wprowadzenie
małżeństwa osób tej samej płci zostały zalegalizowane w dwudziestu ośmiu krajach, w tym w Stanach Zjednoczonych, a związki cywilne są uznawane w wielu zachodnich demokracjach. Jednak małżeństwa osób tej samej płci są nadal zakazane w wielu krajach, a rozszerzenie szerszych praw osób LGBTQ+ jest nierównomierne na całym świecie., Organizacje międzynarodowe, w tym Organizacja Narodów Zjednoczonych, wydały rezolucje wspierające prawa LGBTQ+, ale grupy praw człowieka twierdzą, że organizacje te mają ograniczone uprawnienia do egzekwowania tych nowo uznanych praw.
międzynarodowe normy, Demokracja i prawa osób LGBTQ+
monitory praw znajdują silną korelację między prawami osób LGBTQ+ a społeczeństwami demokratycznymi; grupa badawcza i rzecznicza Freedom House wymienia prawie wszystkie kraje, które zezwalają na małżeństwa osób tej samej płci jako „wolne.,”Gdziekolwiek widzisz ograniczenia dotyczące osób fizycznych—w zakresie mowy, wypowiedzi lub wolności zgromadzeń—widzisz represje wobec praw osób LGBT”, mówi Julie Dorf, starszy doradca Council for Global Equality, grupy z siedzibą w Waszyngtonie, która promuje prawa osób LGBTQ+ w polityce zagranicznej USA. „To kanarek w kopalni”,
Więcej na:
Prawa człowieka
płeć
kwestie społeczne
społeczeństwo obywatelskie
Globalne
Javier Corrales, profesor Amherst College, który koncentruje się na prawach osób LGBTQ+ w Ameryce Łacińskiej, wskazuje na poziomy dochodów i wpływ religii w Polityce, a także ogólną siłę demokracji, aby wyjaśnić różnice regionalne .
podczas gdy małżeństwa osób tej samej płci osiągnęły największe zyski w zachodnich demokracjach, prawo antydyskryminacyjne zyskuje na popularności na całym świecie., W 2019 roku siedemdziesiąt trzy kraje, w tym niektóre, które zachowują prawo sodomii, miały ochronę przed dyskryminacją w zatrudnieniu ze względu na tożsamość płciową lub orientację seksualną.
Rada Praw Człowieka ONZ, wyrażając „poważne zaniepokojenie” przemocą i dyskryminacją osób ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową, zleciła pierwsze badanie ciała na ten temat w 2011 roku. W 2014 roku Rada przyjęła rezolucję w sprawie zwalczania przemocy i dyskryminacji osób LGBTQ+., Dwa lata później Organizacja Narodów Zjednoczonych wyznaczyła swojego pierwszego w historii niezależnego eksperta ds. orientacji seksualnej i tożsamości płciowej. „Ważne jest tu stopniowe budowanie konsensusu”, mówi Graeme Reid, dyrektor programu praw lesbijek, gejów, biseksualistów i osób transpłciowych w Human Rights Watch. – Istnieje nagromadzona presja moralna na państwa członkowskie, aby przynajmniej zająć się najbardziej jawnymi formami dyskryminacji lub przemocy.”
ważne jest stopniowe budowanie konsensusu.,
aktywiści na arenie międzynarodowej skoncentrowali się na kampaniach przeciw przemocy i zwalczaniu dyskryminacji, a nie na małżeństwo seksualne. „Nie ma sensownego dyplomaty, który by pomyślał, że naciskanie małżeństw osób tej samej płci na kraj, który nie jest na to gotowy, jest dobrym pomysłem” -mówi Dorf., Dodaje, że nie wszystkie kraje, które zezwalają na małżeństwa osób tej samej płci, zezwalają parom na wspólną adopcję i przestrzegają przed zrównaniem prawa do zawarcia małżeństwa z wolnością od dyskryminacji.
Stany Zjednoczone
26 czerwca 2015 roku Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, że Konstytucja przyznaje parom tej samej płci prawo do zawierania małżeństw, skutecznie zalegalizując małżeństwa osób tej samej płci w trzynastu stanach, w których pozostały one zakazane. 5: 4, który rozciąga się na terytorium USA, przyszedł w obliczu dramatycznych zmian w opinii publicznej., Do 2019 roku 61 procent ankietowanych Amerykanów zatwierdziło małżeństwa osób tej samej płci, w porównaniu z 27 procentami w 1996 roku.
