chociaż zmarł w 1988 roku w wieku 52 lat, okradając w ten sposób świat z jednego z największych głosów w muzyce pop, legenda Roya Keltona Orbisona z Wink w Teksasie nigdy nie umrze, dopóki nie usłyszą jego wspaniałego talentu. Często porównywany do śpiewaka operowego, Orbison jest uznawany za najlepszego wokalistę przez wszystkich, od Boba Dylana, George 'a Harrisona, Toma Petty' ego i Jeffa Lynne ' a – którzy towarzyszyli mu w podróży Wilburys – Elvisa Presleya, Carla Perkinsa i Chrisa Isaaka., Jego zdolność do uderzania w zakres czterech oktaw i utrzymywania doskonałej wysokości, tonu i ekspresji porównała Orbisona do rodzaju gwiezdnej siły, która może wyciszyć pokój, wypełnić każdą dostępną przestrzeń, a następnie ściągnąć publiczność z kolan i krzyczeć swoją aprobatę oczami łzy, gdy jego finał barytonowy lub tenorowy wisi w powietrzu.
karierę Orbisona rozpoczął w Sun Records pod koniec lat 50., kiedy śpiewał country i western, ale jego styl ballad ewoluuje, gdy przełączy się na Monument i ma 22 piosenki na liście Top 40., Należą do nich takie klasyki jak „Only the Lonely”,” Crying „(które ożywi piosenkarka i inna akolita K. D. lang, oraz dowcipne, gadające i warczące ” Oh, Pretty Woman.”Sprzedaż albumów Roya była ogromna i przez pewien okres w latach 60. zniósł przepaść między rock and rollem a muzyką popową, podczas gdy tacy rówieśnicy jak Presley, Chuck Berry i Little Richard byli odpowiednio w armii, więzieniu i kościele. Orbison, uziemiony i skromny człowiek, był świadomy swojego daru, ale używał go tylko dla dobra., Otrzymał pięć nagród Grammy za swoje życie i nagrodę za całokształt osiągnięć jako pośmiertne uznanie jego wyjątkowego geniuszu-dziesięć lat po jego śmierci w Hendersonville w stanie Tennessee w 1988 roku. Bruce Springsteen, kolejny zagorzały wielbiciel, przyznał Royowi tę nagrodę w Rock and Roll Hall of Fame w 1987 roku i stwierdził, że jego głos będzie odbijał się echem w całej historii., Cieszymy się, że mamy wybór jego wspaniałej muzyki, w tym perełki ostatnich dni-Laminar Flow i King OF Hearts, a także antologie takie jak Essential Roy Orbison, The Singles Collection i Monument Singles Collection. Każdy z nich byłby dobrym miejscem, aby zacząć doceniać tego człowieka.
choć urodził się w Vernon, Texas Orbison dobrze pracujący ojciec przeniósł rodzinę do małego burgh Of Wink, aby uniknąć epidemii polio. W tym raczej opustoszałym mieście wypełnionym ropą naftową Orbison dorastał nieśmiałe dziecko, które odziedziczyło genetyczną krótkowzroczność., Jego charakterystyczne ciemne okulary były w rzeczywistości odcieniami na receptę, a jego profesjonalny wybór czarnych ubrań nie był tak bardzo sztuczką, bardziej wyrazem anonimowości i chęci zniknięcia w tle.
gdy był publicznie przy normalnych okazjach, gdy dostał się przed mikrofon, zakwitł i ożył. Zainspirował go Widok Elvisa, a następnie Johnny ' ego Casha grającego na żywo w krótkim czasie w 1955 roku, który opisał jako połączenie traumy i oświecenia., Cash przeniósł go na przesłuchanie do Sun Records, ale podczas gdy był szoferem Presleya, jego jedynym sukcesem w pisaniu piosenek było oddanie ” Claudette „do The Everly Brothers, którzy użyli go jako flip side w swoim przeboju”All I Have To Do Is Dream”.,
Jeśli Sun nie wykorzystywał umiejętności Roya – był często używany jako Suseł – Fred Foster szybciej docenił Orbisona i dał mu kontrakt na pomnik w 1960 roku, a następnie połączył swój najnowszy projekt z cream of the crop Nashville a men like Grady Martin, Hargus Robbins, Harold Bradley, Floyd Cramer and the wszechobecne Jordanaires lub Anita Kerr singers, którzy mogliby być uznani za nadwyżkę do wymagań przy okazji biorąc pod uwagę zasięg człowieka przed nimi., Przełomową piosenką Roya była „Only the Lonely” , która wykorzystała jego falsetto i zaimponowała Elvisowi tak bardzo, że kupił pudełko 45rpms i dał je swoim przyjaciołom.
