Marie-Josephe-Rose Tascher urodziła się w 1763 roku na karaibskiej wyspie Martynika i była znana jako Rose lub Yeyette jako dziecko. Jej rodzina była właścicielem plantacji Trois-Ilets, ale huragany zniszczyły ich majątek w 1766 roku i sprawiły, że zmagali się finansowo.
Rodzina Tascherów miała trzy córki i liczono, że uda im się zawrzeć udane małżeństwa, aby wspomóc sytuację finansową rodziny., Dziewczęta były jednak utrudnione zarówno z powodu ograniczonego posagu, jak i braku wyrafinowanego wykształcenia paryskiego.
siostra Josepha Edmee, która mieszkała we Francji, była kochanką Francois de Beauharnais człowieka o randze i pieniądzach. Gdy jego zdrowie zaczęło słabnąć, Edmee zaaranżował małżeństwo między synem Francois Alexandre i dwunastoletnią córką Josepha Catherine, aby zapewnić, że pieniądze Francois będą nadal wspierać ją i pomagać walczącej rodzinie Tascherów. Niestety, gdy list zapowiadający układ był w drodze na Martynikę, Katarzyna zmarła., Józef, chcąc wykorzystać okazję do małżeństwa niezależnie od śmierci Katarzyny, zamiast tego towarzyszył swojej starszej córce, aby poślubić Alexandre ' a.
GULLAND: kiedy weszła do pokoju, pewnie by cię naprawdę pociągała. Miała wielką charyzmę, długie rzęsy i duże oczy. Nie była piękna, ale była naprawdę uderzająca miała wspaniały spacer, bardzo elegancki, leniwy spacer, który naprawdę był czarujący. I miała piękny głos, co nazwalibyśmy naprawdę seksownym głosem, bardzo niskim i muzycznym. Więc było coś w jej aurze, co po prostu zaczarowało ludzi.,
zastąpienie narzeczonych było dla Alexandre szokiem, ale mimo to ceremonia odbyła się w 1779 roku. Ich małżeństwo nie było szczęśliwe. Mimo że mieli dwoje dzieci, większość czasu spędzali samotnie. Terror rewolucji ogarnął Francję w 1789 roku i jak większość francuskiej szlachty, Alexandre spotkał swój los na gilotynie. Chociaż Rose została również uwięziona i skazana na śmierć, uniknęła śmierci dzięki szczęściu-Robespierre został obalony przed nadejściem dnia egzekucji i Rewolucja się skończyła.,
życie po rewolucji było trudne dla Rose i jej dwójki dzieci. Aby przetrwać, stała się kochanką mężczyzn, którzy byli w stanie pomóc jej utrzymać. W tym czasie poznała Napoleona.
Josephine to kobieta, która jest bardzo dobra i wie, jak zwrócić na nią uwagę. Jest prosta. Nie jest skomplikowana. Nie jest kimś, kto wymyśla intrygi i jest bardzo łaskawa. Ma dużo uroku i może nie jest bardzo piękny, ale ma bardzo elastyczny chód… kogoś, kto przyciąga uwagę., Jest prawdziwą kobietą i tak Napoleon zawsze o niej mówił, i że jest kimś, kto nie pozostawia ludzi obojętnymi.
Napoleon był generałem-majorem w armii francuskiej człowiekiem o wzniosłych ambicjach. Aby osiągnąć swoje cele, potrzebował bogatej żony. Józefina z kolei postrzegała go jako potencjalnego patrona i pielęgnowała jego przyjaźń. Zostali kochankami w 1795 roku.
grudzień 1795:
budzę się pełen Ciebie. Twój obraz i wspomnienie wczorajszych upojnych przyjemności nie pozostawiły spokoju moim zmysłom.,
Słodka, nieporównywalna Josephine, jaki dziwny wpływ masz na moje serce. Jesteś zły? Czy widzę, że jesteś smutna? Martwisz się? Moja dusza pęka z żalu i nie ma odpoczynku dla Twojego kochanka; ale ileż bardziej, gdy ulegam tej namiętności, która mnie rządzi i piję płonący płomień z twoich ust i Twojego serca? Oh! Ta noc pokazała mi, że twój portret to nie ty!
wyjeżdżasz w południe, za trzy godziny do zobaczenia.
tymczasem, moja słodka miłości, tysiąc pocałunków; ale nie daj mi żadnego, bo podpalają mi krew.
B.,
oświadczył się w styczniu 1796 roku, a ślub odbył się 9 marca 1796 roku, tuż przed objęciem przez niego dowództwa armii we Włoszech. Początkowo wahała się, czy go poślubić, ponieważ był ” cichy i niezręczny w stosunku do kobiet, był namiętny i żywy, choć zupełnie dziwny w całej swojej osobie.”
GULLAND: Oh, on jest niechlujny, wiesz, że wszyscy się wstydzili. Był taki poważny, nie miał poczucia humoru i był chudy. Był źle ubrany. Jego buty śmierdziały. Miał zwisające włosy i był zaniedbany. Był przykrym widokiem.,
Napoleon miał wielkie marzenia o ich przyszłości, a jego ślubnym prezentem dla róży, którą nazwał Józefiną, był złoty medalion z napisem „przeznaczeniu.”