Więcej na:
Prawa człowieka
płeć
kwestie społeczne
społeczeństwo obywatelskie
Globalny
orzeczenie pojawiło się mniej niż dwie dekady po podpisaniu przez prezydenta Billa Clintona ustawy Defense of Marriage Act (DOMA), która zdefiniowała małżeństwo jako związek między mężczyzną i kobietą, odmawiając tym samym parom tej samej płci federalnych świadczeń małżeńskich, takich jak dostęp do opieki zdrowotnej, zabezpieczenia społecznego i ulg podatkowych, a także zielonych kart dla imigrantów małżonkowie obywateli USA., W czerwcu 2013 Sąd Najwyższy zlikwidował część domy, która odmówiła świadczenia federalnego parom tej samej płci.
pomimo tych orzeczeń Sądu Najwyższego w Stanach Zjednoczonych trwa debata między zwolennikami równości prawnej a osobami i instytucjami, które sprzeciwiają się małżeństwom osób tej samej płci na podstawie przekonań religijnych. W czerwcu 2018 roku Sąd Najwyższy orzekł na korzyść piekarza z Colorado, który odmówił zrobienia tortu weselnego dla pary tej samej płci z powodu jego przekonań religijnych, naruszając prawo stanowe dotyczące praw obywatelskich., Sąd postanowił jednak nie wydawać szerszego orzeczenia w sprawie tego, czy przedsiębiorstwa mają prawo odmawiać towarów lub usług osobom LGBTQ+ z powodów religijnych. W czerwcu 2020 roku Trybunał orzekł, że ustawa o prawach obywatelskich z 1964 roku zakazująca dyskryminacji ze względu na płeć w miejscu pracy ma również zastosowanie do dyskryminacji ze względu na orientację seksualną lub tożsamość płciową. Orzeczenie chroniło pracowników LGBTQ+ przed zwolnieniem w ponad połowie stanów, w których wcześniej nie istniały takie prawne zabezpieczenia.
Europa
poparcie dla małżeństw osób tej samej płci jest słabsze w Europie Wschodniej., Sondaż Pew Research Center z 2017 roku wykazał, że poparcie dla legalnego uznania małżeństw osób tej samej płci wynosi 16 procent na Białorusi i zaledwie 9 procent na Ukrainie. Poparcie w Polsce i na Węgrzech, które mają konstytucyjne zakazy małżeństw osób tej samej płci, wynosi odpowiednio 32 proc. I 27 proc. Co najmniej dziesięć innych krajów Europy Środkowej i Wschodniej ma takie zakazy. Węgry i Czechy uznają jednak związki partnerskie osób tej samej płci; w 2018 roku sąd w Budapeszcie orzekł, że małżeństwa osób tej samej płci zawierane za granicą muszą być uznawane za związki partnerskie., Estonia dopuszcza również związki partnerskie, choć w krajach bałtyckich poparcie dla małżeństw osób tej samej płci jest niskie.
ponad połowa krajów dopuszczających małżeństwa osób tej samej płci znajduje się w Europie Zachodniej.
w 2013 r.Rosja uczyniła zbrodnią rozpowszechnianie wśród nieletnich propagandy nietradycyjnych związków seksualnych.,- Dziesiątki osób zostało ukaranych grzywną za naruszenia, w tym udział w protestach i udostępnianie artykułów w mediach społecznościowych. Grupy praw człowieka twierdzą, że prawo jest narzędziem przeciwko dyskryminacji LGBTQ+, a najwyższy Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, że jest nielegalne w czerwcu 2017 r.; chociaż decyzja jest wiążąca, Trybunał ma niewiele środków, aby ją wyegzekwować. W Czeczenii, półautonomicznej Republice w Rosji, od 2017 r.dziesiątki mężczyzn podejrzanych o bycie gejami zostało zatrzymanych, torturowanych, a nawet zabitych w dwóch oddzielnych oficjalnych starciach.,
pomimo rosnącego poparcia dla małżeństw osób tej samej płci w wielu krajach europejskich, nadal istnieją podziały. Podczas gdy w 2015 roku Irlandia stała się pierwszym krajem na świecie, który zalegalizował małżeństwa osób tej samej płci w powszechnym referendum, prawodawcy w Irlandii Północnej pokonali ustawy o zalegalizowaniu małżeństw osób tej samej płci pięć razy. Ostatecznie została zalegalizowana w 2019 roku, jednak w głosowaniu Parlamentu Zjednoczonego Królestwa, podczas gdy legislatura Irlandii Północnej została zawieszona. Chorwaci zatwierdzili Konstytucyjny zakaz małżeństw osób tej samej płci w referendum w 2013 roku, choć parlament kraju zezwolił na związki partnerskie rok później.,
Unia Europejska nie wymaga od swoich członków uznawania małżeństw osób tej samej płci, chociaż orzeczenie Najwyższego Trybunału UE z 2018 r.mówi, że muszą oni przestrzegać prawa par tej samej płci do swobodnego przemieszczania się i pobytu. Sprawozdanie Parlamentu Europejskiego z 2013 r. w sprawie praw człowieka i demokracji „zachęca” instytucje UE i państwa członkowskie do uznania małżeństw osób tej samej płci lub związków partnerskich za „kwestię polityczną, społeczną oraz praw człowieka i obywatela”; Unia Europejska nie jest jednak w stanie narzucić swoim członkom takich zmian w Polityce.,
codzienne wiadomości Brief
podsumowanie globalnych wiadomości z analizą CFR dostarczane do twojej skrzynki odbiorczej każdego ranka. Większość dni powszednich.
