stan lękowy został zdefiniowany jako przemijająca reakcja emocjonalna obejmująca nieprzyjemne uczucia napięcia i niepokojące myśli. Cecha-lęk, z drugiej strony, został zdefiniowany jako cecha osobowości odnoszącej się do indywidualnych różnic w prawdopodobieństwie, że dana osoba doświadczy lęku stanu w stresującej sytuacji., Celem niniejszego badania była ocena cech i stanów lękowych w populacji pacjentów konsultujących się z lekarzami w przypadku niespokojnych dolegliwości. Tak więc porównano pacjentów, którzy przerwali leczenie benzodiazepinami (BZD) po trzech miesiącach i tych, którzy kontynuowali leczenie przez sześć miesięcy. Pacjentów włączonych do badania oceniano w fazie włączenia (D0), po trzech miesiącach (M3) i po sześciu miesiącach (M6). Badacz wypełnił skalę lęku Covi, skalę depresji Raskina i CGI; pacjenci zostali poproszeni o wypełnienie kwestionariusza stanu/cechy lęku Spielbergera., Uwzględniono 1112 pacjentów, 48% uznało ich lęk za przewlekły, 50% stwierdziło postępującą ewolucję, 87% uznało ją za wynikającą z czynnika wyzwalającego, 69% otrzymało leczenie benzodiazepinami (BZD). W D0: wynik Covi był 5.3 +/- 2.3 punktów, wynik STAI I (stan niepokoju) był 57.4 +/- 12.2 punktów i STAI II (trait-anxiety) punktacja była 52.7 +/- 10.2 punktów. W przypadku M3 wszystkie wyniki zmniejszyły się i 85% uznano za poprawione, ale różnice były znaczące (p = 0,0001) w przypadku M6., Porównując pacjentów z grupy D0, którzy przerwali leczenie BZD w M3 i tych, którzy kontynuowali leczenie, pojawiły się pewne różnice. W rzeczywistości pacjenci, którzy przerwali leczenie, mieli niższy wynik w Stai II, wykazywali znacznie mniej uderzeń (p = 0,01), mniej drżenia (p = 0,04) i mniej gorączki (p = 0,05). Ich wynik w Covi był zwykle niższy (p = 0,11). Ciężkość choroby, oceniana za pomocą CGI, była również mniejsza u pacjentów, którzy przerwali leczenie BZD. Cecha-lęk pojawił się jako dobry predyktor skuteczności leczenia BZD., W rzeczywistości, cecha-lęk odnosi się do tendencji do niepokoju i wyższy lęk wymaga dłuższego leczenia. Odpowiedź na leczenie była mniej istotna u pacjentów, którzy kontynuowali leczenie przy M3, co wskazuje na obecność niepokoju resztkowego u tych pacjentów.