wprowadzenie
elektrolity są niezbędne do podstawowych funkcji życiowych, takich jak utrzymanie neutralności elektrycznej w komórkach, generowanie i przewodzenie potencjałów działania w nerwach i mięśniach. Sód, potas i chlorek są znaczącymi elektrolitami wraz z magnezem, wapniem, fosforanami i wodorowęglanami. Elektrolity pochodzą z naszego pożywienia i płynów.
te elektrolity mogą mieć nierównowagę, prowadząc do wysokiego lub niskiego poziomu., Wysoki lub niski poziom elektrolitów zakłóca normalne funkcje organizmu i może prowadzić nawet do zagrażających życiu powikłań. W tym artykule omówiono podstawową fizjologię elektrolitów i ich nieprawidłowości oraz konsekwencje zaburzeń równowagi elektrolitowej.
sód
sód, który jest anionem osmotycznie aktywnym, jest jednym z najważniejszych elektrolitów w płynie zewnątrzkomórkowym. Odpowiada za utrzymanie objętości płynu zewnątrzkomórkowego, a także za regulację potencjału błonowego komórek., Sód jest wymieniany wraz z potasem przez błony komórkowe w ramach aktywnego transportu.
Regulacja sodu zachodzi w nerkach. Kanaliki proksymalne to miejsce, w którym odbywa się większość wchłaniania zwrotnego sodu. W dystalnych kanalikach kanalikowych sodu ulega reabsorpcji. Transport sodu odbywa się za pośrednictwem symporterów sodu-chlorku, który jest efektem działania hormonu aldosteronu.
wśród zaburzeń elektrolitowych najczęściej występuje hiponatremia. Rozpoznanie jest, gdy stężenie sodu w surowicy poniżej 135 mmol / L. hiponatremia ma objawy neurologiczne., U pacjentów mogą występować bóle głowy, splątanie, nudności, majaczenia. Hipernatremia występuje, gdy stężenie sodu w surowicy jest większe niż 145 mmol / L. objawy hipernatremii obejmują tachypnea, trudności ze snem i uczucie niespokojności. Szybkie korekty sodu mogą mieć poważne konsekwencje, takie jak obrzęk mózgu i zespół demielinizacji osmotycznej.
potas
potas jest głównie jonami wewnątrzkomórkowymi., Pompa adenozynotrifosfatazy sodowo-potasowej ponosi główną odpowiedzialność za regulację homeostazy między sodem i potasem, która wypompowuje sód w zamian za potas, który przenosi się do komórek. W nerkach filtracja potasu odbywa się w kłębuszku. Reabsorpcja potasu odbywa się w proksymalnej zwiniętej kanaliku i grubej pętli wstępującej Henle ' a. Wydzielanie potasu następuje w kanalikach dystalnych. Aldosteron zwiększa wydzielanie potasu., Kanały potasowe i kotyransportery chlorku potasu w błonie wierzchołkowej również wydzielają potas.
zaburzenia potasowe są związane z zaburzeniami rytmu serca. Hipokaliemia występuje, gdy stężenie potasu w surowicy poniżej 3,6 mmol / L-osłabienie,zmęczenie i drżenie mięśni obecne w hipokaliemii. Hiperkaliemia występuje, gdy stężenie potasu w surowicy powyżej 5,5 mmol / L, co może prowadzić do zaburzeń rytmu serca. Skurcze mięśni, osłabienie mięśni, rabdomioliza, mioglobinuria są objawy przedmiotowe i podmiotowe w hiperkalemii.
