model wodospadu jest liniowym, sekwencyjnym podejściem do cyklu życia oprogramowania (SDLC), które jest popularne w inżynierii oprogramowania i rozwoju produktów. Model wodospadu podkreśla przebieg kroków. Podobnie jak kierunek przepływu wody przez krawędź klifu, dla każdej fazy rozwoju wyznaczane są odrębne punkty końcowe lub cele i nie można ich ponownie ustalić po zakończeniu. Termin został po raz pierwszy wprowadzony w pracy opublikowanej w 1970 roku przez Dr. Winstona W., Royce i nadal znajduje zastosowanie w zastosowaniach Wzornictwa Przemysłowego.
metodologia waterfall składa się z siedmiu nie nakładających się etapów:
- wymagania: potencjalne wymagania, terminy wytyczne dla projektu są analizowane i umieszczane w specyfikacji funkcjonalnej. Ten etap zajmuje się definiowaniem i planowaniem projektu bez wspominania o konkretnych procesach.
- Analiza: Specyfikacje systemu są analizowane w celu wygenerowania modeli produktów, a biznes poprowadzi produkcję. Dzieje się tak również wtedy, gdy zasoby finansowe i techniczne są kontrolowane pod kątem wykonalności.,
- projektowanie: dokument specyfikacji projektu jest tworzony w celu zarysowania wymagań technicznych projektowych, takich jak język programowania, sprzęt, źródła danych, architektura i usługi.
- kodowanie / implementacja: źródło opracowane przy użyciu modeli, wymagań logicznych wyznaczonych na wcześniejszych etapach. Zazwyczaj system jest projektowany w mniejszych komponentach lub jednostkach, zanim zostanie wdrożony razem.
- Testowanie: to miejsce, w którym odbywają się testy jakości, testy jednostkowe, beta w celu zgłaszania problemów, które mogą wymagać rozwiązania. Może to spowodować wymuszone powtórzenie etapu kodowania w celu debugowania., Jeśli system przejdzie testy, wodospad kontynuuje do przodu.
- operacja/ wdrożenie: produkt lub aplikacja są uważane za w pełni funkcjonalne i są wdrażane w środowisku rzeczywistym.
- Konserwacja: Konserwacja korekcyjna, adaptacyjna i doskonaląca jest przeprowadzana w nieskończoność w celu ulepszenia, aktualizacji i ulepszenia produktu końcowego. Może to obejmować wydanie lub wydanie nowych wersji.,
przed przejściem do następnej fazy zwykle odbywa się przegląd i podpisanie, aby upewnić się, że wszystkie zdefiniowane cele zostały osiągnięte.
podejście waterfall jest idealne dla projektów, które mają określoną dokumentację, stałe wymagania, duże zasoby, ustaloną oś czasu dobrze zrozumianą technologię. Alternatywy dla modelu waterfall obejmują wspólne tworzenie aplikacji( JAD), szybkie tworzenie aplikacji (RAD), synchronizację i stabilizację, zwinne zarządzanie projektami (APM) i model spiralny.,
zalety modelu waterfall
chociaż zwinne lub dynamiczne metody często zastępują model waterfall, istnieją pewne zalety:
- wstępna dokumentacja i etapy planowania pozwalają dużym lub zmieniającym się zespołom pozostać informowanym i zmierzać do wspólnego celu.
- siły, zdyscyplinowana organizacja.
- jest prosty do zrozumienia, śledzenia i porządkowania zadań.
- ułatwia departamentalizację i kontrolę menedżerską w oparciu o harmonogram lub terminy.
- wzmacnia dobre nawyki kodowania do zdefiniowania przed projektowaniem, a następnie kodem.,
- umożliwia łatwe wprowadzanie wczesnych zmian w projekcie lub specyfikacji.
- jasno określa kamienie milowe i terminy.
wady modelu wodospadu
wady modelu wodospadu zazwyczaj otaczają ryzyko związane z brakiem rewizji, w tym:
- nie jest adaptacyjny; często, gdy zostanie znaleziona wada, cały proces musi rozpocząć się od nowa.
- ignoruje możliwość otrzymywania opinii użytkowników lub klientów w trakcie procesu i wprowadzania zmian w oparciu o wyniki.
- opóźnia testowanie do końca cyklu rozwojowego.,
- nie uwzględnia korekcji błędów.
- nie obsługuje wniosków o zmiany, poprawki zakresu lub aktualizacje dobrze.
- zmniejsza wydajność, nie dopuszczając do nakładania się procesów.
- żaden działający produkt nie jest dostępny do późniejszych etapów cyklu życia.
- nie nadaje się do złożonych, wysokiego ryzyka, bieżących lub obiektowych projektów.