Dyskusja i wnioski
częstość występowania uporczywego bólu po chirurgicznym leczeniu przepukliny dysku lędźwiowego była wysoka w naszej badanej populacji, wykazując wskaźnik występowania wyższy niż w literaturze . Aż jedna trzecia pacjentów poddawanych zabiegom korekcji dysków lędźwiowych doświadcza nawracających objawów pooperacyjnych ., Walker stwierdza, że 20-40 % pacjentów poddanych operacji lędźwiowej nie odczuje korzyści z zabiegu i że stan pogorszy się w 1-10%. Wysoka częstość występowania w naszym badaniu była prawdopodobnie spowodowana niedokładnymi wskazaniami do zabiegu chirurgicznego, w którym ból przedoperacyjny mógł być przypisany przepuklinom dysku pomimo innych możliwych diagnoz różnicowych. Głównymi przyczynami pls są zwężenie zastawki przedsionkowej, wytłaczanie dysku wewnętrznego, pseudoarthrosis i ból neuropatyczny, które łącznie stanowią ponad 70 % przypadków.,
kilku autorów zasugerowało, że błędna interpretacja, że przepuklina dysku powoduje ból w dole pleców, jest najczęstszą przyczyną operacji kręgosłupa, które prowadzą do przewlekłego zespołu bólu po laminektomii, rozpoczynającego się natychmiast po zabiegach. Ta błędna interpretacja może być częściowo spowodowana przeszacowaniem ustaleń anatomicznych, które ujawniają się podczas badań obrazowych, ale nie są związane z lumbago i zwykle nie wyjaśniają bólu lub uzasadniają interwencję chirurgiczną., Przeszacowanie egzaminów uzupełniających przez współczesną medycynę może być odpowiedzialne za wysoką częstość występowania PLS. Pochopne diagnozowanie przy użyciu metod obrazowania, a nie obserwacji klinicznych, może prowadzić do niepotrzebnych zabiegów (w tym operacji), które z kolei powodują warunki jatrogenne. Jatrogenne PLS może wkrótce stać się powszechne, a zatem wymagałoby włączenia nowej mentalności w bieżącej praktyce medycznej, która obejmuje koncepcję zapobiegania czwartorzędowi.,
tło populacji w niniejszym badaniu wskazywało na niski status społeczno-ekonomiczny i składało się głównie z mężczyzn, którzy byli jeszcze w wieku produkcyjnym, pomimo faktu, że wielu z nich było bez pracy i otrzymywało świadczenia zdrowotne. Rodriguez Garcia stwierdził jednakową częstość występowania PLS u obu płci, w przeciwieństwie do innych badań, które określiły nieco wyższą częstość występowania wśród mężczyzn. Badanie przeprowadzone w Brazylii ustaliło, że większość pacjentów z PLS to mężczyźni w średnim wieku i że średni czas trwania ich objawów wynosi 96 miesięcy ., Wyniki te potwierdzają wyniki niniejszego badania i wskazują na znaczenie zespołu u mężczyzn i w populacji w średnim wieku, które są częstymi kategoriami pacjentów z przepukliną dysku lędźwiowego.
analiza naszej serii przypadków wykazała, że 38,9% pacjentów było bezrobotnych, co jest nieco wyższe niż wskaźnik podany w literaturze ., Wynik ten jest najprawdopodobniej spowodowany różnicami społeczno-kulturowymi między naszym regionem a tymi badanymi w innych badaniach, takimi jak różnice, takie jak kultura zakwaterowania pracy i zależność miejscowej ludności od systemu opieki społecznej.
różne objawy kliniczne PLS często nakładają się na siebie i mają lumbago jako wspólną cechę ., Badania neurologiczne mogą ujawnić następujące objawy: hipoestezja; hiperalgezja; hiperpatia lub allodynia mechaniczna; zaburzenia motoryczne; zaburzenia odruchów mięśniowych; oraz zaburzenia troficzne w odcinku lędźwiowym, pośladkowym, MMII i (lub) neurowegetatywne, takie jak zaburzenia perfuzji tkankowej i regulacji temperatury, które mogą obejmować nietrzymanie kału/moczu i zaburzenia sprawności seksualnej. W PLS ból może być mięśniowo-szkieletowy, neuropatyczny lub mieszany .
