około jedna trzecia populacji ma problemy ze snem, w tym trudności z utrzymaniem snu przez całą noc.
podczas gdy nocne przebudzenia są niepokojące dla większości cierpiących, istnieją pewne dowody z naszej niedawnej przeszłości, które sugerują, że ten okres przebudzenia występujący między dwoma oddzielnymi okresami snu był normą.,
w całej historii, było wiele relacji segmentacji snu, od tekstów medycznych, do zapisów sądowych i pamiętników, a nawet w plemionach afrykańskich i południowoamerykańskich, ze wspólnym odniesieniem do „pierwszego” i „drugiego” snu.,
w Barnaby Rudge Charlesa Dickensa (1840) pisze:
„wiedział o tym, nawet w horrorze, z którym zaczął od pierwszego snu, i wyrzucił okno, aby rozproszyć go przez obecność jakiegoś przedmiotu, poza pokojem, który nie był, jakby, świadkiem jego snu.”
antropolodzy znaleźli dowody na to, że w przedindustrialnej Europie spanie dwumodalne było uważane za normę. Początek snu determinowany był nie przez ustawiony czas snu, ale przez to, czy były rzeczy do zrobienia.,
Książka historyka A. Rogera Ekircha At Day ' s Close: Night in Times Past opisuje, jak w tym czasie rodzina przeszła na emeryturę kilka godzin po zmierzchu, obudziła się kilka godzin później na jedną do dwóch godzin, a następnie zasnęła do świtu.
w tym okresie ludzie odpoczywali, rozmyślali o swoich snach lub uprawiali seks. Niektórzy angażują się w takie czynności jak szycie, rąbanie drewna lub czytanie, polegając na świetle księżyca lub lampach naftowych.,
Uważa się, że zaczęło się to w klasach wyższych w Północnej Europie i przefiltrowane do reszty społeczeństwa zachodniego w ciągu najbliższych 200 lat.
Co ciekawe, pojawienie się w literaturze pod koniec XIX wieku bezsenności podtrzymującej sen zbiega się z okresem, w którym relacje o rozszczepionym śnie zaczynają zanikać., W ten sposób współczesne społeczeństwo może wywierać niepotrzebną presję na osoby, które muszą uzyskać noc ciągłego skonsolidowanego snu każdej nocy, dodając do niepokoju o sen i utrwalając problem.
podstawy biologiczne
mniej dramatyczne formy snu dwufazowego są widoczne w dzisiejszym społeczeństwie, na przykład w kulturach, które odbywają popołudniową sjestę. Nasz zegar ciała nadaje się do takiego harmonogramu, mając zmniejszenie czujności we wczesnych godzinach popołudniowych (tak zwany „dip po obiedzie”).,
na początku lat 90.psychiatra Thomas Wehr przeprowadził eksperyment laboratoryjny, w którym wystawił grupę ludzi na działanie krótkiego fotoperiodu – to znaczy pozostawali w ciemności przez 14 godzin dziennie zamiast typowych 8 godzin – przez miesiąc.
regulowanie snu zajęło im trochę czasu, ale w czwartym tygodniu, wyraźny dwufazowy wzór snu / align = „left” / , Spali najpierw przez 4 godziny, a następnie budzili się przez 1 do 3 godzin, zanim zapadli w drugi 4-godzinny sen. To odkrycie sugeruje, że sen dwufazowy jest naturalnym procesem o podłożu biologicznym.
plusy i minusy
dzisiejsze społeczeństwo często nie pozwala na tego typu elastyczność, dlatego musimy dostosować się do dzisiejszych harmonogramów snu / czuwania. Ogólnie uważa się, że ciągły 7 do 9 godzin nieprzerwany sen jest prawdopodobnie najlepszy dla uczucia odświeżenia. Taki harmonogram może nie pasować do naszych rytmów dobowych, jednak, ponieważ desynchronizujemy z zewnętrznym 24-godzinnym cyklem światła / ciemności.,
aby skutecznie utrzymać harmonogram podzielonego snu, musisz uzyskać odpowiedni czas – to znaczy rozpocząć sen, gdy istnieje silny popęd do snu i podczas niskiego dobowego punktu, aby szybko zasnąć i utrzymać sen.
