przez CPR Louisville w lipcu 1, 2014 | 6:06 pm | Drukuj
nieznany raport laboratoryjny
nieznany numer 105
Michelle sinovcic
bio 203: Mikrobiologia ogólna i
spring 2014
wprowadzenie
identyfikacja i zrozumienie mikroorganizmów jest ważne z wielu powodów: bakterie są główną przyczyną chorób i chorób człowieka., Jest w stanie leczyć więcej infekcji i chorób można zrobić, będąc dobrze poinformowani o różnych mikroorganizmów i jak działają one w różnych środowiskach. To badanie identyfikacji nieznanych bakterii zostało przeprowadzone przy użyciu różnych technik stosowanych w klasie laboratoryjnej mikrobiologii do tego momentu.
materiały i metody
od profesora laboratorium mikrobiologicznego otrzymano probówkę z rosołem zawierającym nieznane bakterie oznaczoną numerem 105. Na nieznanych bakteriach przeprowadzono szereg zabiegów poznanych w laboratorium mikrobiologicznym., Testy te zostały przeprowadzone zgodnie z Instrukcją w podręczniku laboratorium mikrobiologii przez McDonalda, Thoele, Salsgiver i Gero (1), chyba że podano inaczej.
pierwszą wymaganą metodą była metoda Quadrant streak. Dokonano tego w celu wyizolowania dwóch nieznanych bakterii na odżywczej płycie agarowej za pomocą pętli zaszczepiającej, palnika Bunsena i bulionu. Następnie przeprowadzono inkubację tej płytki w temperaturze pokojowej w celu ustalenia dwóch oddzielnych Kolonii., Wzrost z kolonii na tej płytce był następnie badany pod kątem reakcji grama poprzez etapy barwienia grama za pomocą jodu, fioletu krystalicznego, alkoholu i safraniny w celu znalezienia jednego rodzaju bakterii. Obserwacja pod mikroskopem pozwoliła odtworzyć reakcję gramową bakterii z Kolonii. W tabeli 1 wymieniono podjęte procedury, zastosowane materiały, temperaturę inkubacji oraz ich zarejestrowane wyniki dla pierwszej bakterii. Zawarte w tych testach są cytrynian, glukoza i laktoza fermentacja, redukcja siarki przez Killer żelaza test, mocznik test, i czerwony Test metylowy.,
następnie podjęto niezbędne kroki, aby wykonać test cytrynianu Simmona na pierwszej kolonii bakteryjnej za pomocą pętli zaszczepionej sterylizowanej płomieniem palnika Bunsena, aby umieścić wzrost na zielonym agarze skośnym. Inkubację tej tuby prowadzono następnie przez pięć dni w temperaturze 35°C. Określenie wykorzystania cytrynianu jako jedynego źródła węgla przez bakterię było powodem tego badania.
przeprowadzono test żelaza z użyciem wzrostu z pierwszej kolonii w celu zawężenia możliwości możliwej bakterii poprzez określenie jej zdolności fermentacyjnych dla glukozy i laktozy., Podłoże zostało dźgnięte sterylizowaną płomieniem igłą inokulacyjną z rozwojem bakterii i inkubowane w temperaturze 35°C przez pięć dni.
kolejnym testem przeprowadzonym na tej kolonii gram-ujemnej był test mocznika. Przeprowadzono to przez mieszanie niektórych bakterii do wskaźnika pH Czerwieni fenolowej i mocznika medium płomienia sterylizowane pętli szczepienia. Następnie inkubowano go w temperaturze 35°C przez czterdzieści osiem godzin. Odkrycie, czy bakteria może wytwarzać kwas, było celem tego testu., Na Gram-ujemnych bakteriach przeprowadzono również test Czerwieni metylowej w celu określenia, czy bakteria wytwarzała kwas po fermentacji glukozy. Sterylizowana płomieniowo pętla inokulacyjna z rozwojem bakterii była mieszana wokół tubki białka i glukozy MR-VP medium i inkubowana w temperaturze 35°C przez czterdzieści osiem godzin. Badania te zostały przeprowadzone w celu potwierdzenia ostatecznego wyniku nieznanej bakterii gram-ujemnej.