Ameryka
w 2005 roku Kanada stała się pierwszym krajem na półkuli zachodniej, który zalegalizował małżeństwa osób tej samej płci. Następnie Argentyna W 2010, Brazylia I Urugwaj W 2013, Meksyk W 2015, Kolumbia W 2016, Ekwador W 2019 i Kostaryka w 2020., W wyroku z 2019 roku Brazylijski Sąd Najwyższy uznał homofobię i transfobię za zbrodnie na mocy ustawy z 1989 roku zakazującej rasizmu. Zaledwie kilka godzin po inauguracji w 2019 roku prezydent Jair Bolsonaro usunął jednak możliwość rozważenia przez Ministerstwo Praw Człowieka obaw związanych z LGBTQ+. Podczas swojej kampanii krytykował grupy wspierające LGBTQ+ za homofobiczne uwagi, takie jak: „wolałby mieć martwego syna niż homoseksualnego syna.”
, Według sondażu przeprowadzonego w 2016 roku przez międzynarodowe stowarzyszenie LGBTI (ILGA), 54 procent Kanadyjczyków, 48 procent Chilijczyków i 57 procent Argentyńczyków popiera małżeństwa osób tej samej płci. W Ameryce Środkowej poparcie jest znacznie niższe: 33 procent Kostarykańczyków, 28 procent Nikaraguańczyków i 27 procent Ekwadorczyków popiera małżeństwa osób tej samej płci. W 2018 roku Międzyamerykański Trybunał Praw Człowieka orzekł na korzyść małżeństw osób tej samej płci, ale decyzja ta nie wywołała większych działań wśród państw członkowskich.,
jedynym krajem Ameryki Środkowej, który uznaje pary tej samej płci, jest Kostaryka, choć niektóre inne w regionie mają ograniczone zabezpieczenia antydyskryminacyjne. Poparcie dla małżeństw osób tej samej płci również pozostaje niskie na Karaibach, zaledwie 16 procent na Jamajce i 23 procent w Republice Dominikańskiej. Bermudy, Terytorium Brytyjskie, zalegalizowały małżeństwa osób tej samej płci w 2017 roku, ale przez lata rząd walczył o ponowne wydanie zakazu. [2010-02-18 19: 48],
Chile dopuszcza związki partnerskie osób tej samej płci. Rządy Boliwii, Hondurasu, Nikaragui i Paragwaju wprowadziły konstytucyjne zakazy małżeństw osób tej samej płci. Kuba, gdzie homoseksualizm był kiedyś karany internowaniem w obozach pracy przymusowej, w ostatnich latach znacznie się zmieniła. Zgromadzenie Narodowe uchwaliło ustawę antydyskryminacyjną w 2013 roku, a nowa konstytucja w 2019 roku usunęła język określający małżeństwo jako między mężczyzną a kobietą. Jednak związki osób tej samej płci nadal nie są uznawane.,
Pacific Rim
Australia i Nowa Zelandia są jedynymi krajami Pacyfiku, w których małżeństwa osób tej samej płci są legalne. Parlament Australii przegłosował w grudniu 2017 zmianę ustawy o małżeństwie po tym, jak prawie osiem milionów Australijczyków poparło ten ruch w ogólnokrajowym referendum, które miało miejsce jesienią. Małżeństwa osób tej samej płci stały się legalne na Tajwanie w maju 2019 roku, ponieważ ustawodawca wdrożył orzeczenie Sądu Najwyższego wydane dwa lata wcześniej. W 2015 roku w dzielnicy w Tokio zaczęto uznawać związki osób tej samej płci, w obliczu szybko zmieniającej się opinii publicznej w Japonii., Chociaż tylko 24 proc.respondentów poparło małżeństwa osób tej samej płci w ankiecie z 2013 r., ponad połowa z nich wyraziła poparcie dla tego małżeństwa w 2017 r. Ustawodawcy w Tajlandii i Wietnamie rozważali projekty ustaw legalizujących małżeństwa osób tej samej płci lub związki partnerskie.
