dyskusja
ten przypadek pokazuje wartość SCT w ocenie długiego porażenia nerwu piersiowego. W badaniu wykorzystuje się zjawisko cichego okresu skóry, aby na krótko hamować rotację zewnętrzną barku tonicznego jako odpowiedź na szkodliwy bodziec skóry nakładający się na przewlekle zwężony nerw.,1 Cheng i wsp. po raz pierwszy opisali test kliniczny i porównali jego przydatność z innymi sprawdzonymi testami prowokacyjnymi (test Tinela i test zgięcia/kompresji) do diagnozowania zespołów cieśni nadgarstka i tunelu łokciowego.1 W przypadku zespołu cieśni nadgarstka sct był lepszy od innych prowokacyjnych testów z dodatnią wartością predykcyjną (PPV) wynoszącą 99% i ujemną wartością predykcyjną (NPV) wynoszącą 73%. W przypadku zespołu tunelu łokciowego znak Tinela łokciowego miał lepsze NPV niż SCT (98 vs. 86%), chociaż dokładność SCT była lepsza (89 vs.84%)., Wyniki te nie zostały jednak odzwierciedlone przez innych autorów, przy czym Blok et al I Makanji et al zgłaszają mniejszą czułość w diagnostyce udowodnionego elektrofizjologicznie zespołu cieśni nadgarstka (odpowiednio 32 i 31%).45 Makanji i inni odnotowali niższy poziom PPV w porównaniu z innymi testami prowokacyjnymi (71 vs.73-92%), chociaż poziom NPV był podobny (25 vs. 21-29%).5 krzywa uczenia się podczas wykonywania SCT została potwierdzona w oryginalnym artykule i może to być przynajmniej częściowo odpowiedzialne za rozbieżność w zgłaszanej dokładności.,1 teoria ta jest poparta podobnie zachęcającymi wynikami przedstawionymi przez starszego autora w odniesieniu do ucisku nerwu strzałkowego (czułość 0,77 i swoistość 0,99).2
powszechnie przyjmuje się, że ucisk nerwów może być obecny przy braku pozytywnych wyników elektrofizjologii i że ci pacjenci mogą korzystać z chirurgicznej dekompresji.6 Neurofizjologia jest zwykle stosowana jako złoty standard, na podstawie którego oceniano wiarygodność prowokacyjnych testów, co jest potencjalnym istotnym ograniczeniem., Pacjenci mogą być prawidłowo zidentyfikowane jako o dodatnim SCT, ale oznaczone jako „brak neuropatii uwięzienia”, gdy badania przewodzenia nerwów są normalne. Jest to obszar dla przyszłych badań, aby rozważyć predykcyjną wartość SCT dla rozwiązywania objawów po dekompresji nerwów.
SCT może być przydatny w określaniu dokładnego poziomu ucisku nerwów.7 W przypadku długiego porażenia nerwu piersiowego może to być szczególnie pomocne, ponieważ kompresja może być proksymalna w szyi lub dystalna pokrywająca klatkę piersiową.,8 proksymalnie, potencjalne miejsca ucisku obejmują mięsień scalenus medius, pasmo powięziowe ze splotu ramiennego dolnego lub kątowanie nad drugim żebrem.891011 Inną proponowaną etiologią jest ostre lub powtarzalne rozciąganie nerwu między stałymi punktami scalenus medius a dolną częścią serratus anterior., Co ciekawe, doniesiono o udanych wynikach dekompresji nadobojczykowej lub piersiowej 1213, które mogą odzwierciedlać wybór poszczególnych badań pacjenta, możliwość zmiennego miejsca uwięzienia lub nieznany mechanizm reakcji pacjentów na którąkolwiek z technik. Przedoperacyjne wykazanie dodatniego SCT nad klatką piersiową może zatem pomóc w podejmowaniu decyzji chirurgicznych., W porównaniu z neurolizą nadobojczykową długiego nerwu piersiowego, neuroliza tylko części piersiowej wiąże się z ukrytą blizną, mniejszym stopniem potencjalnej chorobowości chirurgicznej, a także możliwością wykonania dystalnego przeniesienia nerwu (za pomocą gałęzi nerwu piersiowo-skroniowego), jeśli po stymulacji nerwu nie występuje śródoperacyjne skurcze mięśni.14
autorzy raportu twierdzą, że SCT jest wiarygodny w przewidywaniu elektrofizjologicznie udowodnionej neuropatii uwięzienia.,1 Dowiodliśmy, że test można wykorzystać do oceny długiego porażenia nerwu piersiowego i zwiększa możliwość, że pozytywny wynik może przewidzieć dobry wynik chirurgiczny. Ważne jest jednak, aby docenić, że testy kliniczne, takie jak SCT, test Tinela i test zgięcia/ściskania, nie są interpretowane oddzielnie. Przeciwnie, służą one jako pomoc do osiągnięcia dokładnej diagnozy po historii biorąc i dokładnego badania klinicznego.