charakterystyka kliniczna bólu u naszych pacjentów była zgodna z literaturą., Wszyscy pacjenci odczuwali przewlekły ból, który w czasie badania charakteryzował się głównie umiarkowanym nasileniem. Zdecydowana większość pacjentów przedstawiła profil bólu neuropatycznego na podstawie analizy kwestionariusza DN4. Wynik ten, w połączeniu ze składnikiem chromicity, wpłynęłby na diagnozę i leczenie tych pacjentów oraz refrakcję ich bólu, powodując, że zostanie on scharakteryzowany jako choroba. Zmniejszona siła mięśni, wrażliwość i głębokie odruchy występowały u większości pacjentów podczas badań fizykalnych., Cechy te przyczyniły się do niepełnosprawności wykazywanej przez te osoby i mogły reprezentować zaburzenia somatyzacji w poszukiwaniu wtórnych zysków. Założenia te pomagają potwierdzić złożoność tematu i potrzebę dalszych badań w celu wyjaśnienia tematu.
szczegółowa ocena psychiatryczna wykazała, że większość pacjentów z PLS miała zdefiniowaną diagnozę psychiatryczną, cierpiała na zaburzenia osobowości, miała normalne osobowości przed bólem lub cierpiała na depresję reaktywną ., Zgodnie z tym stwierdzeniem, analiza pacjentów w niniejszym badaniu ujawniła wysoką częstość występowania lęku i depresji, z wysokim średnim wynikiem na podstawie inwentarza Becka. Wyniki te potwierdzają wpływ przewlekłego bólu na proces zdrowia psychicznego, który wymaga poradnictwa psychologicznego i / lub psychiatrycznego w zarządzaniu tymi osobami, aby uzyskać zadowalające wyniki w ich leczeniu.,
wyniki lęku i depresji wykazały silną korelację w niniejszym badaniu, sugerując, że istnieje intymny związek między połączeniem zaburzeń psychicznych, zwłaszcza zaburzeń nastroju, u pacjentów z przewlekłym bólem. Lęk i depresja są przejawami tego samego spektrum choroby i scharakteryzować intensywne cierpienie osób, które żyją z uporczywym bólem, szczególnie tych pacjentów, którzy mieli poprzednie operacje jako nieudaną próbę rozwiązania ich objawów – jak miało miejsce z PLS.,
upośledzenie zdrowia psychicznego może wpływać na poczucie dobrego samopoczucia pacjenta, czego dowodem w naszych wynikach jest pozytywny związek między zdrowiem psychicznym a witalnością, mierzony kwestionariuszem SF-36. Związek ten uwrażliwia nas na większą ocenę emocjonalnego składnika zespołu i może być kluczowym elementem skutecznej kontroli PLS., Przedoperacyjne i pooperacyjne oceny psychologiczne, jak również monitorowanie tych pacjentów mogą być odpowiednimi środkami dla przyszłych prób kontrolowania procesów patofizjologicznych związanych z zespołem.
