depresja

pochodzenie depresji jest złożone, ponieważ na jej występowanie wpływają czynniki genetyczne, biologiczne i psychospołeczne., Spośród nich na szczególną uwagę zasługują czynniki biologiczne, w tym Psycho-Neuro-Immunologia, która tworzy pomost między podejściami ściśle biologicznymi i psychologicznymi.

wysoka i rosnąca liczba dowodów wskazuje, że epizody depresyjne są związane nie tylko ze zmianami neurotransmisji ośrodkowego układu nerwowego, ale także ze zmianami strukturalnymi w mózgu spowodowanymi mechanizmami neuroendokrynnymi, zapalnymi i immunologicznymi.,

niektóre rodzaje depresji mają tendencję do dotykania członków tej samej rodziny, co sugeruje, że predyspozycje biologiczne mogą być dziedziczone. W niektórych rodzinach ciężka depresja występuje z pokolenia na pokolenie. Jednak ciężka depresja może również wpływać na osoby, które nie mają depresji w rodzinie.

obecnie nie ma wyraźnego profilu biomarkerów związanych z depresją, które mogłyby zostać wykorzystane do zdiagnozowania choroby.,

teoria zapalna

rośnie liczba dowodów na to, że depresja jest związana z przewlekłą odpowiedzią zapalną o niskim nasileniu, co prowadzi do aktywacji odporności komórkowej i kompensacyjnej odpowiedzi przeciwzapalnej charakteryzującej się negatywnymi procesami immunologiczno-regulacyjnymi. Nowe dane pokazują, że depresji klinicznej towarzyszy zwiększony stres oksydacyjny i pojawienie się reakcji autoimmunologicznych, które przyczyniają się do postępu depresji.,

teorią, która wzbudziła największe zainteresowanie wśród badaczy, jest udział cytokin prozapalnych w zmianach behawioralnych typowych dla depresji. Ich wzrost i ich wpływ na ośrodkowy układ nerwowy przyczyniają się do rozwoju somatycznych i neuropsychologicznych objawów depresyjnych., Rzeczywiście, w badaniach, w których zdrowym uczestnikom podaje się infuzje endotoksyn w celu wywołania uwalniania cytokin, pojawiają się klasyczne objawy depresyjne, które również warunkują cechy behawioralne i poznawcze typowe dla depresji. Na przykład u około 25% pacjentów otrzymujących interferon w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C rozwija się depresja.,

wiele dotychczas przeprowadzonych badań wykazało obecność podwyższonego poziomu cytokin prozapalnych w surowicy pacjentów z ciężkim epizodem depresyjnym., Ciekawym zjawiskiem potwierdzającym związek między procesami zapalnymi a objawami depresyjnymi jest związek objawów depresyjnych z chorobami zapalnymi, autoimmunologicznymi lub neurozapalnymi, takimi jak astma, przewlekła obturacyjna choroba płuc, choroby sercowo-naczyniowe, cukrzyca, alergie, reumatoidalne zapalenie stawów, celiakia, stwardnienie rozsiane i choroba Parkinsona.,

poziomy cytokin prozapalnych korelują z nasileniem objawów depresyjnych, natomiast leczenie przeciwdepresyjne i poprawa kliniczna prowadzą do normalizacji stężenia cytokin prozapalnych u pacjentów z depresją., Metaanaliza 22 badań oceniających związek między poziomami markerów zapalnych a skutecznością leków przeciwdepresyjnych w leczeniu depresji wykazała zmniejszenie poziomów cytokin prozapalnych, takich jak IL-1β i IL-6, związanych ze stosowaniem leków przeciwdepresyjnych, szczególnie selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny.,

Brak odpowiedzi na leczenie przeciwdepresyjne jest związany z utrzymującym się podwyższonym poziomem markerów zapalnych i można go wytłumaczyć obecnością przewlekłych procesów zapalnych, przewlekłym uszkodzeniem przez zwiększony stres oksydacyjny i występowaniem zaburzeń autoimmunologicznych.

każdy czynnik aktywujący odporność komórkową i procesy zapalne bez jednoczesnej aktywacji kompensacyjnej odpowiedzi przeciwzapalnej może dodatkowo zaostrzyć szkodliwe działanie aktywowanych procesów zapalnych immunologicznych., Różne czynniki środowiskowe potencjalnie związane z ogólnoustrojowym stanem zapalnym zwiększają ryzyko depresji; należą do nich stres psychospołeczny, zła dieta, zwiększona przepuszczalność jelit, nietolerancja pokarmowa, brak aktywności fizycznej, otyłość, palenie tytoniu, atopia, choroby przyzębia, sen i niedobór witaminy D.

