 3:1-2), A Ewangelia jako źródło pobożności (2:11-14; 3:3-7).

kluczowe tematy

1. Ewangelia rodzi pobożność w życiu wierzących., Nie ma uzasadnionego rozdziału między wiarą a zachowaniem (1:1; 2:1, 11-14; 3:4-7).
2. czyjeś czyny udowodnią lub obalą czyjeś roszczenia do poznania Boga (1:16).
3. jest niezwykle ważne, aby pobożni ludzie służyli jako starsi / pasterze (1:5-9).
4. Prawdziwe Życie chrześcijańskie przyciągnie innych do Ewangelii (2:5, 8, 10).
5. dobre uczynki mają ważne miejsce w życiu wierzących (2:1-10, 14; 3:1-2, 8, 14).
6. ważne jest jasne i stanowcze radzenie sobie z błędem doktrynalnym i moralnym w kościele (1:10-16; 3:9-11).,
7. Ewangelia jest podstawą etyki chrześcijańskiej(2:11-14; 3:3-7).

zarys

Setting of Titus