, Drugą metodę potrzebną do wyizolowania drugiej bakterii, w szczególności bakterii gram-dodatnich, przeprowadzono za pomocą pętli zaszczepiającej sterylizowanej przez płomień palnika Bunsena, aby rozłożyć bulion z oryginalnej tuby na płytkę agaru z solą mannitolu, która była inkubowana w temperaturze 35°C przez cztery dni. Gdy nie pojawił się wzrost izolowany gram-dodatni wzrost bakterii na skosie w probówce oznaczonej Alt 8 został następnie odebrany od instruktora laboratorium. Następnie przeprowadzono na nim testy., W tabeli 2 wymienione są przeprowadzone badania, zastosowane materiały, temperatura inkubacji oraz ich zarejestrowane wyniki dla drugiej bakterii. Wykonano test kazeiny i test Matlozy.
pierwszą procedurą wymaganą przy tym wzroście była plama grama. Stosowano fiolet krystaliczny, jod, alkohol i safraninę. Reakcja gramowa bakterii została przetestowana, aby zawęzić wybór na to, co może być nieznane.
Test kazeiny był kolejną procedurą wykonywaną na bakterii gram-dodatniej w celu określenia, czy bakteria może wytwarzać kazeinę enzymatyczną., Pętla inokulacyjna była sterylizowana płomieniowo, pokryta pewnym wzrostem bakterii i rozprzestrzeniana na płytkę agaru mlecznego. Inkubację tej płytki przeprowadzono w temperaturze 35°C przez pięć dni.
kolejną metodą stosowaną w celu potwierdzenia tożsamości nieznanej bakterii był test maltozy. Określałoby to, czy bakteria może wytwarzać kwas z fermentacji maltozy. Wokół ośrodka wymieszano sterylizowaną płomieniem pętlę inokulacyjną z rozwojem bakterii. Następnie probówkę inkubowano w temperaturze 35°C przez pięć dni.,
wyniki
zawarte w tabeli 1 to przeprowadzone badania, użyte materiały, temperatury inkubacji oraz wyniki z bakterii gram-ujemnych, Tabela 2 pokazuje je dla bakterii gram-dodatnich. Zawarte w Flowchart 1 są testy i ich wyniki dla bakterii gram-ujemnych, Flowchart 2 pokazuje te dla gram-dodatnich.,d=”5fa084a25a”>Test maltozy
dyskusja / wnioski
różne testy z podręcznika mikrobiologii laboratoryjnej, które zostały przeprowadzone zarówno na bakteriach Gram-ujemnych, jak i Gram-dodatnich, doprowadziły do ich tożsamości., Pierwszym krokiem było wyizolowanie bakterii z oryginalnego bulionu #105 na dwie oddzielne kolonie za pomocą metody quadrant streak na odżywczej płytce agarowej.
Po tym, jak pierwsza płytka Smugowa inkubowała się w temperaturze pokojowej przez pięć dni, na pierwszych dwóch smugach nastąpił wzrost, ale w dwóch ostatnich nie było żadnych. Ten wzrost składał się tylko z jednej odrębnej Kolonii, druga nie była obecna. To następnie doprowadziło do barwienia grama tej kolonii, drugą płytkę smug na agarze odżywczym, próbując wyhodować potrzebną drugą kolonię, i użycie płyty agaru z solą Mannitolową.,
obserwując szkiełko pierwszej kolonii pod mikroskopem zaobserwowano różowe coccobacilli. Zobaczenie tych niemal okrągłych prętów dowiodło, że jest to gram-ujemna Kolonia bakteryjna. Ponieważ wszystkie opcje gram-ujemne były prętami, nie zawęziło to żadnej z możliwości.
wiedząc, że bakteria gram-ujemna rosła, metoda quadrant streak została ponownie użyta na odżywczej płytce agarowej w nadziei, że wyhoduje również bakterię gram-dodatnią., Również przy użyciu bulionu z tuby #105, Płyta Agarowa z solą Mannitol została pokryta, ponieważ wybiera ona wzrost bakterii gram-dodatnich. Podczas sprawdzania wyników po inkubacji, nie było wzrostu na tej płytce i nadal nie ma drugiej odrębnej Kolonii. Następnie podano wyizolowaną bakterię gram-dodatnią oznaczoną Alt 108.
pierwszym testem wykonanym na kolonii gram-ujemnej był test cytrynianu z użyciem skosu agaru cytrynianu green Simmon zaszczepionego przez umieszczenie wzrostu na szczycie skosu. Po inkubacji skośnik zmienił kolor na niebieski, co dało wynik pozytywny., To pokazało, że bakteria używa cytrynianu jako głównego źródła węgla. To również wykluczyło Escherichia coli jako możliwość dla mojej gram-ujemnej bakterii. Kolejnym testem była próba Żelazna Kleglera.
