George G. Meade, (ur. ok. 31.11.1815, Kadyks, Hiszpania-zmarł 6 lipca 1872 w Filadelfii) – oficer armii amerykańskiej, który odegrał kluczową rolę w amerykańskiej wojnie secesyjnej, pokonując armię Konfederatów pod Gettysburgiem. (Lipiec 1863). Jako dowódca 3. Okręgu Wojskowego na południu, Meade był znany ze swojej stanowczej sprawiedliwości, która pomogła uczynić okres odbudowy po wojnie mniej bolesnym.
syn agenta marynarki wojennej USA w Hiszpanii, Meade ukończył akademię wojskową USA w West Point w stanie Nowy Jork w 1835 roku., Został przydzielony do artylerii, ale zrezygnował po roku służby, aby przez pewien czas pracować jako geodeta. W 1842 r. ponownie wstąpił do armii, a w sierpniu 1861 r. został mianowany generałem brygady ochotników w dowództwie 2 Brygady rezerwy Pensylwanii. Po klęsce Unii pod Fredericksburgiem, Va., został przydzielony do V Korpusu, który brał udział w Chancellorsville, Va., kampania (Kwiecień-maj 1863).
28 czerwca 1863 roku Prezydent Lincoln mianował Meade ' a na miejsce generała Josepha Hookera na stanowisku dowódcy Armii Potomaku. Meade odparł generała Roberta E., Lee pod Gettysburgiem (1-3 lipca) z dużymi umiejętnościami taktycznymi; był jednak krytykowany przez niektórych za pozwolenie armii Lee na ucieczkę po tym decydującym zwycięstwie. Mimo że Meade zachował dowództwo nad armią Potomaku do końca wojny, jego niezależność została znacznie ograniczona po marcu 1864 roku, kiedy generał Ulysses S. Grant objął dowództwo nad wszystkimi siłami Unii. Meade był szanowany przez swoich towarzyszy, choć angażował się w częste kłótnie. Został awansowany do stopnia generała majora w armii regularnej (sierpień 1864), a po wojnie dowodził kilkoma departamentami wojskowymi.