cele: naszym celem było (1) zbadanie częstości występowania upośledzenia słuchu w dużej grupie niemowląt z przedusznymi znakami skórnymi lub dołami usznymi i porównanie go ze wszystkimi innymi noworodkami uczestniczącymi w naszym uniwersalnym programie badań przesiewowych słuchu noworodków w tym samym okresie oraz (2) Ocena skuteczności przejściowych populacji..,
pacjenci i metody: w okresie badania trwającym 7,5 roku, 68484 niemowlęta były badane pod kątem upośledzenia słuchu, z czego 637 (0,93%) miało przedobjawowe znaczniki skórne i / lub wgłębienia w uszach. Populację podzielono na 3 grupy: (1) grupę niskiego ryzyka w przypadku upośledzenia słuchu; (2) grupę wysokiego ryzyka w przypadku upośledzenia słuchu; oraz (3) grupę bardzo wysokiego ryzyka w przypadku upośledzenia słuchu. Wyniki badań przesiewowych i obserwacji audiologicznej tych niemowląt zostały przebadane retrospektywnie.,
wyniki: znacznie większą częstość występowania trwałego upośledzenia słuchu stwierdzono u niemowląt z przedobjawowymi znacznikami skórnymi lub wkładkami usznymi (8 z 1000), w porównaniu z niemowlętami bez znaczników lub wkładek (1,5 z 1000). W grupie o niskim ryzyku częstość występowania wynosiła 3,4 na 1000 w porównaniu z 0,5 na 1000 u niemowląt, odpowiednio z oznakowaniem przedobjawowym lub pestkami lub bez nich. W grupie wysokiego ryzyka częstość występowania wynosiła 77 na 1000, w porównaniu z 20 na 1000 u niemowląt, odpowiednio z oznakowaniem przedoczodołowym lub dołem, lub bez niego., Współczynnik szans dla upośledzenia słuchu związanego z przedobjawowymi znacznikami skórnymi i (lub) jamami usznymi po dostosowaniu do poziomu grupy ryzyka wynosił 4,9. Wszystkie niemowlęta, u których zdiagnozowano trwałe upośledzenie słuchu, z wyjątkiem 1 z opóźnionym zaburzeniem słuchu, zostały wykryte w szpitalnym badaniu przesiewowym emisji otoakustycznych wywołanych przemijającym wywołaniem.
wnioski: niemowlęta z przedobjawowymi znacznikami skórnymi lub wgłębieniami w uszach są narażone na zwiększone ryzyko trwałego upośledzenia słuchu. Emisje otoakustyczne wywołane przemijającymi zjawiskami okazały się skutecznym narzędziem badań przesiewowych słuchu w tej populacji.