gdyby lata 60-te miały na celu sięganie gwiazd, wielka przygoda 2010 roku mogłaby być ostatecznym zanurzeniem.
w 2012 roku filmowiec i odkrywca Oceanu James Cameron zszedł 11 km (7 mil) na dno Rowu Mariańskiego na Oceanie Spokojnym., Chociaż nie był pierwszym, który osiągnął tę imponującą głębokość, jego nazwisko zostało dodane do Księgi Rekordów Guinnessa obok porucznika US Navy Dona Walsha i szwajcarskiego oceanografa Jacques ' a Piccarda, który po raz pierwszy wyruszył tam w 1960 roku.
zejście Camerona oznaczało odrodzenie zainteresowania głębią, szczególnie Rów Mariański – miejsce narodzin wielu niszczycielskich trzęsień ziemi i domem dla Challenger Deep, najgłębszej części wszystkich oceanów świata. Dzięki coraz bardziej zaawansowanym pojazdom podwodnym i kamerom naukowcy odkrywają więcej o naszej planecie i żyjących tu stworzeniach.,
materiał filmowy z misji Camerona ujawnił, że na samym dnie oceanu istnieje życie w kształcie skorupiaków żywiących się drewnem, zakamuflowanych morskich ogórków i jednokomórkowych form życia, które łapią jedzenie w swoich lepkich włóknach. Jednak stworzenia te nigdy nie były widziane poza tym mrocznym środowiskiem, gdzie są doskonale przystosowane do trudnych warunków. Nie wszystkie gatunki znane z głębin można więc określić jako nurków.
w tym intensywnym okresie eksploracji, nie było również wiele konkurencji, Aby znaleźć najgłębsze żywe ryby., W 2014 roku naukowcy z Uniwersytetu Hawajskiego w USA i Uniwersytetu w Aberdeen w Wielkiej Brytanii połączyli siły, aby użyć innowacyjnego lądownika do nagrywania materiału wideo w rowie Mariańskim. Na wysokości 8145 m (26 722 stóp) bladoróżowy ślimak został przyciągnięty do przynęty i przyjęty do ksiąg rekordów.
trzy lata później japońscy naukowcy współpracujący z Krajowym nadawcą NHK sfilmowali kolejnego ślimaka 85 stóp głębiej w rowie., Ślimaki (Liparidae) są szeroko rozpowszechnione, ale słabo poznane, zwłaszcza gatunki spotykane na tak ekstremalnych głębokościach. Ryby głębinowe mają ograniczony zasięg, z różnymi gatunkami odkrywanymi w różnych okopach i są opisywane jako „bentosowe”, co oznacza, że mają bliskie pokrewieństwo z dnem morskim. Opierając się na nielicznych okazach, które zostały złowione, naukowcy przewidują, że jest mało prawdopodobne, aby jakiekolwiek ślimaki żyły głębiej niż 8200 m pod powierzchnią., Według badań opublikowanych w 2014 r. jest to granica biochemiczna, poza którą ryby nie mają zdolności równoważenia destabilizującego wpływu nacisku na ich ciała.
to balansujący akt, z którym wszyscy nurkowie są zaznajomieni. W 2015 roku Ahmed Gabr dokonał rekordowego nurkowania w Morzu Czerwonym w Dahab w Egipcie. Oficer sił specjalnych i entuzjasta nurkowania zanurzył się 332,35 m (1090 ft 4.5 in). Podczas gdy zejście zajęło mu 12 minut, spędził prawie 15 godzin wracając na powierzchnię., Wznoszenie jest zawsze najbardziej ryzykowną częścią nurkowania ze względu na możliwość choroby dekompresyjnej (DCS), jeśli nurek nie może zrównoważyć gazów w swoim ciele. Gdy ciśnienie rośnie na opadaniu, azot rozpuszcza się w tkankach ciała, więc jeśli wzniesienie jest zbyt szybko, Gaz tworzy pęcherzyki wpływające na wszystko, od stawów i skóry, do serca i mózgu.,