niektóre z kluczowych zalet podzielonego harmonogramu snu obejmują elastyczność, która pozwala na czas pracy i rodziny (gdzie ta elastyczność jest zapewniona)., Niektóre osoby we współczesnym społeczeństwie przyjęły ten rodzaj harmonogramu, ponieważ zapewnia dwa okresy zwiększonej aktywności, kreatywności i czujności w ciągu dnia, zamiast długiego okresu czuwania, w którym senność gromadzi się w ciągu dnia, a wydajność zanika.
na poparcie tego, istnieje coraz więcej dowodów sugerujących, że drzemki mogą mieć istotne korzyści dla pamięci i uczenia się, zwiększając naszą czujność i poprawiając Stany nastroju. Niektórzy uważają, że zaburzenia snu, takie jak bezsenność w utrzymaniu snu, są zakorzenione w naturalnych preferencjach organizmu dla podzielonego snu., W związku z tym, split harmonogramy snu może być bardziej naturalny rytm dla niektórych osób.
implikacje dla pracy zmianowej
Split sleep schedule ostatnio zaczęły pojawiać się jako potencjalna alternatywa dla ciągłej pracy nocnej. Praca w nocy ma połączone problemy z długotrwałym czuwaniem (często praca na 8-12-godzinnych zmianach) i dobowym niewspółosiowością (praca w porze nocnej, gdy normalnie śpisz).,
pracownicy zmianowy często skarżą się na zmęczenie i obniżoną produktywność w pracy, a także są narażeni na zwiększone ryzyko chorób przewlekłych, takich jak otyłość, cukrzyca typu 2 i choroby serca.
niektóre branże stosowały harmonogramy o krótszych, ale częstszych możliwościach snu, z założeniem, że dysk do snu będzie mniejszy z krótszym czasem. Na przykład 6 godzin włączania/6 godzin wyłączania, 4 godziny włączania/8 godzin wyłączania i 8 godzin włączania/8 godzin wyłączania, ograniczając czas na zmianie i zmniejszając dłuższe okresy czuwania.,
rozkład snu/pracy dzieli dzień na wiele cykli pracy / odpoczynku, dzięki czemu pracownicy pracują na wiele krótkich zmian, z przerwami na krótkie okresy poza pracą co 24 godziny.
harmonogramy Split-shift, które utrzymują odpowiedni czas snu w ciągu 24 godzin, mogą być korzystne dla snu, wydajności i bezpieczeństwa. Wiele ostatnich badań wykazało, że split sleep zapewnia porównywalne korzyści w zakresie wydajności do jednego dużego snu, jeśli całkowity czas snu w ciągu 24 godzin był utrzymywany (około 7 do 8 godzin całkowitego czasu snu w ciągu 24 godzin).,
jednak, jak można się spodziewać, wydajność i bezpieczeństwo mogą być nadal osłabione, jeśli czas wstawania i rozpoczęcia pracy jest we wczesnych godzinach porannych. I nie wiemy, czy te harmonogramy dają jakiekolwiek korzyści dla zdrowia i zmniejszają ryzyko chorób przewlekłych.
chociaż nie można wyeliminować wyzwań związanych z pracą w nocy, zaletą niektórych harmonogramów podzielonych zmian jest to, że wszyscy pracownicy mają przynajmniej pewną możliwość spania w nocy i nie muszą utrzymywać czujności dłużej niż 6 do 8 godzin.,
chociaż dążymy do skonsolidowanego snu, może to nie pasować do zegara ciała lub harmonogramu pracy każdego. W rzeczywistości może to być powrót do bi-modelu snu od naszych przedindustrialnych przodków i być może może działać dobrze w nowoczesnym środowisku przemysłowym.
Melinda Jackson, Senior Research Fellow w School of Health and Biomedical Sciences, RMIT University i Siobhan Banks, Senior Research Fellow, Centre for Sleep Research, University of South Australia.,
Przeczytaj oryginalny artykuł.