Wczesne życie
Isaac Newton urodził się (według kalendarza juliańskiego, w użyciu w Anglii w czasie) w Boże Narodzenie, 25 grudnia 1642 (NS 4 stycznia 1643) „godzinę lub dwie po północy”, w Woolsthorpe Manor w Woolsthorpe-by-Colsterworth, osada w hrabstwie Lincolnshire. Jego ojciec, również o imieniu Isaac Newton, zmarł trzy miesiące wcześniej. Urodzony przedwcześnie, Newton był małym dzieckiem; jego matka Hannah Ayscough podobno powiedziała, że mógł zmieścić się w kubku ćwiartkowym., Gdy Newton miał trzy lata, jego matka ponownie wyszła za mąż i zamieszkała ze swoim nowym mężem, wielebnym Barnabasem Smithem, pozostawiając syna pod opieką jego babki ze strony matki, Margery Ayscough (z domu Blythe). Newton nie lubił ojczyma i zachowywał pewną wrogość wobec matki za poślubienie go, co ujawnia ten wpis na liście grzechów popełnionych do 19 roku życia: „grożąc mojemu ojcu i matce Smith, aby spalili ich i dom nad nimi.”Matka Newtona miała troje dzieci (Mary, Benjamina i Hannah) z drugiego małżeństwa.,
od dwunastego roku życia do siedemnastego roku życia Newton kształcił się w Królewskiej Szkole Grantham, która nauczała łaciny i greki i prawdopodobnie dała znaczące podstawy matematyki. Został usunięty ze szkoły i powrócił do Woolsthorpe-by-Colsterworth w październiku 1659. Jego matka, owdowiała po raz drugi, próbowała zrobić z niego rolnika, zawód, którego nienawidził. Henry Stokes, mistrz w King ' s School, namówił matkę, aby odesłała go z powrotem do szkoły., Motywowany po części chęcią zemsty na szkolnym łobuzie, stał się czołowym uczniem, wyróżniając się głównie budowaniem zegarków słonecznych i modeli wiatraków.
w czerwcu 1661 roku został przyjęty do Trinity College w Cambridge, z rekomendacji swojego wuja, wielebnego Williama Ayscougha, który tam studiował. Zaczynał jako subsizar-opłacając sobie obowiązki lokaja-aż do otrzymania stypendium w 1664 roku, gwarantującego mu cztery kolejne lata, aż do uzyskania magisterium., W tym czasie nauki kolegium opierały się na naukach Arystotelesa, którego Newton uzupełniał o współczesnych filozofów, takich jak Kartezjusz, i astronomów, takich jak Galileusz i Thomas Street, dzięki którym poznał pracę Keplera. Zapisał w swoim notatniku serię „Quaestiones” o filozofii mechanicznej, którą odnalazł. W 1665 roku odkrył uogólnione twierdzenie dwumianowe i zaczął rozwijać teorię matematyczną, która później przekształciła się w Rachunek różniczkowy. Wkrótce po Newton uzyskał stopień BA w sierpniu 1665, Uniwersytet tymczasowo zamknięty jako środek ostrożności przed Wielką zarazą., Chociaż był niezachwiany jako student Cambridge, prywatne studia Newtona w jego domu w Woolsthorpe w ciągu następnych dwóch lat przyniosły rozwój jego teorii na temat rachunku różniczkowego, optyki i prawa grawitacji.
w kwietniu 1667 roku powrócił do Cambridge i w październiku został wybrany członkiem Trinity. Bracia byli zobowiązani do zostania wyświęconymi kapłanami, chociaż nie było to egzekwowane w latach odnowy i wystarczające było stwierdzenie zgodności z Kościołem Anglii., Jednak do 1675 roku nie udało się uniknąć tej kwestii i wtedy jego niekonwencjonalne poglądy stały na przeszkodzie. Niemniej jednak Newtonowi udało się tego uniknąć za pomocą specjalnego zezwolenia Karola II.