wapń
wapń odgrywa istotną rolę fizjologiczną w organizmie., Bierze udział w mineralizacji szkieletu, skurczu mięśni, przekazywaniu impulsów nerwowych, krzepnięciu krwi i wydzielaniu hormonów. Dieta jest głównym źródłem wapnia. Występuje głównie w płynie zewnątrzkomórkowym. Wchłanianie wapnia w jelicie jest przede wszystkim pod kontrolą hormonalnie aktywnej formy witaminy D, którą jest 1,25-dihydroksy witaminy D3. Parathormon reguluje również wydzielanie wapnia w dystalnych kanalikach nerkowych. Kalcytonina działa na komórki kostne, zwiększając poziom wapnia we krwi.,
diagnostyka hipokalcemii wymaga sprawdzenia poziomu albumin w surowicy w celu skorygowania całkowitego wapnia, a diagnoza jest wtedy, gdy skorygowany całkowity poziom wapnia w surowicy jest mniejszy niż 8,8 mg/dl, jak w przypadku niedoboru witaminy D lub niedoczynności przytarczyc. Sprawdzanie stężenia wapnia w surowicy jest zalecanym testem u pacjentów po wycięciu tarczycy. Hiperkalcemia występuje, gdy skorygowane całkowite stężenie wapnia w surowicy przekracza 10,7 mg / dl, jak w przypadku pierwotnej nadczynności przytarczyc. Hiperkalcemia humoralna występuje w nowotworach złośliwych, głównie z powodu wydzielania PTHrP.,
wodorowęglan
stan kwasowo-zasadowy krwi wpływa na poziom wodorowęglanów. Nerki regulują głównie stężenie wodorowęglanów i są odpowiedzialne za utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej. Nerki reabsorbują przefiltrowany wodorowęglan, a także wytwarzają nowy wodorowęglan poprzez wydalanie kwasu netto, co następuje poprzez wydalanie zarówno kwasu miareczkowego, jak i amoniaku. Biegunka zwykle powoduje utratę wodorowęglanów, powodując nierównowagę w regulacji kwasowo-zasadowej.
magnez
magnez jest kationem wewnątrzkomórkowym., Magnez bierze udział głównie w metabolizmie ATP, skurczu i rozluźnieniu mięśni, prawidłowym funkcjonowaniu neurologicznym i uwalnianiu neuroprzekaźników. Gdy mięśnie kurczą się, wychwyt wapnia przez aktywowaną wapniem Atpazę retikulum sarkoplazmatycznego jest powodowany przez magnez. Hipomagnezemia występuje, gdy stężenie magnezu w surowicy jest mniejsze niż 1,46 mg / dl. Może występować wraz z zaburzeniami spożywania alkoholu oraz zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi i nerkowymi-komorowymi zaburzeniami rytmu serca, do których zalicza się torsades de pointes obserwowane w hipomagnezemii.,
chlorek
chlorek jest anionem występującym głównie w płynie zewnątrzkomórkowym. Nerki regulują przede wszystkim stężenie chlorków w surowicy. Większość chlorku, który jest filtrowany przez kłębuszek, jest ponownie wchłaniany przez proksymalne i dystalne kanaliki (głównie przez proksymalne kanaliki) zarówno przez aktywny, jak i pasywny transport.
Hiperchloremia może wystąpić z powodu utraty wodorowęglanów przewodu pokarmowego. Hipochloremia przedstawia w żołądkowo-jelitowych strat jak wymioty lub nadmiar wody zysk jak zastoinowej niewydolności serca.
fosfor
fosfor jest kationem płynu pozakomórkowego., Osiemdziesiąt pięć procent całkowitego fosforu ciała znajduje się w kościach i zębach w postaci hydroksyapatytu; tkanki miękkie zawierają pozostałe 15%. Fosforan odgrywa kluczową rolę w szlakach metabolicznych. Jest składnikiem wielu półproduktów metabolicznych, a przede wszystkim trójfosforanu adenozyny (ATPs) i nukleotydów. Fosforan jest regulowany jednocześnie z wapniem przez witaminę D3, PTH i kalcytoninę. Nerki są główną drogą wydalania fosforu.,
nierównowaga fosforu może wynikać z trzech procesów: spożycia w diecie, zaburzeń żołądkowo-jelitowych i wydalania przez nerki.