stosunek ceny do księgowości, zwany również stosunkiem ceny do księgowości lub rynku do księgowości, jest finansowym narzędziem wyceny używanym do oceny, czy akcje spółki są ponad, czy niedoszacowane, poprzez porównanie ceny wszystkich pozostałych akcji z aktywami netto spółki. Innymi słowy, jest to kalkulacja, która mierzy różnicę między wartością księgową a całkowitą ceną akcji spółki.,
porównanie to pokazuje różnicę między wartością rynkową a wartością księgową przedsiębiorstwa. Wartość rynkowa jest równa aktualnej cenie akcji wszystkich pozostałych akcji. To jest cena, którą rynek uważa, że firma jest warta. Natomiast wartość księgowa pochodzi z bilansu. Jest to wartość aktywów netto spółki.
inwestorzy i analitycy wykorzystują to porównanie, aby odróżnić prawdziwą wartość spółki notowanej na giełdzie od spekulacji inwestorów., Na przykład firma bez aktywów i wizjonerski plan, który jest w stanie wzbudzić wiele szumu, może mieć inwestorów śliniących się nad nim. W ten sposób, powodując wzrost cen akcji kwartał na kwartał. Wartość księgowa spółki nie uległa jednak zmianie. Firma nadal nie ma aktywów.
przyjrzyjmy się jak obliczyć stosunek ceny do rezerwacji.
formuła
formuła stosunku ceny do książki obliczana jest przez podzielenie ceny rynkowej za akcję przez wartość księgową za akcję.,
cena rynkowa za akcję to po prostu aktualna cena akcji, po której spółka jest przedmiotem obrotu na otwartym rynku. Wartość księgowa na akcję jest nieco bardziej skomplikowana. Najpierw odejmujemy łączne zobowiązania od łącznych aktywów i dzielimy różnicę przez całkowitą liczbę akcji pozostających do spłaty w tym dniu.
Wielu inwestorów przeformułowuje to równanie, tworząc wzór współczynnika księgowego do rynkowego, dzieląc całkowitą wartość księgową firmy przez całkowitą wartość rynkową firmy.,
w przeciwieństwie do wskaźnika PB, wzór MB porównuje wartości dla całej firmy. Nie patrzy na poszczególne akcje.
Analiza
inwestorzy używają obu tych formatów, aby pomóc określić, czy firma jest zawyżona, czy niedoszacowana. Na przykład wskaźnik P/B powyżej 1 wskazuje, że inwestorzy są gotowi zapłacić więcej za firmę, niż jej aktywa netto są warte. Może to wskazywać, że przedsiębiorstwo ma dobre prognozy zysków w przyszłości, a inwestorzy są skłonni zapłacić premię za taką możliwość.,
Jeśli wskaźnik księgowości rynkowej jest mniejszy niż 1, z drugiej strony, Cena akcji spółki sprzedaje się za mniej niż ich aktywa są rzeczywiście warte. Ta firma jest niedoceniana z jakiegoś powodu. Inwestorzy mogą teoretycznie kupić wszystkie pozostające do spłaty akcje spółki, upłynnić aktywa i zarobić, ponieważ aktywa są warte więcej niż skumulowana cena akcji. Chociaż w rzeczywistości ta strategia prawdopodobnie nie zadziała.
ta metoda wyceny jest tylko taka, której inwestorzy używają, aby sprawdzić, czy inwestycja jest zawyżona., Należy pamiętać, że ta metoda nie bierze pod uwagę dywidend. Inwestorzy są prawie zawsze gotowi zapłacić więcej za akcje, które będą regularnie i niezawodnie emitować dywidendę. Istnieje wiele innych czynników, takich jak ten, że ta podstawowa kalkulacja nie bierze pod uwagę. Prawdziwym celem jest dać inwestorom przybliżony pomysł, czy cena sprzedaży jest zbliżona do tego, co powinno być.
przyjrzyjmy się przykładowi.
przykład
, Bob ma 100 000 akcji zaległych, które handlują po 1 USD za akcję. Firma meblarska odnotowała w tym roku 50 000 USD aktywów netto w swoim bilansie. Tim obliczyłby wskaźnik księgowy Boba w następujący sposób:
jak widać, cena rynkowa firmy jest dwukrotnie wyższa od wartości księgowej. Oznacza to, że akcje Boba kosztują dwa razy więcej niż aktywa netto wykazane w bilansie., Wszystko inne równe, firma ta byłaby uważana za ponad wycenioną, ponieważ inwestorzy są gotowi zapłacić więcej za aktywa, niż są warte, ale mogą mieć ku temu dobry powód. Bob może mieć duży rozwój w pracach, które mogą podwoić Rozmiar firmy.
ta metryka ma swoje ograniczenia, ale generalnie działa dobrze dla firm takich jak Bob ' s. nie działa jednak dobrze dla wyceny firmy o wysokim poziomie wartości niematerialnych i niematerialnych oraz niskich środków trwałych, takich jak firmy technologiczne.