receptory komórkowe
jak omówiono bardziej szczegółowo w Rozdziale 3 głównym receptorem dla wszystkich HIVs i SIVs jest CD4, który jest obecny na powierzchni limfocytów T CD4+, komórek linii monocytów / makrofagów i niektórych innych komórek (Dalgleish et al. 1984; Klatzmann et al. 1984). Zakażenie wszystkich tych typów komórek in vitro może być blokowane przez niektóre przeciwciała monoklonalne przeciwko CD4, jak również rozpuszczalną wersję CD4., Oprócz wykazania zapotrzebowania na CD4 w przypadku zakażenia, obserwacje te sugerowały, że terapeutycznie użyteczne może być zablokowanie interakcji CD4 i gp120. Jednak takie podejścia nie okazały się klinicznie przydatne (do przeglądu, patrz Eiden and Lifson 1992; Rozdział 12.
oprócz roli głównego receptora dla HIV, CD4 ma kluczowe znaczenie dla generowania odpowiedzi immunologicznych, ponieważ jest naturalnym ligandem dla głównych cząsteczek kompleksu zgodności histologicznej (MHC) klasy II (Doyle and Strominger 1987; Gay et al. 1987; Rozdział 12., Gdy komórka prezentująca antygen wyświetla przetworzone antygeny peptydowe w połączeniu z cząsteczkami MHC klasy II do kompleksu receptorów limfocytów T na limfocytach CD4+ T, CD4 służy jako cząsteczka adhezji, która stabilizuje interakcję. Sygnalizacja jest osiągana, przynajmniej częściowo, poprzez cząsteczki kinazy białkowej związane z domeną cytoplazmatyczną CD4. Jak omówiono poniżej (patrz Immunopatogenne mechanizmy zakażenia HIV), Wiązanie wirusa HIV gp120 z CD4 może być ważnym składnikiem patogenezy HIV-1.
chociaż ludzki CD4 jest niezbędny w zakażeniu wirusem HIV, nie jest on wystarczający., Ekspresja ludzkiego CD4 na komórkach gryzoni czyni je zdolnymi do wiązania wirusa, ale nadal niepermisywnymi do fuzji lub zakażenia (Maddon et al. 1986). Ponadto, chociaż HIV może wiązać się z CD4 na ludzkich komórkach mózgu i skóry, fuzja między otoczką HIV i błoną komórkową nie występuje w tych komórkach, co wskazuje na brak składnika powierzchni komórki niezbędnego do fuzji (Chesebro et al. 1990). Dane te, w połączeniu z opornością niektórych ludzkich linii komórkowych CD4+ na zakażenie wirusem HIV-1, sugerują, że wtórne receptory powierzchniowe komórek są potrzebne do wejścia wirusa.,
Składnik komórek gospodarza, lub coreceptor, czasami określany jako „receptor fuzyjny”, został zidentyfikowany dopiero niedawno. Jak opisano bardziej szczegółowo w Rozdziale 3 kilka receptorów dla chemokin-małych białek, które służą jako chemoattractants w stanach zapalnych-również działać jako coreceptors, umożliwiając zakażenie HIV praktycznie każdej komórki ssaków lub ptaków, która wyraża ludzki CD4 (Bates 1996; Moore et al. 1997). Dwa najważniejsze coreceptory to CXCR4 (zwany także fusin lub LESTR) (Endres et al. 1996; Feng et al. 1996) i CCR5 (Akhatib et al. 1996; Choe et al. 1996; Deng et al., 1996; Doranz et al. 1996; Dragic et al. 1996). CXCR4 jest receptorem dla chemokiny SDF-1 (Bleul et al. 1996; Oberlin et al. 1996), natomiast CCR5 służy jako receptor dla chemokin MIP-1 α i β, a także RANTES (Murphy 1996). Jak omówiono poniżej, coreceptory nie tylko zapewniają kluczową funkcję dla wejścia wirusa do komórek, ale są również głównymi wyznacznikami tropizmu wśród komórek CD4+. Chemokiny, które wiążą się z tymi receptorami, mogą blokować zakażenie HIV-1 (Cocchi et al. 1995; Bleul et al. 1996; Oberlin et al., 1996), a wada genu kodującego CCR5 powoduje naturalną odporność na zakażenie HIV (Dean et al. 1996; Liu et al. 1996; Paxton et al. 1996; Samson et al. 1996).
w warunkach in vitro wykazano, że kilka innych cząsteczek powierzchniowych komórek działa jako receptory dla wirusa HIV, chociaż ich znaczenie in vivo pozostaje do wykazania. Część Fc immunoglobulin lub receptorów dopełniacza (FcR) może ułatwić zakażenie komórek linii monocytów / makrofagów przez kompleksy przeciwciał HIV. FcR może być wyrażony na powierzchni ludzkich fibroblastów po zakażeniu wirusem cytomegalii (CMV)., Dzięki temu komórki te mogą być zakażone kompleksami immunologicznymi HIV (McKeating et al. 1990). Ponadto, w obecności dopełniacza, niezależne od przeciwciał Wiązanie OPSONIZED HIV do receptorów dopełniacza może prowadzić do zakażenia komórkowego (Boyer et al. 1991; Ebenbichler et al. 1991).
infekcja niektórych typów komórek CD4-ujemnych in vitro, takich jak nabłonek okrężnicy, może być pośredniczona przez ceramid galaktozylu, na co wskazuje hamowanie przez przeciwciała monoklonalne i inne badania (Bhat et al. 1991; Manca 1992; Yahi et al. 1992; Fantini et al. 1993)., Należy podkreślić, że poziom replikacji HIV w tych liniach komórek CD4 jest na ogół dość niski w porównaniu do permisywnych komórek CD4+. Wiązanie mannozy pozostałości wirusa HIV gp120 za pośrednictwem węglowodanów z receptorem endocytozy na powierzchni makrofagów zaobserwowano (Larkin et al. 1989). Lektyna wiążąca mannozę związana z błoną jest również zaangażowana w niezależne od CD4 zakażenie HIV ludzkiej tkanki łożyska (Curtis et al. 1992).