gdy rad jest wystawiony na działanie powietrza, tworzy się czarna powłoka azotku. Łączy się bezpośrednio z wodą, tworząc wodorotlenek. Reaguje z kwasami, tworząc ważny komercyjnie chlorek i bromek. Najważniejszą właściwością radu i jego związków jest ich radioaktywność; radioterapia jest stosowana w medycynie w leczeniu nowotworów. Zmieszane z fosforem, takim jak siarczek cynku, związki Radu są stosowane w farbach świetlistych. Rad jest również używany jako źródło neutronów (zmieszane z berylem) i jako źródło promieniowania gamma.,
znanych jest szesnaście izotopów Radu, ale tylko rad-226 (okres półtrwania 1599 lat), najbardziej stabilny z izotopów, jest używany komercyjnie. Jest to produkt z serii rozpadu promieniotwórczego uranu-238; jest bezpośrednio poprzedzony w tej serii przez tor-230, a następnie przez radon-222 (Gaz zwany dawniej emanacją Radu). W swoim rozpadie radioaktywnym rad emituje promieniowanie alfa, beta i gamma, a także wytwarza ciepło (około 1000 kalorii na gram rocznie)., Curie jest jednostką radioaktywności zdefiniowaną jako ilość dowolnej substancji promieniotwórczej, która ma taką samą szybkość rozpadu jak 1 gram Radu-226, czyli 3,7 × 1010 rozpadów na sekundę. Rad zmniejsza radioaktywność o 1% w ciągu 25 lat.
RAD jest rzadkim metalem. Jego związki znajdują się w Rudach uranu; w tych Rudach znajduje się zwykle około 1 części Radu do 3 milionów części uranu. Chociaż niektóre rad otrzymuje się z karnotytu z Kolorado, głównymi źródłami są karnotyt z Konga (Kinszasa) i pitchblende z Kanady., Rad jest obecny we wszystkich minerałach uranu i jest szeroko rozpowszechniony w niewielkich ilościach. Rad jest zwykle otrzymywany (z zanieczyszczeniami baru) w pozostałościach z produkcji uranu. Jest odzyskiwany jako bromek w zaangażowanym procesie chemicznym. Niewielka ilość pierwiastka występującego w każdej Rudzie oraz trudność wydobycia czynią ją kosztowną. Rad jest również materiałem niebezpiecznym; długotrwałe narażenie na nawet niewielkie ilości może powodować raka, niedokrwistość lub inne zaburzenia. Inne izotopy promieniotwórcze (np. kobalt-60) są często używane w jego miejsce, gdy są tańsze, mocniejsze lub bezpieczniejsze w użyciu.,
RAD został odkryty w 1898 roku przez Pierre ' a i Marie Curie w pitchblende nadanym im przez Austrię po usunięciu soli uranu do użytku w produkcji szkła. Wcześniej znaleźli Polon w podobnej próbce. Metaliczny rad został wyizolowany przez elektrolizę w 1910 roku przez Marie Curie i André Debierne ' A; Najpierw utworzyli amalgamat rtęć-rad przez elektrolizę, a następnie usunęli rtęć przez destylację.