jego studia wywarły wrażenie na Lucasian professor Isaac Barrow, który był bardziej zaniepokojony rozwojem własnego potencjału religijnego i administracyjnego (został mistrzem Trójcy dwa lata później); w 1669 Newton zastąpił go, zaledwie rok po otrzymaniu magisterium. W 1672 został wybrany członkiem Royal Society (FRS).,
Middle years
Matematyka
prace Newtona zostały powiedziane „wyraźnie rozwijać każdą gałąź matematyki, a następnie studiował.”Jego praca na temat zwykle określany jako fluxions lub rachunku różniczkowego, widziane w rękopisie z października 1666, jest obecnie publikowana wśród Newton' s mathematical papers., Autor manuskryptu de analysi per aequationes numero terminorum infinitas, wysłanego przez Isaaca Barrowa do Johna Collinsa w czerwcu 1669 roku, został zidentyfikowany przez Barrowa w liście wysłanym do Collinsa w sierpniu tego roku jako ” o niezwykłym geniuszu i biegłości w tych rzeczach.”
Newton zaangażował się później w spór z Leibnizem o pierwszeństwo w rozwoju rachunku różniczkowego (kontrowersja Leibniza-Newtona). Większość współczesnych historyków uważa, że Newton i Leibniz opracowali rachunek niezależnie, choć z bardzo różnymi notacjami matematycznymi., Czasami sugerowano, że Newton nie opublikował prawie nic na ten temat aż do 1693 roku i nie wydał pełnego opisu aż do 1704 roku, podczas gdy Leibniz zaczął publikować pełny opis swoich metod w 1684 roku. Notacja Leibniza i” metoda różniczkowa”, obecnie uznawane za znacznie wygodniejsze notacje, zostały przyjęte przez kontynentalnych matematyków europejskich, a po 1820 roku około, również przez brytyjskich matematyków.,
w swojej pracy szeroko wykorzystuje rachunek w formie geometrycznej oparty na wartościach ograniczających proporcje znikających ilości: w samej principii Newton przedstawił to pod nazwą „metoda pierwszego i ostatniego stosunku” i wyjaśnił, dlaczego umieścił swoje ekspozycje w tej formie, zauważając również, że „w ten sposób to samo jest wykonywane jako metoda niepodzielności.”
z tego powodu Principia została nazwana” książką z teorią i zastosowaniem rachunku nieskończoności „w czasach współczesnych i w czasach Newtona” prawie wszystko jest z tego rachunku.,”Jego stosowanie metod obejmujących” jeden lub więcej rzędów nieskończenie małych „jest obecne w jego De motu corporum in gyrum z 1684 roku oraz w jego papers on motion”podczas dwóch dekad poprzedzających 1684”.
Newton był niechętny do opublikowania jego rachunku, ponieważ obawiał się kontrowersji i krytyki. Był bliskim współpracownikiem szwajcarskiego matematyka Nicolasa Fatio de Duilliera. W 1691 roku Duillier zaczął pisać nową wersję Principia Newtona i korespondował z Leibnizem., W 1693 roku relacje Duilliera i Newtona uległy pogorszeniu i książka nigdy nie została ukończona.
od 1699 roku inni członkowie Royal Society oskarżali Leibniza o plagiat. Spór wybuchł w pełni w 1711 roku, kiedy Royal Society ogłosiło w badaniu, że to Newton był prawdziwym odkrywcą i nazwało Leibniza oszustwem; później okazało się, że Newton napisał końcowe uwagi badania na temat Leibniza. W ten sposób rozpoczęła się gorzka kontrowersja, która zniszczyła życie Newtona i Leibniza aż do jego śmierci w 1716 roku.,
Newtonowi przypisuje się ogólnie uogólnione twierdzenie dwumianowe, ważne dla dowolnego wykładnika. Odkrył tożsamość Newtona, metodę Newtona, klasyfikował krzywe płaszczyzny sześciennej (wielomiany stopnia trzeciego w dwóch zmiennych), wniósł znaczący wkład do teorii różnic skończonych i był pierwszym, który użył indeksów ułamkowych i użył geometrii współrzędnych do wyprowadzenia rozwiązań równań Diofantynowych., Przybliżał częściowe sumy szeregów harmonicznych za pomocą logarytmów (prekursor formuły sumowania Eulera) i był pierwszym, który użył szeregów mocy z ufnością i odwrócił szeregi mocy. Prace Newtona nad infinite series były inspirowane dziełami Simona Stevina.