Orbison koncertował z Patsy Cline i wylały się przeboje: „Blue Angel”,” Running Scared”,” Crying”,” Candy Man ” Freda Neila – epickie pod każdym względem., Popularność Orbisona wśród brytyjskich nabywców płyt przyniosła go do WIELKIEJ BRYTANII na trasę koncertową wspierającą Beatlesów, których publiczność mogła początkowo być zaskoczona tym idiosynkratycznym wyglądającym pallid wyglądającym Teksańczykiem, ale którego oczekiwane krzyki zwróciły się ku czci i żądaniom bisów, podczas gdy John Lennon i Spółka patrzyli z podziwem ze skrzydeł.
więc do albumów., Z The Fred Foster produced Monument years serdecznie polecamy Lonely and Blue za „I Can' t Stop Loving You ” I „Bye Bye Love”, Crying za” Running Scared „i jego indywidualne podejście do” The Great Pretender”, największe przeboje Roya Orbisona i In Dreams – wszystkie zostały wydane w ciągu jednego roku od 1962-63! Dobra robota.,
perełki w połowie okresu zawierają więcej największych hitów Roya Orbisona (jak jego towarzysz jest to właściwie dedykowany album, a nie tylko kolekcja) dla wersji Roya „Pretty paper” Willie Nelsona i wczesnego zestawu Orbisona, w którym wszyscy mogą się zastanawiać, dlaczego „Pretty One” I „Come Back To Me My Love” nie były milionami sprzedaży.
okres MGM jest reprezentowany przez there Is Only One Roy Orbison, podczas gdy Monument ścigał się z nimi do sklepów, aby wydać Orbisongs, jeden z najlepszych albumów rockowych i balladowych.,
Klasyczny Roy Orbison i Roy Orbison śpiewa Don Gibson są świetne C&w albumy też i ścieżka dźwiękowa do jedynej Filmowej roli Orbisona – gra Johnny Banner w muzycznym westernie the Fastest Guitar Alive jest kultowym artefaktem Wielkiej zasługi. Podczas gdy przeboje chwilowo wyschły, albumy Orbisona pozostały znakomite i regularnie coverował utwory Mickeya Newbury ' ego w glory., The Big O (jego przydomek dał mu podczas tej fatalnej trasy Beatlesów w 1963 roku) to kolejny Skarb z Royem w „Help Me, Rhonda” Briana Wilsona, a także rock ' n 'rollowe arcydzieła, takie jak” Land Of A Thousand Dances „i”Money”. Następnie Hanka Williamsa i płyty Memphis i Milestones znajdują Orbisona uderzającego na początku lat 70., wybierając świetny materiał do interpretacji i zaczynając produkować własne rzeczy z bardziej wiejską atmosferą.,
jego powrót do Monument zbiegł się w czasie z wydaniem Regeneration, trafnie nazwanego tytułu płyty, która zawiera cztery genialne piosenki Dennisa Linde i pękającą dekonstrukcję „I' m a Southern man „Tony' ego Joe White ' a.”
Klasa ’55 teamów Roy, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins i Johnny Cash, Pula talentów, która składa hołd Elvisowi w części, zawiera również pokazową wersję”Big Train (From Memphis)” Johna Fogerty ' ego.
każdy, kto zagra w Dreams: The Greatest Hits, powinien sprawdzić, Four sides of classics oryginalnie ta płyta ustawia Orbisona na jego główny powrót album, Mystery Girl. Wydany w 1989 roku tytuł pochodzi od piosenki Bono and The Edge of U2 napisanej dla Roya, ” She 's a Mystery To me”. To z kolei zainspirowało oglądanie filmu Davida Lyncha „Blue Velvet”. Połączenie młodych irlandzkich gwiazd z rockowym bohaterem przyniosło korzyści obu artystom, a ten album był wielkim hitem w USA i WIELKIEJ BRYTANII., Wydany pośmiertnie, ale wydany podczas gdy Roy cieszył się ogromnym odrodzeniem dzięki swojej roli w Traveling Wilburys, płyta zawiera również smash Toma Petty/Jeffa Lynne/Orbisona „You Got It”, „The Comedians” Elvisa Costello i produkcję z Bono, T-Bone Burnett i The Heartbreakers Mike Campbell.
The Last band are the featured back-up players while guests to George Harrison, Bono playing electric guitar on his song, Al Kooper, Jerry Scheff and the Memphis Horns., Zremasterowana reedycja z 2007 roku znajduje również miejsce na „You May Feel Me Crying”, gdzie Brian Eno jest w fotelu producenta. To klasyczny album-no doubt.
aby podsumować wydarzenia, polecamy również Black& White Night Live, gdzie do Roya dołączają byli członkowie zespołu Presley sidemen i wielbiciele, tacy jak Springsteen, Costello, Tom Waits, Jennifer Warnes, K. D. lang i Bonnie Raitt na 17 ścieżkach splendour.,
wreszcie, King OF Hearts to pośmiertnie zaaranżowany set złożony przez Jeffa Lynne ' a, składający się z master sessions i dema z asystami między innymi Dona Wasa, Davida Briggsa i Diane Warren.
Roy Orbison przeżył wiele osobistych trudności i tragedii we własnym życiu, ale możemy tylko żałować, że zmarł w wieku 52 lat, kiedy miał tyle do zaoferowania. Zbadaj każdy z powyższych albumów i zapewnij sobie, że rzadka uczta leży w sklepie. Głos, melodia, pasja-to może być tylko wielkie O.,
Words: Max Bell