Regał

Mechanizm

nadrzędny mechanizm oddychania w celu wentylacji pęcherzyków płucnych dzieli się na cztery aspekty: zgodność płuc, zgodność ściany klatki piersiowej, opór dróg oddechowych i szybkość wentylacji. Składniki te działają w celu ułatwienia zasady, że w miarę rozszerzania się płuc ciśnienie powietrza w pęcherzykach płucnych spada, powodując przepływ powietrza do płuc. Wraz ze zmniejszeniem objętości płuc wzrasta ciśnienie, wymuszając powietrze z płuc.,

odporność płuc opiera się na sprężystych właściwościach tkanek podtrzymujących otaczających pęcherzyki płucne i napięciu powierzchniowym pęcherzyków płucnych. Równanie matematyczne brzmi:

• zgodność płuc = 1/elastancja lub zmiana objętości płuc/zmiana ciśnienia płuc

właściwości sprężystości najlepiej ilustrują gumki. Jak łatwo i mocno rozciągnięta tkanka wraca do pierwotnej konfiguracji? Elastyczność jest kontrolowana przez zawartość elastyny (włókna rozciągliwe) i kolagenu (sztywne włókna strukturalne) w tkance płucnej., Napięcie powierzchniowe pęcherzyków opisuje łatwość, z jaką pęcherzyki mogą się rozszerzać. Wysokie napięcie powierzchniowe ma tendencję do zapadania się pęcherzyków płucnych i nie rozszerzania się wraz z napowietrzaniem. Napięcie powierzchniowe jest zmniejszane przez komórki pneumocytów typu II w płucach, które wytwarzają płynną wydzielinę złożoną z około 40% dipalmitoilofosfatydylocholiny, 40% innych fosfolipidów i 20% innych lipidów.

zgodność ścianek klatki piersiowej opiera się podobnie na właściwościach sprężystych., Jest to jednak bardziej równowaga sprężystego odrzutu ściany klatki piersiowej, który stara się zwiększyć objętość płuc, a sprężyste właściwości płuc, które starają się zmniejszyć objętość płuc.

odporność dróg oddechowych opiera się na zasadzie fizyki prawa Ohma, gdzie:

patrząc na matematykę, należy przyjąć pewne podstawowe założenia. Lepkość powietrza nie zmienia się, a długość dróg oddechowych nie zmienia. Pozostawia to jedyną zmienną w równaniu, która fizjologicznie dostosowuje się do średnicy dróg oddechowych., Opór oddychania, dlatego jest przede wszystkim kontrolowany przez średnicę dróg oddechowych. Zmiana średnicy ma trzy podstawowe etiologie: wewnątrzgałkowe, takie jak wydzieliny blokujące drogi oddechowe; wewnątrzgałkowe, takie jak obrzęk lub przestrzeń śródmiąższowa; lub pozagałkowe, takie jak utrata kolagenu śródmiąższowego i elastycznych tkanek trakcyjnych.

wreszcie szybkość wentylacji zwiększa szybkość wymiany tlenu z powietrza otoczenia do płuc i usuwa dwutlenek węgla z płuc, aby utrzymać korzystne stężenia tych gazów w celu ułatwienia dyfuzji.,

Dyfuzja

Dyfuzja jest zasadą, że substancje pasywnie przemieszczają się z obszaru o wyższym stężeniu do obszaru o niższym stężeniu. Funkcje wentylacji do tworzenia środowiska, w którym tlen jest w wysokim stężeniu w płucach i dwutlenku węgla jest w niższym stężeniu w płucach, w stosunku do naczyń włosowatych płuc. Jednak równie ważna dla szybkości dyfuzji jest rozpuszczalność gazu w cieczy, gęstość gazu i dostępna powierzchnia dyfuzji w płucach., Dwutlenek węgla jest dobrze rozpuszczalny w warunkach fizjologicznych, dlatego tlen jest czynnikiem ograniczającym problem. Gęstość gazu jest znikoma w warunkach fizjologicznych. Całkowita dostępna powierzchnia jest jednak bardzo ważną zmienną w patologii płuc. Gdy całkowita powierzchnia pęcherzyków płucnych maleje w stosunku do dostępnej perfuzji tętniczej, zmniejsza się dostępna przestrzeń potencjalna do rozproszenia tlenu do krwi. Wady rozwojowe w każdym z tych parametrów może prowadzić do niedotlenienia. Podstawowym zapisem do monitorowania gradientu dyfuzji tlenu jest gradient A-A., A-gradient tlenu oblicza się jako:

• a-gradient tlenu = PAO – PaO

PaO mierzy się za pomocą gazu tętniczego krwi, natomiast PAO oblicza się za pomocą równania gazu pęcherzykowego:

• PAO = (FiO2 X ) – (PaCO2 ÷ R)

gdzie FiO2 jest ułamkiem natchnionego tlenu (0,21 w powietrzu w pomieszczeniu), patm to ciśnienie atmosferyczne (760 mmHg Na poziomie morza), PH2O to ciśnienie cząstkowe wody (47 mmHg w temperaturze 37 stopni C), PaCO2 to tętnicze napięcie dwutlenku węgla, A R to iloraz oddechowy. Iloraz oddechowy wynosi około 0.,8 w stanie stacjonarnym, ale zmienia się w zależności od względnego wykorzystania węglowodanów, białka i tłuszczu.