dlatego Ultra-głębokie nurkowania nie są osiągalne dla ludzi, ale wciąż są ludzie przesuwający granice ludzkiej wytrzymałości, aby dowiedzieć się, jak głęboko możemy nurkować na jednym oddechu. W 2016 roku rekord świata w nurkowaniu swobodnym został pobity przez Williama Trubridge ' a. Zanurzył się 122 m (400 stóp) w głębinach oceanu, bijąc swój własny rekord. W tym najbardziej ekstremalnym sporcie istnieje wiele różnych kategorii: nurkowie zjeżdżają sankami, wiosłują płetwami lub bez pomocy, jak Trubridge., Herbert Nitsch,” najgłębszy człowiek na świecie ” posiada rekordy w różnych dyscyplinach, ale jedna próba w 2012 roku była prawdopodobnie jego ostatnią, kiedy stracił przytomność i doznał DCS po powrocie z nurkowania na sankach na ponad 240 m (800 ft). Nadal dochodzi do siebie po zmieniającym życie urazie mózgu, ale powrócił do swobodnego nurkowania, choć nie rywalizuje.,
jeśli chodzi o ssaków wolnych nurków, Walenie biją nawet najlepsze z nas płetw w dół. Na czele są dziobaki Cuviera (Ziphius cavirostris), które mogą nurkować z powierzchni oceanu do 2992 m (9816 stóp) dzięki adaptacjom, które pomagają im oszczędzać tlen i przetrwać ekstremalne ciśnienie. Te nieuchwytne wieloryby nie walczą o chwałę, ale polują na kałamarnice głębinowe.,
Stephanie Bush, pracownik naukowy w Monterey Bay Aquarium Research Institute, interesuje się głównie głowonogami głębinowymi. Jednak zapytana o nurków głębinowych, wciąż myśli o ssakach.
„Kiedy myślę o głębokim nurkowaniu, myślę o ssakach morskich, takich jak foki Słoniowe, dziobaki, kaszaloty… nie myślę o głowonogach jako o nurkach”, mówi. „Istnieje wiele kałamarnic głębinowych, które poruszają się setki metrów płytsze, a następnie głębiej w ciągu dnia, ale to byłoby uważane za ruch lub migrację, a nie nurkowanie., Diel migracja pionowa jest terminem, i mnóstwo innych zwierząt to zrobić zbyt.”
to oszałamiające być może, że chociaż ocean stanowi dla nas ekstremalne środowisko, wielu jego mieszkańców regularnie przemierza pionowe odległości, które zapierają dech w piersiach. Wiele gatunków podróżuje w poszukiwaniu pożywienia każdego dnia, spędzając dzienne godziny na głębokości do 1000 M i wznosząc się aż 800 m bliżej powierzchni o zachodzie słońca. W tej masowej morskiej wędrówce ryby, kałamarnice i zooplankton podróżują, aby żerować w wodach bogatych w plankton w nocy, gdy istnieje mniejsze ryzyko dużych drapieżników., Następnie wracają do bezpieczniejszych, ciemniejszych głębin o wschodzie słońca.
jednak squid z pewnością znajdzie się na liście najbardziej energicznych nurków oceanicznych, zgodnie z badaniem przeprowadzonym przez zespół Uniwersytetu Stanforda w USA. Julia Stewart opisała, jak oznaczono kałamarnice Humboldta (dosidicus gigas) i śledziła ich szybkie nurkowanie na i z głębokości 1500 m, utrzymując niezwykłe Tempo 1m na sekundę pomimo niższego poziomu tlenu na tej głębokości., Spośród głowonogów ośmiornice Dumbo (Grimpoteuthis) są obecnie uważane za jedne z najgłębiej żyjących. Gatunki zostały odkryte pomiędzy 400 m a 4800 m pod powierzchnią fal, co zachęcało do dalszych badań nad tym, jak te rzadko spotykane galaretowate stworzenia żyją na tak różnych głębokościach.,
w przeciwieństwie do wielu ryb, które mają worki wypełnione powietrzem znane jako pęcherze pływackie, aby pomóc Wyporność, głowonogi nie mają powietrza w swoich ciałach. Jest to niewątpliwie zaleta dla nurka, ale wciąż dowiadujemy się o niezliczonych innych adaptacjach, które ta wyjątkowa Klasa zwierząt ewoluowała, aby przetrwać w różnym ciśnieniu, temperaturze i poziomie światła.,
podczas gdy podwodne statki i technologia tagowania pomogły odkryć niektóre z sekretów głębin, jeśli chodzi o zdefiniowanie największych nurków oceanicznych, wydaje się, że przed nami jeszcze długa droga.
Dowiedz się, gdzie obejrzeć Blue Planet II w Twoim kraju i jak możesz pomóc ocalić nasze oceany.
By Ella Davies
Featured image by superjoseph/