według niektórych autorów jakość życia jest wyraźnie naruszona we wszystkich aspektach SF-36 u ocenianych osób , u których wystąpił ból pooperacyjny po naprawie przepuklin lędźwiowych. Nasze badanie potwierdza to stwierdzenie, ujawniając większe upośledzenie zdolności funkcjonalnych tych pacjentów, aspekt fizyczny i ból., W związku z tym jakość życia jest obniżona, a ból staje się misternie zaangażowany w życie tych osób i negatywnie wpływa na prawie wszystkie ich codzienne czynności i funkcje. Większość pacjentów w naszym badaniu miała trudności ze snem i wykonywaniem ruchów z powodu bólu. Stwierdzenie to znalazło odzwierciedlenie w Wyższej częstości występowania komponentów afektywnych i oceniających w wielowymiarowej ocenie bólu za pomocą kwestionariusza McGilla Pain Questionnaire.,
w badaniu przeprowadzonym w Maine w USA stwierdzono, że optymalne wyniki operacji kręgosłupa (dotyczące bólu i funkcji pacjenta) występowały w obszarach o najniższym wskaźniku operacji, podczas gdy najgorsze wyniki występowały w obszarach o najwyższym wskaźniku operacji . Poprawa analgezji, funkcji, jakości życia i satysfakcji była znacznie wyższa w regionach o niższym wskaźniku operacji. Dane te potwierdzają wyniki niniejszego badania, ujawnione przez głęboką niepełnosprawność fizyczną w naszej populacji., Na podstawie kwestionariusza Rolanda-Morrisa żaden pacjent w niniejszym badaniu nie został sklasyfikowany jako o wysokim poziomie sprawności fizycznej. Na podstawie tych wyników można wysnuć hipotezę, że operacja nie zawsze daje zadowalające wyniki dla osób, ponieważ procedury nie zwracają osób do ich normalnych funkcji w społeczeństwie. Ta fizyczna niepełnosprawność często prowadzi do większych konsekwencji (o czym świadczy tutaj pozytywna korelacja z lękiem), przekształcając pojedynczy problem w wielowymiarowy proces o poważnych implikacjach społecznych.,
należy również zauważyć, że Temat ten jest kontrowersyjny. Niektóre badania wykazały korzystne wyniki operacji. Prospektywne, niezwiązane z randomizacją badanie obserwacyjne sugeruje, że pacjenci, którzy cierpią z powodu bólu krzyża spowodowanego przepukliną dysku lędźwiowego i którzy poddają się operacji wykazują pozytywną odpowiedź na leczenie, podobnie jak ci pacjenci, którzy są leczeni zachowawczo., To samo badanie wykazało również, że pacjenci, którzy zdecydują się na leczenie interwencyjne, zgłaszają znacznie większą poprawę niż ci, którzy wybierają leczenie niechirurgiczne; jednak badanie nie było randomizowane i wspierane tylko subiektywnymi raportami pacjentów, uzasadniającymi dokładną interpretację wyników., Jednak kontrolowane i randomizowane badanie kohortowe wykazało, że pacjenci z przepukliną dysku, którzy są leczeni chirurgicznie, doświadczają znacznie większej poprawy bólu, funkcji, satysfakcji i samooceny ich postępów w ciągu 4 lat obserwacji w porównaniu z pacjentami, którzy są leczeni zachowawczo, pomimo gorszych wyników dla aktywności ruchowej w poprzedniej grupie po operacji.
głównym ograniczeniem niniejszego badania była niewielka liczba ocenianych pacjentów., Ograniczenie to było spowodowane utratą kontaktu telefonicznego z pacjentem oraz niespełnieniem przez niektórych pacjentów kryteriów włączenia. Innym oczywistym czynnikiem ograniczającym był ewentualny brak obserwacji i rehabilitacji tych pacjentów po operacji, który był spowodowany nieodpowiednim zarządzaniem odpowiedzialnym zespołem medycznym, brakiem publicznego systemu opieki zdrowotnej w sektorze rehabilitacji lub przeszkodami (takimi jak trudności w poruszaniu się), które były nieodłączne dla pacjentów., Czynniki te negatywnie wpłynęły na długoterminową kontrolę bólu pooperacyjnego i znalazły odzwierciedlenie w wynikach obserwowanych w tym badaniu. Przyszłe badania podłużne są potrzebne, aby lepiej zrozumieć związek między wszystkimi tymi ocenianymi czynnikami i bólem.
pomimo ewidentnego postępu w leczeniu chorób zwyrodnieniowych kręgosłupa, wiele problemów pozostaje nierozwiązanych. Ponadto wskaźnik PLS po chirurgicznej dekompresji korzenia nerwu pozostaje znacznie wysoki, powodując silny ból, pogorszenie jakości życia, niepełnosprawność fizyczną lub motoryczną i zaburzenia psychiczne., Proponujemy inwestycje w zapobieganie i interdyscyplinarne zarządzanie chorymi pacjentami, aby zmniejszyć częstość występowania i zachorowalność związaną z tą chorobą oraz zmniejszyć proporcjonalny negatywny wpływ na te osoby i ich społeczeństwa.