w 1534 roku król Francji Franciszek i upoważnił nawigatora Jacques ' a Cartiera (1491-1557) do odbycia podróży do Nowego Świata w celu poszukiwania złota i innych bogactw, a także nowej drogi do Azji. Trzy wyprawy Cartiera wzdłuż rzeki Świętego Wawrzyńca umożliwiły Francji roszczenie do ziem, które stały się Kanadą. Urodzony w Saint-Malo we Francji, Cartier zaczął żeglować jako młody człowiek. Zdobył reputację wykwalifikowanego nawigatora przed dokonaniem swoich trzech słynnych podróży do Ameryki Północnej.,
pierwsza podróż Jacques ' a Cartiera po Ameryce Północnej
Cartier podróżował do Brazylii i Nowej Fundlandii przed 1534 rokiem. W tym samym roku rząd króla Francji Franciszka i zlecił Cartierowi przeprowadzenie ekspedycji na „ziemie Północne”, jak wówczas znane było wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej. Celem podróży było znalezienie północno-zachodniego przejścia do Azji, a także zebranie po drodze bogactw, takich jak złoto i przyprawy.
Cartier wypłynął w kwietniu 1534 roku z dwoma statkami i 61 ludźmi, a przybył 20 dni później., Podczas tej pierwszej wyprawy zbadał zachodnie wybrzeże Nowej Fundlandii i Zatokę św. Wawrzyńca aż po dzisiejszą wyspę Anticosti, którą Cartier nazwał Assomption. Przypisuje mu się również odkrycie Wyspy Księcia Edwarda.
druga wyprawa Cartiera
Cartier wrócił, aby złożyć raport z wyprawy królowi Franciszkowi, zabierając ze sobą dwóch schwytanych rdzennych Amerykanów z Półwyspu Gaspé. Król wysłał Cartiera z powrotem przez Atlantyk w następnym roku z trzema statkami i 110 ludźmi., Z dwoma jeńcami działającymi jako przewodnicy, odkrywcy udali się w górę rzeki Świętego Wawrzyńca aż do Quebecu, gdzie założyli bazę obozową.
kolejna zima przyniosła spustoszenie w wyprawie. 25 ludzi Cartiera zmarło na szkorbut, a cała grupa wywołała gniew początkowo przyjaznej ludności Irokezów. Wiosną odkrywcy zajęli kilku wodzów Irokezów i powrócili do Francji., Chociaż nie był w stanie zbadać go osobiście, Cartier opowiedział królowi Irokezów o innej wielkiej rzece ciągnącej się na zachód, prowadzącej do niewykorzystanych bogactw i prawdopodobnie do Azji.
trzecia i ostatnia wyprawa Cartiera
wojna w Europie wstrzymała plany kolejnej wyprawy, która ostatecznie ruszyła w 1541 roku. Tym razem król Franciszek zlecił szlachcicowi Jean-François de La Rocque de Roberval założenie stałej kolonii na ziemiach północnych. Cartier popłynął kilka miesięcy przed Robervalem i przybył do Quebecu w sierpniu 1541 roku., Po kolejnej surowej zimie Cartier postanowił nie czekać na przybycie kolonistów, ale popłynął do Francji z pewną ilością tego, co uważał za złoto i diamenty, które znaleziono w pobliżu obozu w Quebecu.
Po drodze Cartier zatrzymał się w Nowej Fundlandii i spotkał Robervala, który kazał Cartierowi wrócić z nim do Quebecu. Zamiast wykonać ten rozkaz, Cartier odpłynął pod osłoną nocy. Po powrocie do Francji okazało się jednak, że przywiezione przez niego minerały nie mają żadnej wartości., Cartier nie otrzymał już królewskich prowizji i pozostał w swojej posiadłości w Saint-Malo w Bretanii do końca życia. Tymczasem koloniści Robervala porzucili pomysł stałego osadnictwa po zaledwie roku, a minie ponad 50 lat, zanim Francja ponownie przejmie zainteresowanie roszczeniami północnoamerykańskimi.