Kiedy Newton otrzymał tytuł magistra i został członkiem „College of the Holy and Undivided Trinity” w 1667, podjął zobowiązanie, że „albo ustawię teologię jako przedmiot moich studiów i przyjmę święcenia, gdy nadejdzie czas określony przez te statuty, albo zrezygnuję z college' u.,”Do tego momentu nie myślał zbyt wiele o religii i dwukrotnie podpisał swoją zgodę na trzydzieści dziewięć artykułów, podstawy doktryny Kościoła Anglii.
został mianowany Lucasian Professor of Mathematics w 1669 roku, z rekomendacji Barrowa. W tym czasie każdy członek kolegium w Cambridge lub Oksfordzie był zobowiązany do przyjęcia święceń kapłańskich i zostania wyświęconym anglikańskim kapłanem. Jednak warunki profesury Lucasian wymagały, aby posiadacz nie był aktywny w kościele-przypuszczalnie, aby mieć więcej czasu na naukę., Newton argumentował, że powinno to zwolnić go z wymogu święceń, a Karol II, którego zgoda była potrzebna, zaakceptował ten argument. W ten sposób konflikt między poglądami religijnymi Newtona a ortodoksją Anglikańską został zażegnany.,
Optyka
w 1666 roku Newton zaobserwował, że widmo kolorów wychodzących z pryzmatu w pozycji minimalnego odchylenia jest podłużne, nawet gdy promień światła wchodzący do pryzmatu jest równy pryzmat jest okrągły, co oznacza, że pryzmat załamuje różne kolory pod różnymi kątami. To doprowadziło go do wniosku, że kolor jest właściwością nieodłączną dla światła – punkt, który do tej pory był przedmiotem debaty.,
w latach 1670-1672 Newton wykładał optykę. W tym okresie badał załamanie światła, wykazując, że wielobarwne widmo wytwarzane przez pryzmat może być przekształcone w białe światło przez soczewkę i drugi pryzmat. Współczesne badania wykazały, że analiza i resynteza światła białego Newtona zawdzięcza alchemii korpuskularnej.,
pokazał, że światło kolorowe nie zmienia swoich właściwości, oddzielając kolorową wiązkę i świecąc nią na różnych przedmiotach, i że niezależnie od tego, czy odbite, rozproszone, czy transmitowane, światło pozostaje tym samym kolorem. Zauważył więc, że kolor jest wynikiem interakcji obiektów z już kolorowym światłem, a nie obiektami generującymi kolor. Jest to tzw. teoria Newtona o barwie.,
Ilustracja pryzmatu dyspersyjnego Rozdzielającego białe światło na kolory widma, odkryta przez Newtona
z tej pracy doszedł do wniosku, że soczewka dowolnego teleskopu refrakcyjnego będzie cierpieć z powodu dyspersji światła na Kolory (aberracja chromatyczna). Jako dowód na to, że skonstruował teleskop wykorzystujący lusterka odblaskowe zamiast soczewek, jako cel obejścia tego problemu., Budowa projektu, pierwszego znanego funkcjonalnego teleskopu refleksyjnego, dziś znanego jako teleskop Newtonowski, wiązała się z rozwiązaniem problemu odpowiedniego materiału zwierciadlanego i techniką kształtowania. Newton uziemił własne lustra z niestandardowej kompozycji wysoce refleksyjnego metalu wziernika, używając pierścieni Newtona do oceny jakości optyki dla swoich teleskopów. Pod koniec 1668 roku udało mu się wyprodukować pierwszy teleskop refleksyjny. Miał około 8 cali długości i dawał wyraźniejszy i większy obraz. W 1671 roku Royal Society poprosiło o demonstrację jego teleskopu refleksyjnego., Ich zainteresowanie zachęciło go do opublikowania swoich notatek o kolorach, które później rozszerzył o dzieło Opticks. Kiedy Robert Hooke skrytykował niektóre idee Newtona, Newton był tak urażony, że wycofał się z debaty publicznej., Newton i Hooke mieli krótką wymianę w latach 1679-80, kiedy Hooke, wyznaczony do zarządzania korespondencją Royal Society, otworzył korespondencję mającą na celu pozyskanie wkładu Newtona do transakcji Royal Society, które miały na celu pobudzenie Newtona do opracowania dowodu, że eliptyczna forma orbit planet będzie wynikać z siły dośrodkowej odwrotnie proporcjonalnej do kwadratu wektora promienia. Obaj mężczyźni pozostawali jednak w kiepskich stosunkach aż do śmierci Hooke ' a.,w 1682 roku Isaac Newton napisał do doktora Williama Briggsa, komentując jego nową Teorię widzenia.
