300 000 lat temu dziewięć gatunków ludzkich przemierzało ziemię. Teraz jest tylko jeden. Neandertalczycy, Homo neanderthalensis, byli krępymi myśliwymi przystosowanymi do zimnych stepów Europy.
spokrewnieni Denisowianie zamieszkiwali Azję, podczas gdy bardziej prymitywny Homo erectus żył w Indonezji, a Homo rhodesiensis w Afryce Środkowej.,
obok nich przetrwało kilka krótkich gatunków o małym umaszczeniu: Homo naledi w RPA, Homo luzonensis na Filipinach, Homo floresiensis („HOBBITY”) w Indonezji i tajemniczy ludzie z jaskini Red Deer w Chinach.
biorąc pod uwagę, jak szybko odkrywamy nowe gatunki, bardziej prawdopodobne jest, że czekają na odkrycie.
10 000 lat temu wszystkie zniknęły. Zanik tych innych gatunków przypomina masowe wymieranie., Ale nie ma oczywistej katastrofy ekologicznej – erupcje wulkanów, zmiany klimatu, uderzenia asteroidów – napędzają to.
zamiast tego czas wymierania sugeruje, że były one spowodowane rozprzestrzenianiem się nowego gatunku, ewoluującego 260 000-350 000 lat temu w Afryce Południowej: Homo sapiens.
rozprzestrzenianie się współczesnych ludzi poza Afrykę spowodowało szóste masowe wymieranie, trwające ponad 40 000 lat wydarzenie, rozciągające się od zaniku ssaków epoki lodowcowej do zniszczenia lasów deszczowych przez dzisiejszą cywilizację. Ale czy inni ludzie byli pierwszymi ofiarami?,
jesteśmy wyjątkowo niebezpiecznym gatunkiem. Polowaliśmy na mamuty wełniane, leniwce naziemne i Moa do wyginięcia. Zniszczyliśmy równiny i lasy na potrzeby rolnictwa, modyfikując ponad połowę powierzchni Ziemi planety. Zmieniliśmy klimat planety.
ale jesteśmy najbardziej niebezpieczni dla innych populacji ludzkich, ponieważ rywalizujemy o zasoby i ziemię.,
historia jest pełna przykładów ludzi walczących, przesiedlających i wyniszczających inne grupy o terytorium, od zniszczenia przez Rzym Kartaginy, do amerykańskiego podboju Zachodu i brytyjskiej kolonizacji Australii. Niedawne ludobójstwa i czystki etniczne miały miejsce także w Bośni, Rwandzie, Iraku, Darfurze i Mjanmie.
podobnie jak język lub użycie narzędzi, zdolność do angażowania się w ludobójstwo i skłonność do niego jest prawdopodobnie nieodłączną, instynktowną częścią ludzkiej natury., Nie ma powodu, by sądzić, że wczesne Homo sapiens były mniej terytorialne, mniej brutalne, mniej nietolerancyjne – mniej ludzkie.
optymiści malowali wczesnych łowców-zbieraczy jako pokojowych, szlachetnych dzikusów i twierdzili, że nasza kultura, a nie nasza natura, tworzy przemoc. Ale badania terenowe, relacje historyczne i archeologia pokazują, że wojna w kulturach prymitywnych była intensywna, wszechobecna i śmiertelna.
neolityczna Broń, taka jak kije, włócznie, topory i łuki, w połączeniu z taktyką partyzancką, taką jak najazdy i zasadzki, była niszczycielsko skuteczna., Przemoc była główną przyczyną śmierci wśród mężczyzn w tych społeczeństwach, a Wojny widziały wyższy poziom ofiar na osobę niż wojny światowe i I II.
stare kości i artefakty pokazują, że ta przemoc jest starożytna. 9000-letni człowiek Kennewick, z Ameryki Północnej, ma włócznię osadzoną w miednicy. 10-tysięczny Ośrodek Nataruk w Kenii dokumentuje brutalną masakrę co najmniej 27 mężczyzn, kobiet i dzieci.