Test żelazowy Kliglera polegał na przebijaniu skosu w celu sprawdzenia redukcji siarki, fermentacji glukozy i fermentacji laktozy. Po inkubacji wierzch skosu zmienił kolor na czerwony, a spód na żółty. Wyniki te wykazały negatywny wynik dla siarkowodoru, ponieważ nie było czerni w rurze, co oznaczało, że Proteus vulgaris nie był już opcją., Czerwony kolor i żółty spód wykazały dodatnią fermentację glukozy, która wykluczyła Pseudomonas aeruginosa. Zarówno Proteus vulgaris, jak i Pseudomonas aeuginosa zostały wykluczone z powodu ujemnego wyniku laktozy. Kolejną zastosowaną metodą był test mocznika.
test ten polegał na mieszaniu wzrostu bakterii do probówki z czerwienią fenolową i mocznikiem w celu sprawdzenia na obecność kwasu. Po inkubacji bulion nadal miał żółty kolor, co dało wynik negatywny. Potwierdziło to, że Enterobacter aerogenes jest bakterią gram-ujemną. W celu potwierdzenia tej odpowiedzi przeprowadzono również test Czerwieni metylowej.,
wzrost bakterii mieszano do MR-VP i bulionu białkowego w celu określenia, czy kwas może być wytwarzany w wyniku fermentacji glukozy. Po inkubacji bulion miał żółty kolor; wynik negatywny. Potwierdziło to również, że nieznaną bakterią była Enterobacter aerogenes.
pierwszym testem wykonanym na przyroście gram-dodatnim była plama gramowa. Po wykonaniu zabiegu z udziałem fioletu krystalicznego, jodu, alkoholu i safraniny i obejrzeniu szkiełka pod mikroskopem, zaobserwowano fioletowe pręty., Kształt pręcików zawęził opcje do Bacillus cereus i Bacillus subtilis. Kolejnym testem przeprowadzonym na tym wzroście był test kazeiny.
wzrost bakterii rozprzestrzeniał się na płytkę agaru mlecznego, aby sprawdzić, czy bakteria wytwarzała kazeinę i rozkładała kazeinę. Po inkubacji płytka miała na sobie biały wzrost, co dało wynik ujemny. Ten negatywny wynik umożliwił wykluczenie wariantu Bacillus cereus. Oznaczało to potwierdzenie, że bakterią gram-dodatnią jest Bacillus subtilis. W celu uzyskania drugiego potwierdzenia wykonano test maltozy.,
wzrost bakterii mieszano do probówki zawierającej czerwone podłoże maltozowe w celu sprawdzenia na obecność kwasu w wyniku fermentacji maltozy. Po inkubacji ciecz miała żółty kolor, co dało pozytywny wynik produkcji kwasu. Wynik ten potwierdził bakterię jako Bacillus cereus. Był to wynik odwrotny niż wykazał test kazeiny.
Po rozmowie z profesorem laboratorium na temat wyników, Test kazeiny został potwierdzony jako prawdziwe wyniki. Nieznana bakteria gram-dodatnia została uznana za Bacillus cereus, a gram-ujemna za Enterobacter aerogenes.,
Enterobacter aerogenes jest powszechnie postrzegana jako przyczyna zakażeń dolnych dróg oddechowych, zakażeń skóry i tkanek miękkich, zakażeń układu moczowego (zum), zapalenia wsierdzia, zakażeń wewnątrz jamy brzusznej, septycznego zapalenia stawów, zapalenia kości i szpiku, zakażeń OUN i zakażeń okulistycznych. (2) jedną z kwestii związanych z zakażeniami Enterobacter jest to, że często nie można ich odróżnić od innych ostrych zakażeń bakteryjnych.
W przypadku zakażeń Enterobakterią stosuje się zwykle leczenie przeciwgrzybicze w monoterapii., (3) Beta-laktamy, aminoglikozydy, Flurochinolony i trithomprim-sulfametoksazon (TMP-SMZ) są antybiotykami stosowanymi regularnie w leczeniu tego typu zakażeń. (2) Problem z tym polega na tym, że w przypadku zbyt dużego narażenia na te leki często rozwija się oporność, która obecnie wykazuje duży problem z tymi infekcjami. Ze względu na te oporności, łączenie antybiotyków o różnych strukturach jest obecnie stosowany w leczeniu zakażeń, terapii skojarzonej.
Mcdonald, Victoria, Mary Thoele, Bill Salsgiver i Susie Gero. Podręcznik laboratoryjny do mikrobiologii ogólnej., N. p.: n. p., 2011. Drukuj.