Newton twierdził, że światło składa się z cząstek lub ciałek, które zostały załamane przez przyspieszenie do gęstszego ośrodka. Na fali dźwiękowej wyjaśniał powtarzający się wzór odbicia i transmisji cienkimi filmami (Opticks Bk.II, rekwizyty. 12), ale nadal zachował swoją teorię „napadów”, które usuwały ciałka do odbicia lub przeniesienia (rekwizyty.13)., Jednak późniejsi fizycy opowiadali się za czysto falowym wyjaśnieniem światła, aby uwzględnić wzory interferencyjne i ogólne zjawisko dyfrakcji. Dzisiejsza mechanika kwantowa, fotony i idea dualności falowo-cząsteczkowej mają tylko niewielkie podobieństwo do zrozumienia światła przez Newtona.
w swojej hipotezie światła z 1675 Newton postulował istnienie eteru do przenoszenia sił między cząstkami. Kontakt z Cambridge Platonistą filozofem Henry More ożywił jego zainteresowanie alchemią., Zastąpił eter siłami okultystycznymi opierającymi się na hermetycznych ideach przyciągania i odpychania między cząstkami. John Maynard Keynes, który nabył wiele pism Newtona na temat alchemii, stwierdził, że ” Newton nie był pierwszym w wieku rozumu: był ostatnim z magików.”Zainteresowanie Newtona alchemią nie może być odizolowane od jego wkładu w naukę. Było to w czasach, gdy nie było wyraźnego rozróżnienia między alchemią a nauką. Gdyby nie oparł się na okultystycznej idei działania na odległość, w poprzek próżni, mógłby nie rozwinąć swojej teorii grawitacji.,
w 1704 roku Newton opublikował Opticks, w którym objaśnił swoją korpuskularną teorię światła. Uważał, że światło składa się z niezwykle subtelnych ciałek, że zwykła materia składa się z grubszych ciałek i spekulował, że poprzez swego rodzaju Alchemiczną transmutację „nie są ciała brutto i światło zamieniane na siebie,… i czy ciała nie mogą otrzymywać dużej części swojej aktywności z cząstek światła, które wchodzą w ich skład?”Newton skonstruował również prymitywną formę generatora elektrostatycznego tarcia, używając szklanej kuli.,
w swojej książce Opticks Newton jako pierwszy pokazał diagram wykorzystujący pryzmat jako ekspander wiązek, a także zastosowanie macierzy wielokrotnych pryzmatów. Około 278 lat po dyskusji Newtona, ekspandery wiązek wielokrotnych stały się centralnym punktem rozwoju laserów tunelowych o wąskiej linii. Ponadto zastosowanie tych pryzmatycznych ekspanderów wiązki doprowadziło do teorii dyspersji wielopryzmatycznej.
Young i Fresnel połączyli teorię cząstek Newtona z teorią fal Huygensa, aby pokazać, że kolor jest widzialną manifestacją długości fali światła., Nauka powoli zdała sobie sprawę z różnicy między percepcją koloru a matematyczną optyką. Niemiecki poeta i naukowiec, Goethe, nie mógł wstrząsnąć fundamentem Newtonowskim, ale ” jedna dziura, którą Goethe znalazł w zbroi Newtona,… Newton zobowiązał się do doktryny, że refrakcja bez koloru jest niemożliwa. Uważał więc, że okulary obiektowe teleskopów muszą na zawsze pozostać niedoskonałe, a achromatyzm i refrakcja są niezgodne. Twierdzenie to zostało udowodnione przez Dollond jako błędne.,”
Grawerowanie portretu Newtona przez Johna Vanderbank
Mechanika i grawitacja
własna Kopia principia Newtona, z ręcznie pisanymi poprawkami do drugiego wydania, w bibliotece Wren w Trinity College w Cambridge.,
w 1679 roku Newton powrócił do pracy nad mechaniką nieba, rozważając grawitację i jej wpływ na orbity planet w odniesieniu do praw Keplera dotyczących ruchu planet. W latach 1679-80 doszło do krótkiej wymiany listów z Hooke ' em, który został wyznaczony do zarządzania korespondencją Royal Society i który otworzył korespondencję mającą na celu pozyskanie wkładu Newtona w transakcje Royal Society., W latach 1680-1681 Newton ponownie zainteresował się astronomią, co spowodowało pojawienie się komety w zimie 1680-1681, na której korespondował z Johnem Flamsteedem. Po wymianie z Hooke ' em Newton opracował dowód, że eliptyczna forma orbit planet będzie wynikała z siły dośrodkowej odwrotnie proporcjonalnej do kwadratu wektora promienia. Newton przekazał swoje wyniki Edmondowi Halleyowi i Royal Society in de motu corporum in gyrum, traktatowi napisanemu na około dziewięciu arkuszach, który został skopiowany do Księgi rejestru Royal Society w grudniu 1684 roku., Traktat ten zawierał jądro, które Newton rozwinął i rozszerzył, tworząc Principia.
Principia została opublikowana 5 lipca 1687 roku dzięki Zachęcie i pomocy finansowej Edmonda Halleya. W pracy tej Newton przedstawił trzy uniwersalne prawa ruchu. Łącznie prawa te opisują zależność pomiędzy dowolnym obiektem, działającymi na niego siłami i powstającym ruchem, kładąc podwaliny pod mechanikę klasyczną. Przyczyniły się one do wielu postępów w czasie rewolucji przemysłowej, która wkrótce nastąpiła i nie były ulepszane przez ponad 200 lat., Wiele z tych osiągnięć nadal stanowi podstawę technologii nie relatywistycznych we współczesnym świecie. Użył łacińskiego słowa gravitas (waga) dla efektu, który stałby się znany jako grawitacja i zdefiniował prawo uniwersalnej grawitacji.,
w tej samej pracy Newton przedstawił matematyczną metodę analizy geometrycznej z użyciem „pierwszego i ostatniego stosunku”, dał pierwsze analityczne określenie (na podstawie prawa Boyle 'a) prędkości dźwięku w powietrzu, wywnioskował obliczność kulistej figury Ziemi, uwzględnił precesję równonocy w wyniku przyciągania grawitacyjnego Księżyca na obliczność Ziemi, zainicjował grawitacyjne badanie nieregularności w ruchu Księżyca, dostarczył teorii wyznaczania Orbit komet i wiele więcej.,
Newton jasno przedstawił swój heliocentryczny pogląd na układ słoneczny—opracowany w nieco nowoczesny sposób, ponieważ już w połowie lat 80.rozpoznał „odchylenie słońca” od środka ciężkości Układu Słonecznego., Dla Newtona nie było to dokładnie centrum słońca lub jakiegokolwiek innego ciała, które można uznać za spoczynkowe, ale raczej „wspólny środek ciężkości ziemi, słońca i wszystkich Planet należy uznać za środek świata”, a ten środek ciężkości ” albo jest w spoczynku, albo porusza się równomiernie do przodu w prawej linii „(Newton przyjął alternatywę” w spoczynku ” w świetle powszechnej zgody, że centrum, gdziekolwiek się znajdowało, było w spoczynku).
postulat Newtona o niewidzialnej sile zdolnej do działania na ogromne odległości spowodował, że został skrytykowany za wprowadzenie „okultystycznych agencji” do nauki., Później, w drugim wydaniu Principia (1713), Newton stanowczo odrzucił taką krytykę w końcowej Scholium ogólnym, pisząc, że wystarczy, że zjawiska implikują przyciąganie grawitacyjne, jak to zrobili; ale nie wskazali do tej pory jego przyczyny, i było zarówno niepotrzebne, jak i niewłaściwe formułowanie hipotez o rzeczach, które nie były implikowane przez zjawiska. (Tutaj Newton użył tego, co stało się jego słynnym wyrażeniem „hipotezy non-fingo”).
dzięki principii Newton stał się rozpoznawalny na arenie międzynarodowej., Zyskał grono wielbicieli, w tym szwajcarskiego matematyka Nicolasa Fatio de Duilliera.