, Istnienie przemocy kooperacyjnej u szympansów sugeruje, że wojna poprzedza ewolucję człowieka.
szkielety neandertalczyków wykazują wzory traumy zgodne z wojskiem. Ale wyrafinowana Broń prawdopodobnie dała Homo sapiens przewagę militarną. Arsenał wczesnych Homo sapiens prawdopodobnie zawierał Broń pociskową, taką jak oszczepy i miotacze włóczni, rzucanie kijami i kijami.,
złożone narzędzia i kultura pomogłyby nam również efektywnie pozyskać szerszą gamę zwierząt i roślin, karmić większe plemiona i dać naszym gatunkom strategiczną przewagę liczebną.
ostateczna broń
ale malowidła jaskiniowe, rzeźby i instrumenty muzyczne wskazują na coś znacznie bardziej niebezpiecznego: wyrafinowaną zdolność do abstrakcyjnego myślenia i komunikacji. Umiejętność współpracy, planowania, strategii, manipulowania i oszukiwania mogła być naszą najlepszą bronią.,
niekompletność zapisu kopalnego utrudnia testowanie tych idei. Ale w Europie, jedynym miejscu ze stosunkowo kompletnym zapisem archeologicznym, skamieniałości pokazują, że w ciągu kilku tysięcy lat od naszego przybycia neandertalczycy zniknęli.
ślady neandertalskiego DNA u niektórych mieszkańców Eurazji dowodzą, że nie zastąpiliśmy ich dopiero po ich wymarciu. Poznaliśmy się i połączyliśmy.
Grupy wschodnioazjatyckie, polinezyjskie i Australijskie mają DNA z Denisowczyków., DNA innego gatunku, prawdopodobnie Homo erectus, występuje u wielu Azjatów. Afrykańskie genomy wykazują ślady DNA innego archaicznego gatunku. Fakt, że krzyżowaliśmy się z tymi innymi gatunkami dowodzi, że zniknęły one dopiero po spotkaniu z nami.
ale dlaczego nasi przodkowie mieliby wymazać swoich krewnych, powodując masowe wymieranie – a może dokładniej, masowe ludobójstwo?
odpowiedź leży w przyroście populacji. Ludzie rozmnażają się wykładniczo, jak wszystkie gatunki. W przeszłości podwoiliśmy liczbę co 25 lat., A kiedy ludzie stali się łowcami, nie mieliśmy drapieżników.
bez drapieżnictwa kontrolującego naszą liczebność, i małego planowania rodziny poza opóźnionym małżeństwem i dzieciobójstwem, populacja rosła, aby wykorzystać dostępne zasoby.
dalszy wzrost lub niedobór żywności spowodowany suszą, surowymi zimami lub nadmiernymi zasobami, nieuchronnie doprowadziłyby plemiona do konfliktu o żywność i żerowanie na terytorium. Wojna stała się kontrolą wzrostu populacji, być może najważniejszą.,
nasza eliminacja innych gatunków prawdopodobnie nie była planowanym, skoordynowanym wysiłkiem w rodzaju praktykowanym przez cywilizacje, ale wojną na wyniszczenie. Efekt końcowy był jednak równie ostateczny. Najazd po najeździe, zasadzka po zasadzce, Dolina po dolinie, współcześni ludzie zniszczyliby swoich wrogów i zajęli ich ziemię.
jednak wymieranie neandertalczyków trwało przynajmniej długo – tysiące lat., Było to po części dlatego, że wczesny Homo sapiens nie miał zalet późniejszych podbojów cywilizacji: dużej liczby, wspieranych przez Rolnictwo, i epidemii chorób, takich jak ospa, grypa i odra, które zdewastowały ich przeciwników.
ale podczas gdy neandertalczycy przegrali wojnę, aby utrzymać się tak długo, musieli walczyć i wygrywać wiele bitew przeciwko nam, sugerując poziom inteligencji zbliżony do naszego.
dziś patrzymy w gwiazdy i zastanawiamy się, czy jesteśmy sami we wszechświecie., W fantasy i science fiction zastanawiamy się, jak to może być spotkać inne inteligentne gatunki, takie jak my, ale nie my. Smutno jest myśleć, że kiedyś to zrobiliśmy, a teraz z tego powodu ich nie ma.
Nick Longrich, starszy wykładowca paleontologii i Biologii Ewolucyjnej, University of Bath.
artykuł został opublikowany na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł.