najstarsza wersja starożytnego tekstu o nazwie Massekhet Kelim („Traktat o naczyniach”) została zawarta w Hebrajskiej książce Emek Halchah, wydanej w Amsterdamie w 1648 roku. Późniejsza wersja, opublikowana w 1876 roku, była niemal identyczna ze starszą wersją. Jak donoszono w Livesciencet Ten tydzień, James Davila, profesor na Uniwersytecie St. Andrews, niedawno przetłumaczył kompletny traktat na język angielski po raz pierwszy.,
według Davila, traktat twierdzi, że skarby króla Salomona „były ukryte przez wielu Lewitów i proroków…. były ukryte w różnych miejscach w ziemi Izraelskiej i w Babilonii, podczas gdy inne zostały wydane w ręce Aniołów: Szamsziela, Michała, Gabriela i być może Sariela…” tekst zdaje się nie ujawniać dokładnego położenia Arki i innych skarbów, mówiąc, że „nie zostanie objawiona aż do dnia przyjścia Mesjasza, syna Dawida.,”
Davila podkreśla, że traktat jest mniej faktycznym opisem miejsca pobytu skarbów niż fikcyjnym dziełem opartym na wielu różnych legendach. Jako taki jest czasem niespójny i mylący w swojej strukturze. Traktat zawiera liryczny opis skarbów Salomona, w tym ” siedemdziesiąt siedem tabel złota, a ich złoto było ze ścian Ogrodu Eden, który został objawiony Salomonowi, i promieniowały jak promień słońca i księżyca, które promieniują na wysokości świata.,”
według Davili Traktat o naczyniach jest zbliżony do innego starożytnego tekstu: miedziany Zwój, jeden ze zwojów Morza Martwego znalezionych w pobliżu Qumran na Zachodnim Brzegu. Ten starożytny metalowy zwój datuje się na około 1900 lat i omawia również losy ukrytego skarbu, choć nie wiadomo do którego skarbu się odnosi. Nowo przetłumaczony tekst stwierdza, że skarby Salomona zostały zapisane „na tabliczce z brązu”, podobnej do metalicznego miedzianego zwoju. Oba teksty odnoszą się również do „naczyń” lub „narzędzi”, w tym artefaktów wykonanych ze złota i srebra., Jak powiedział Davila LiveScience, może to być przypadek, ale może również odzwierciedlać starożytną tradycję zapisu ważnych informacji na temat metalu, który był znacznie trwalszy niż papirus lub pergamin.
zgodnie z Biblią, Mojżesz kazał zbudować Arkę Przymierza, aby trzymać Dziesięć Przykazań na polecenie Boga. Izraelici nieśli Arkę ze sobą podczas 40 lat wędrówki po pustyni, a po podboju Kanaanu została przywieziona do Szilo. Król Dawid później zabrał Arkę do Jerozolimy, gdzie jego syn i następca, Salomon, ostatecznie zainstalował ją w świątyni., Od czasu jego zniknięcia, około 2000 lat temu, pojawiły się liczne teorie na temat jego losów. Jeden z najbardziej znanych głosi, że kapłani Lewiccy przenieśli Arkę do Egiptu tuż przed tym, jak Babilończycy złupili Jerozolimę w 586 r. p. n. e.stamtąd została rzekomo przeniesiona do Etiopii, gdzie znajduje się do dziś w mieście Aksum, w Katedrze Najświętszej Marii Panny z Syjonu. Tylko jeden człowiek, mnich znany jako „strażnik”, może zobaczyć Arkę, a władze kościelne nigdy nie pozwoliły na jej zbadanie w celu ustalenia jej autentyczności.