Klasyfikacja krzywych sześciennych
w 1710 roku Newton znalazł 72 Z 78 „gatunków” krzywych sześciennych i podzielił je na cztery rodzaje. W 1717 roku, prawdopodobnie z pomocą Newtona, James Stirling udowodnił, że każdy sześcienny jest jednym z tych czterech typów. Newton twierdził również, że cztery typy można uzyskać przez rzutowanie płaszczyznowe z jednego z nich, co zostało udowodnione w 1731 roku, cztery lata po jego śmierci.,
późniejsze życie
Isaac Newton w starości w 1712 roku, portret Sir Jamesa Thornhilla
w 1690 roku, Newton napisał szereg traktatów religijnych zajmujących się dosłowna i symboliczna interpretacja Biblii. Rękopis Newtona wysłany do Johna Locke ' a, w którym kwestionował wierność 1 Jana 5:7—Comma Johannine—i jego wierność oryginalnym rękopisom Nowego Testamentu, pozostał niepublikowany do 1785 roku.,
Newton był również członkiem Parlamentu Anglii na Uniwersytecie Cambridge w 1689 i 1701, ale według niektórych relacji jego jedynymi komentarzami były skargi na zimny przeciągi w Izbie i żądanie zamknięcia okna. Został jednak zauważony przez Cambridge diarist Abrahama de la Pryme, że zganił studentów, którzy przerażali mieszkańców, twierdząc, że dom jest nawiedzony.,
Newton przeniósł się do Londynu, aby w 1696 roku objąć stanowisko naczelnika Mennicy Królewskiej, które uzyskał dzięki patronatowi Charlesa Montagu, 1. hrabiego Halifax, ówczesnego kanclerza skarbu. Objął dowództwo Wielkiej Brytanii, deptał po piętach Lordowi Lucasowi, gubernatorowi wieży, i zapewnił posadę zastępcy kontrolera tymczasowego oddziału Chester Edmondowi Halleyowi. Newton stał się prawdopodobnie najbardziej znanym mistrzem Mennicy po śmierci Thomasa Neale ' a w 1699 roku, stanowisko to Newton piastował przez ostatnie 30 lat swojego życia., Nominacje te były zamierzone jako sinecures, ale Newton traktował je poważnie. W 1701 r. zrezygnował z obowiązków w Cambridge i skorzystał z jego władzy, aby zreformować walutę i ukarać clipperów i fałszerzy.
jako naczelnik, a następnie jako mistrz, Mennicy Królewskiej, Newton oszacował, że 20 procent monet zabranych podczas Wielkiej rekonwalescencji z 1696 roku było sfałszowanych. Fałszerstwo było zdradą stanu, karane przez powieszenie, wyciągnięcie i poćwiartowanie przestępcy., Mimo to skazywanie nawet najbardziej rażących przestępców może być niezwykle trudne, jednak Newton okazał się równy temu zadaniu.
przebrany za zwyczaj barów i tawern, sam zebrał wiele z tych dowodów. Pomimo wszystkich barier stawianych przed ściganiem i oddzielaniem gałęzi rządu, prawo angielskie nadal miało starożytne i potężne zwyczaje władzy. Newton sam stał się sędzią pokoju we wszystkich hrabstwach., Projekt listu w tej sprawie jest zawarty w osobistym pierwszym wydaniu Newtona Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica, które musiał w tym czasie zmieniać. Następnie między czerwcem 1698 a Bożym Narodzeniem 1699 przeprowadził ponad 100 przesłuchań świadków, donosicieli i podejrzanych. Newton z powodzeniem ścigał 28 coinerów.