czynniki środowiskowezdać

stres psychospołeczny i trauma, wydaj

spośród wszystkich możliwych czynników psychospołecznych stres i uraz psychospołeczny są najlepsi znajomi., Jak urazy, ostre lub stres sub-przewlekłe, jak narażenie na wczesne uraz dzieci, zwiększają ryzyko depresji i prowadzić do zmiany nastroju, jego wpływ na układ odpornościowy i ośrodkowego układu nerwowego.

stres psychiczny może aktywować wytwarzanie cytokin chorób Pro-zapalnych, takich jak czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF-α) i interleukina-1 (IL-1), oraz zmniejszenie cytokin i chorób przeciw zapalnych, takich jak interleukina-10 (IL-10)., Wykazano to w związku z ostrym lub przewlekłym stresem zarówno u zwierząt, jak iu ludzi. Cytokiny prozapalne powodują depresję i lęk, co może wyjaśniać, dlaczego narażenie psychospołeczne i ostre urazy mogą powodować zaburzenia nastroju u osób wrażliwych, na przykład u osób z polimorfizmami genów odpornościowych, niskim poziomem peptydaz lub zwiększonym obciążeniem zapalnym.,

dane z modeli zwierzęcych od dawna sugerują, że wczesna ekspozycja na traumę dziecięcą może zwiększać ryzyko przyszłej nieprawidłowego działania układu nerwowego, odpornościowego i hormonalnego. Wyniki te zostały następnie potwierdzone u ludzi. Badania badające wpływ stresu na inne choroby zapalne, takie jak zespół metaboliczny i choroby sercowo-naczyniowe, konsekwentnie wykazywały podobne tendencje., Wszystkie te odkrycia sugerują, że stres występujący w młodym wieku może wywierać trwały wpływ przez dłuższy czas, powodując zwiększoną podatność na rozwój chorób somatycznych i psychicznych oraz potencjalną niską odpowiedź na leczenie. Jednak model ten nie wyjaśnia w pełni podatności na choroby zapalne, ale wykorzystanie w wieku dorosłym uzyskanych reakcji na słabą adaptację do stresu wydaje się odgrywać kluczową rolę., Na przykład istnieją dowody na to, że osobowość i sposób, w jaki dana osoba reaguje na stresory psychospołeczne, takie jak napięcie pracy lub stres przed egzaminem, mogą przyczyniać się do rozwoju procesów zapalnych.

zrozumienie i zmiana czynników ryzyka związanych ze stresem i stylem życia jest ważnym krokiem w zapobieganiu chorobom zapalnym, takim jak depresja.

Dietazdać

na całym świecie od ostatnich dekad XX wieku zaszły znaczące zmiany w nawykach żywieniowych., Zdrowe wzorce żywieniowe bogate w błonnik, pokarmy bogate w składniki odżywcze i kwasy tłuszczowe omega-3 zostały zastąpione dietami bogatymi w tłuszcze nasycone i rafinowane cukry.

różne składniki diety mogą negatywnie wpływać na funkcjonowanie układu odpornościowego i zwiększać poziom ogólnoustrojowego stanu zapalnego, co predysponuje do rozwoju depresji., Liczne badania przeprowadzone od 2009 r.wykazują odwrotny związek między jakością diety a zaburzeniami psychicznymi, takimi jak lęk i depresja, zarówno u dorosłych, jak iu dzieci i młodzieży wszystkich kultur.

niezdrowy („Zachodni”) wzór, charakteryzujący się wysokim ładunkiem glikemicznym bogatym w rafinowane węglowodany i dodane cukry, czerwone i przetworzone mięso oraz inne wysoko przetworzone produkty spożywcze, wiąże się ze zwiększonymi markerami stanu zapalnego., Dieta jest nieproporcjonalnie bogata w kwasy tłuszczowe omega-6 (powszechnie stosowane w przetworzonej żywności), zwiększa produkcję cytokin prozapalnych. Kwasy tłuszczowe” trans ” powodują stan zapalny w podobny sposób.

natomiast udowodniono, że zdrowa dieta (na przykład dieta śródziemnomorska), charakteryzująca się wyższym spożyciem ryb, roślin strączkowych, owoców, warzyw i produktów pełnoziarnistych, wiąże się ze zmniejszonym stężeniem markerów zapalnych w osoczu., Włókno znajdujące się w produktach pełnoziarnistych wydaje się mieć funkcje modulacji immunologicznej i chroni przed stresem oksydacyjnym, który jest konsekwencją stanu zapalnego i oznaką choroby depresyjnej. Kwasy tłuszczowe omega-3, które są ważnymi składnikami wielu zdrowych produktów spożywczych, takich jak owoce morza, warzywa liściaste, rośliny strączkowe i orzechy, działają poprzez zmniejszenie stanu zapalnego. Spożycie magnezu jest odwrotnie związane z poziomem białka C-reaktywnego (CRP) w surowicy, które jest ważnym markerem stanu zapalnego na poziomie ogólnym.,

brak niektórych składników odżywczych jest również związany z rozwojem depresji, takich jak zmniejszona zawartość likopenu w żywności i dostępność selenu w wodach gruntowych.

