bezpieczeństwo
na Kubie od dawna zacierają się granice między bezpieczeństwem państwa, obronnością narodową (wojskową) i sprawami karnymi. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych sprawuje nadzór nad bezpieczeństwem państwa, w tym nad Strażą Graniczną, regularnymi siłami policyjnymi i agencjami zajmującymi się rozterkami politycznymi. Kubańskie siły policyjne są zorganizowane na poziomie krajowym w główne, miejskie i barrio (dzielnice). Ponadto istnieją specjalne siły bezpieczeństwa przydzielone dyplomatom i obszarom turystycznym., Kilka profesjonalnych firm zapewnia również ochronę hoteli i innych firm. Aktywiści praw człowieka i inni opozycjoniści są często aresztowani arbitralnie. Grupy lojalistów partyjnych, które są zorganizowane w tak zwane Brygady Szybkiego Reagowania, czasami zastraszają, biją lub publicznie poniżają dysydentów.
Kuba ma jedną z lepiej wyszkolonych i lepiej wyposażonych sił zbrojnych w Indiach Zachodnich, chociaż wiele jej oddziałów jest przydzielonych do młodzieżowej Armii Pracy, która pomaga w zbiorach trzciny cukrowej i innych pracach rolniczych przez większą część roku., Dwa lata służby wojskowej są obowiązkowe dla mężczyzn w wieku od 16 do 50 lat, ale dobrowolne dla kobiet. Wśród organizacji paramilitarnych Kuby są lokalne milicje (Milicias de Tropas Territoriales), składające się z około miliona ludzi.
Po tym, jak Kuba odparła inwazję w Zatoce Świń w 1961 roku, rozwinęła silne więzi ze Związkiem Radzieckim, który zapewnił wsparcie techniczne i finansowe oraz większość sprzętu wojskowego Kuby, w tym statki, dziesiątki myśliwców, helikopterów i setki czołgów., Sowieci zbudowali również bazy rakietowe na Kubie, co spowodowało kryzys kubański w 1962 roku; kilka tysięcy radzieckich, a później rosyjskich żołnierzy pozostało na Kubie do końca lat 90. ze swojej strony Kuba wysłała duże ilości wojsk za granicę, aby wspierać marksistowskie grupy rewolucyjne i rządy. W latach 1980-1990 w Angoli stacjonowało aż 50 000 żołnierzy i 15 000 w Etiopii., Rząd kubański wysłał także mniejszą liczbę żołnierzy, doradców i techników do takich krajów afrykańskich jak Mozambik, Algieria I Libia oraz do małego Karaibskiego kraju Grenada, gdzie krótko stawiali opór amerykańskiej inwazji w 1983 roku. Rosyjski rząd zamknął swoją bazę szpiegowską w Lourdes na Kubie w 2001 roku.
przewozy kokainy i heroiny z Ameryki Południowej do Stanów Zjednoczonych i Europy są czasami przechwytywane przez Straż Graniczną, która często koordynuje operacje antynarkotykowe ze strażą przybrzeżną USA., Kuba nie jest głównym celem narkotykowym, a wyspa miała mniej problemów związanych z narkotykami niż Bahamy. Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych utrzymywała swoją bazę w Zatoce Guantánamo od początku XX wieku, mimo protestów kubańskiego rządu. Stany Zjednoczone uważają bazę za strategiczny atut dla swoich sił na Karaibach; baza służyła również jako miejsce przetrzymywania i przetwarzania dla haitańskich, dominikańskich i kubańskich uchodźców, a ostatnio była używana przez Stany Zjednoczone do przetrzymywania więźniów z Afganistanu.