Hirudo medicinalis (Polski)

pierwszy opis leczenia pijawkami, klasyfikowany jako przepuszczanie krwi, znajduje się w Sushruta Samhita, starożytnym sanskryckim tekście medycznym. Opisano w niej 12 rodzajów pijawek (6 trujących i 6 nie trujących)., Choroby, w których wskazywano na leczenie pijawkami, obejmują choroby skóry, rwę kulszową i bóle mięśniowo-szkieletowe.

w średniowiecznej i wczesnej nowoczesnej medycynie pijawka lecznicza (Hirudo medicinalis i jej kongenery H. verbana, H. troctina i H. orientalis) była używana do usuwania krwi z pacjenta w ramach procesu równoważenia krwi.humory, które według Galena muszą być utrzymywane w równowadze, aby organizm ludzki prawidłowo funkcjonował., (Cztery humory starożytnej filozofii medycznej to krew, flegma, czarna żółć i żółć żółta.) Każda choroba, która spowodowała zaczerwienienie skóry testera (np. gorączka i stan zapalny), więc teoria wyszła, musiała wynikać ze zbyt dużej ilości krwi w organizmie. Podobnie, każda osoba, której zachowanie było ostre i sangwiniczne, uważano za cierpiącą na nadmiar krwi. Pijawki były często gromadzone przez kolekcjonerów pijawek i ostatecznie były hodowane w dużych ilościach., Unikalny XIX-wieczny „Leech House” przetrwał w Bedale, North Yorkshire, na brzegu rzeki Bedale Beck, gdzie do początku XX wieku przechowywano pijawki lecznicze.

odnotowane użycie pijawek w medycynie zostało również Znalezione w 200 p. n. e.przez greckiego lekarza Nicandra w Kolofonie. Medyczne użycie pijawek zostało omówione przez Awicennę w kanonie medycyny (1020), a przez Abd al-Latif al-Baghdadi w XII wieku. Użycie pijawek zaczęło być mniej rozpowszechnione pod koniec XIX wieku.

Manchester Royal Infirmary używał w 1831 roku 50 000 pijawek rocznie., Cena pijawek wahała się od jednego grosza do trzech pensów za pół pensa. W 1832 pijawki stanowiły 4,4% całkowitych wydatków szpitalnych. XX wieku Szpital prowadził akwarium dla pijawek.

dzisiaj

lecznicza terapia pijawkami (zwana również hirudoterapią lub terapią Hirudynową) powróciła na arenie międzynarodowej w latach 70. XX wieku w mikrochirurgii, używanej do stymulowania krążenia w celu ratowania przeszczepów skóry i innych tkanek zagrożonych pooperacyjnym przekrwieniem żylnym, szczególnie w odwarstwieniu palców i chirurgii rekonstrukcyjnej ucha, nosa, wargi i powieki., Inne zastosowania kliniczne leczenia pijawkami obejmują żylaki, skurcze mięśni, zakrzepowe zapalenie żył i zapalenie kości i stawów, wśród wielu różnych schorzeń. Efekt terapeutyczny nie wynika z niewielkiej ilości krwi pobranej w posiłku, ale z ciągłego i stałego krwawienia z rany po odłączeniu pijawki, a także właściwości znieczulające, przeciwzapalne i rozszerzające naczynia wydzielanej śliny pijawki., Najczęstszym powikłaniem leczenia pijawkami jest długotrwałe krwawienie, które można łatwo leczyć, ale mogą również wystąpić poważniejsze reakcje alergiczne i infekcje bakteryjne. Terapia pijawkami została sklasyfikowana przez Amerykańską Agencję Żywności i leków jako wyrób medyczny w 2004 roku.

ze względu na niewielkie ilości hirudyny obecne w pijawkach, niepraktyczne jest pobieranie substancji do powszechnego użytku medycznego. Hirudyna (i substancje pokrewne) są syntetyzowane przy użyciu technik rekombinacji., Opracowano urządzenia zwane” pijawkami mechanicznymi”, które dozują heparynę i pełnią tę samą funkcję, co pijawki lecznicze, ale nie są one jeszcze dostępne na rynku.