tylko 31 proc.ludzi w Chinach, 30 proc. w Malezji i 14 proc. w Indonezji twierdzi, że małżeństwa osób tej samej płci powinny być legalne-twierdzi ILGA. Związki osób tej samej płci są zakazane w niektórych częściach Indonezji, Malezji, Mjanmy i Singapuru., W Brunei są one karane ukamienowaniem na śmierć, choć po międzynarodowym oburzeniu, rząd powiedział, że nie będzie egzekwować prawa. Od 2016 r. grupy zajmujące się prawami osób LGBTQ+ zgłaszały zwiększone zagrożenia i przemoc wobec społeczności LGBTQ + w Indonezji, w tym dyskryminujące komentarze kilku urzędników publicznych. Prezydent Filipin Rodrigo Duterte wyraził poparcie dla uznania związków osób tej samej płci, ale nie małżeństw osób tej samej płci, a tylko 22 procent ankietowanych Filipińczyków w 2019 roku było za legalizacją małżeństw osób tej samej płci.,
Azja Południowa i Środkowa
stosunki osób tej samej płci są nielegalne w dużej części Azji Południowej i Środkowej , w tym w Bangladeszu i Pakistanie. Pod koniec 2018 roku Indie zniosły kolonialny zakaz seksu gejowskiego. Nepal wprowadził pewne zabezpieczenia przed dyskryminacją ze względu na orientację seksualną, a w 2015 roku powołany przez rząd panel zalecił prawodawcom zalegalizowanie małżeństw osób tej samej płci. Bangladesz, Indie, Nepal i Pakistan pozwalają ludziom zarejestrować się jako trzecia płeć w oficjalnych dokumentach.
niewiele jest informacji na temat postaw społecznych wobec homoseksualizmu w Azji Południowej i Środkowej., ILGA stwierdził, że 35 procent Indian i 30 procent Pakistańczyków w 2016 roku uważało małżeństwa osób tej samej płci za legalne. Poparcie w Kazachstanie wyniosło 12 proc.
Bliski Wschód i Afryka Północna
stosunki osób tej samej płci są nielegalne w większości regionu i są karane śmiercią w Iranie, Arabii Saudyjskiej i Jemenie. W 2018 roku Libańskie sądy ustanowiły potencjalny precedens do dekryminalizacji. Izrael uznaje małżeństwa osób tej samej płci zawarte w innych krajach, ale ustawa, która zalegalizowałaby małżeństwa osób tej samej płci, nie przeszła w Knesecie, Zgromadzeniu Ustawodawczym Izraela, w głosowaniu w 2018 roku., Pary tej samej płci korzystają ze świadczeń cywilnych, w tym zezwoleń na pobyt dla Partnerów obywateli Izraela.
Izrael odróżnia się od swoich sąsiadów w stosunku do par osób tej samej płci: według sondażu ILGA, 49 proc.Izraelczyków uważa, że małżeństwa osób tej samej płci powinny być legalne, w porównaniu z 19 proc. respondentów w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, 16 proc. w Egipcie i 14 proc. w Jordanii i Maroku.
Afryka Subsaharyjska
RPA jest jedynym krajem Afryki Subsaharyjskiej, w którym pary osób tej samej płci mogą zawierać małżeństwa., Parlament zalegalizował małżeństwa osób tej samej płci w 2006 roku, niecałą dekadę po tym, jak Trybunał Konstytucyjny uchylił przepisy zakazujące seksu między mężczyznami. Konstytucja postapartheidu była pierwszą na świecie, która chroniła ludzi ze względu na orientację seksualną, chociaż sondaż ILGA z 2016 roku wykazał, że tylko 40 procent Południowoafrykańczyków popiera małżeństwa osób tej samej płci.,
stosunki osób tej samej płci są nielegalne na dużej części kontynentu i są karane śmiercią w Mauretanii i Sudanie, a także w części Nigerii i Somalii. Badania przeprowadzone przez Afrobarometr w latach 2016-2018 wykazały, że 78 procent Afrykańczyków w 34 krajach nie toleruje homoseksualizmu. W 2018 r.w Dar es Salaam w Tanzanii przedstawiciele organizacji zajmujących się prawami człowieka podnieśli alarm w związku z represjami wobec osób LGBTQ+., Chociaż Komisja Praw Człowieka Unii Afrykańskiej przyjęła rezolucję potępiającą przemoc wobec osób LGBTQ+ w 2014 roku, grupa Narodów Afryki próbowała zawiesić mianowanie eksperta ONZ oskarżonego o prowadzenie dochodzenia w sprawie dyskryminacji osób LGBTQ+ w 2016 roku.
jednak ostatnio poczyniono postępy: Afrobarometr wykazał, że większość w trzech krajach oprócz Republiki Południowej Afryki—Zielonego Przylądka, Mauritiusa i Namibii—toleruje homoseksualizm. W 2015 Mozambik zdekryminalizował stosunki osób tej samej płci, następnie Seszele W 2016 I Angola I Botswana w 2019., W ostatnich latach sądy w Kenii, Ugandzie i Zambii opowiedziały się za grupami wsparcia LGBTQ+.