Herb rodziny Newton Z Great Gonerby w Lincolnshire, później używany przez Sir Isaaca.,
Newton został prezesem Royal Society w 1703 roku i członkiem Francuskiej Académie des Sciences. Na stanowisku w Royal Society Newton uczynił wroga Johnowi Flamsteedowi, astronomowi królewskiemu, przedwcześnie publikując historię Flamsteeda Coelestis Britannica, którą Newton wykorzystał w swoich badaniach.
w kwietniu 1705 roku Królowa Anna otrzymała tytuł szlachecki podczas wizyty królewskiej w Trinity College w Cambridge., Szlachectwo prawdopodobnie było motywowane względami politycznymi związanymi z wyborami parlamentarnymi w maju 1705, a nie uznaniem pracy naukowej lub usług Newtona za mistrza Mennicy. Newton był drugim naukowcem, który otrzymał tytuł szlachecki, po Francisie Baconie.,
w wyniku raportu napisanego przez Newtona 21 września 1717 r.do Lordów komisarzy Skarbu Jego Królewskiej Mości, bimetaliczny związek między monetami złotymi i srebrnymi został zmieniony przez proklamację Królewską 22 grudnia 1717 r., zabraniającą wymiany złotych Gwinei na ponad 21 srebrnych szylingów. Nieumyślnie spowodowało to niedobór srebra, ponieważ srebrne monety były używane do płacenia za import, podczas gdy eksport był opłacany w złocie, skutecznie przenosząc Wielką Brytanię z standardu srebra do pierwszego standardu złota. Jest to kwestia debaty, czy zamierzał to zrobić, czy nie., Uważa się, że Newton postrzegał swoją pracę w Mennicy jako kontynuację swojej alchemicznej pracy.
Newton został zainwestowany w South Sea Company i stracił około 20 000 funtów (4,4 mln funtów w 2020), gdy upadł w około 1720.
pod koniec życia Newton zamieszkał wraz z siostrzenicą i mężem w Cranbury Park, niedaleko Winchesteru, aż do swojej śmierci w 1727 roku., Jego przyrodnia siostrzenica, Catherine Barton Conduitt, służyła jako gospodyni w sprawach społecznych w jego domu na Jermyn Street w Londynie; był jej „bardzo kochającym wujkiem”, zgodnie z jego listem do niej, gdy wracała do zdrowia po ospie.
śmierć
Newton zmarł we śnie w Londynie 20 marca 1727 (OS 20 marca 1726; NS 31 marca 1727). Jego ciało zostało pochowane w Opactwie Westminsterskim. Voltaire mógł być obecny na jego pogrzebie. Będąc kawalerem, w ostatnich latach życia przekazał znaczną część majątku krewnym i zmarł bezpotomnie. Jego prace trafiły do Johna Conduitta i Catherine Barton., Po jego śmierci włosy Newtona zostały zbadane i stwierdzono, że zawierają rtęć, prawdopodobnie wynikającą z jego alchemicznych poszukiwań. Zatrucie rtęcią może tłumaczyć ekscentryczność Newtona w późnym życiu.
relacje osobiste
chociaż twierdzono, że był kiedyś zaręczony, Newton nigdy się nie ożenił., Francuski pisarz i filozof Voltaire, który był w Londynie w czasie pogrzebu Newtona, powiedział, że „nigdy nie był rozsądny dla żadnej namiętności, nie podlegał powszechnym słabościom ludzkości, ani nie miał żadnego handlu z kobietami—okoliczności, które zapewnił mnie lekarz i chirurg, który towarzyszył mu w jego ostatnich chwilach”. To powszechne przekonanie, że zmarł jako dziewica, zostało skomentowane przez pisarzy tak różnych, jak matematyk Charles Hutton, ekonomista John Maynard Keynes i fizyk Carl Sagan.,
Newton przyjaźnił się ze szwajcarskim matematykiem Nicolasem Fatio de Duillierem, którego poznał w Londynie około 1689 roku—część ich korespondencji przetrwała. W 1693 roku Newton doznał załamania nerwowego, które obejmowało wysyłanie dzikich listów oskarżycielskich do swoich przyjaciół Samuela Pepysa i Johna Locke ' a—jego notatka do tego ostatniego zawierała zarzut, że Locke „starał się uwikłać mnie w woemen”.,
w 2015 roku Steven Weinberg, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, nazwał Newtona „paskudnym antagonistą” i „złym człowiekiem, którego można mieć za wroga”. Szczególnie zwrócił uwagę na stosunek Newtona do Roberta Hooke ' a i Gottfrieda Wilhelma Leibniza.