Tańczący Królowie i wojowniczki Dahomeju-Historia Stosunków Międzynarodowych

królowie Dahomeju byli absolutnymi władcami militarystycznego państwa, które wzbogaciło się na handlu niewolnikami. Kiedy przyjmowali gości, zawsze wystawiali ostentacyjne pokazy. Pojawiał się duży kontyngent żołnierzy, wymachując bronią i machając flagami-kijkami udekorowanymi ludzkimi czaszkami i szczękami wrogów. Oprócz tego królowie Dahomeju tańczyli przed przybyszami, przy akompaniamencie bębnów i śpiewających żołnierzy., Następnie żołnierze oddawali salut z broni, a król podchodził do gości i uściskał im dłonie.

królowie Dahomeju mieli elitarną Gwardię złożoną w całości z kobiet, znaną jako mino. Powstały one w XVII wieku n. e., początkowo jako grupa łowców słoni, ale później stały się królewską strażą korpusów, wyposażoną w muszkiety i regularne mundury. Brali też udział w najazdach niewolników. Mino przeszedł rygorystyczne ćwiczenia fizyczne, nauczył się umiejętności przetrwania, jak szturmować obronę i zabijać więźniów., Nie wolno im było mieć dzieci ani wychodzić za mąż. W połowie XIX wieku było ich od 1000 do 6000, co stanowiło około 1/3 Armii Dahomejskiej.

minowie brali udział w wojnach przeciwko Francji. Żołnierze francuscy początkowo mieli trudności z walką z wrogami kobiet, ale wkrótce nauczyli się walczyć. W bitwie w 1890 wielu mino zostało zabitych po intensywnej walce wręcz z Francuzami. Żeński batalion został rozwiązany po tym, jak Dahomej stał się kolonią francuską w 1894 roku., Wywiady z byłymi żołnierzami przeprowadzone w latach trzydziestych XX wieku wykazały, że wiele z nich miało poważne problemy z przystosowaniem się do życia cywilnego. Straż mino została niedawno odkryta przez Hollywood i amerykańską kulturę popularną. Nie ma wątpliwości, że stanowią one obraz kobiecej inicjacji. Czy naprawdę są one odpowiednie wzorce do naśladowania dla młodych czarnych kobiet dzisiaj można dyskutować.