przepuszczalność jelit i nietolerancja pokarmowa

rośnie liczba dowodów na rolę, jaką przewód pokarmowy może odgrywać w rozwoju depresji.,

zwiększona przepuszczalność jelit, polegająca na dysfunkcji bariery jelitowej, jest jednym z czynników powodujących ogólnoustrojowe zapalenie i podwyższony poziom cytokin prozapalnych. Wyniki te zostały udokumentowane u pacjentów z depresją.

główną rolą bariery jelitowej jest regulacja przejścia składników odżywczych i blokowanie przejścia zarówno mikroorganizmów, jak i antygenów., Gdy przepuszczalność jelit jest zwiększona, bariera jelitowa traci swoją funkcję ochronną i cząsteczki, które nie powinny przedostawać się do krwioobiegu, takie jak niektóre bakterie jelitowe, toksyny i niekompletnie strawione składniki odżywcze.

wykazano, że zwiększona przepuszczalność jelit może być spowodowana ekspozycją na bakterie, leki, stres lub niektóre pokarmy, takie jak gliadyna (frakcja białka glutenu)., Gliadyna powoduje zwiększoną przepuszczalność jelit, niezależnie od istniejących podstaw genetycznych, to znaczy zarówno w celiakii, jak i nie celiakii.

Przejście niekompletnie strawionych składników odżywczych ze światła jelita do krwi prowadzi do aktywacji układu odpornościowego, który może zainicjować wytwarzanie przeciwciał specyficznych dla IgG przeciwko składnikom odżywczym., W konsekwencji rozwija się nadwrażliwość na niektóre pokarmy (które mają typ opóźniony i Pośredniczony przez IgG)oraz zapalenie, które jest chronicznie utrzymywane przez powtarzające się spożywanie pokarmów alergizujących. Potwierdzono rolę przeciwciał swoistych dla IgG u pacjentów z celiakią, u których występuje opóźniona reakcja przeciwko glutenowi.,

opóźniony charakter odpowiedzi IgG, w której objawy pojawiają się kilka godzin lub nawet dni po posiłku, stanowi poważną przeszkodę w diagnozie, ponieważ pacjent nie jest w stanie ustalić przyczyny alergii. Natomiast przeciwciała typu IgE są odpowiedzialne za ostre reakcje alergiczne (w których pośredniczą alergie IgE), które pojawiają się natychmiast.,

obecnie rośnie zainteresowanie rolą mikroflory w utrzymaniu prawidłowego funkcjonowania bariery jelitowej, osi mózg-jelito i zaburzeń psychicznych. Zrównoważona flora jelitowa jest ważnym czynnikiem zmniejszającym poziom cytokin prozapalnych i utrzymującym barierę jelitową. Dlatego przerost bakteryjny jelit może prowadzić do zwiększonej przepuszczalności jelit, umożliwiając bakteryjnym lipopolisacharydom wejście do krwioobiegu., U pacjentów z depresją stwierdzono znacznie podwyższone poziomy przeciwciał typu IgA i IgM przeciwko lipopolisacharydom bakterii Gram-ujemnych. Ta obserwacja jest bardzo ważna, ponieważ metabolity niektórych bakterii przenikają do krwioobiegu, a także negatywnie wpływają na funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego.,

ćwiczenie

siedzący tryb życia jest uważane za ważny i Nowy czynnik ryzyka dla wielu zaburzeń zdrowotnych ze względu na jego związek ze zwiększonym stanem zapalnym, chociaż fizjologia leżąca u podstaw siedzącego trybu życia nie jest w pełni zrozumiała. Sarkopenia (ogólna utrata masy mięśniowej i siły związana ze starzeniem się lub siedzącym trybem życia) jest również związana z zaburzeniami poznawczymi u osób starszych, w których wydaje się, że pośredniczy stan zapalny.,

regularne ćwiczenia okazały się skutecznym sposobem leczenia depresji i zaburzeń lękowych oraz chronią przed rozwojem nowych chorób depresyjnych. Regularne ćwiczenia zmniejszają ogólnoustrojowe zapalenie poprzez adaptację homeostatyczną i zmniejszają leptynę, której podwyższone poziomy są również zaangażowane w rozwój depresji. Odkrycia te potwierdzają rolę stanu zapalnego w poprawie nastroju wywołanej wysiłkiem fizycznym.,

natomiast wykazano, że brak aktywności fizycznej w dzieciństwie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju depresji w wieku dorosłym.

otyłość

wykazano, że otyłość, która obecnie stanowi rosnący problem zdrowotny, który już osiąga rozmiary epidemii, może predysponować do rozwoju objawów depresyjnych i depresji klinicznej. Ponadto istnieją dowody na to, że depresja predysponuje do otyłości w sposób dwukierunkowy., Niedawna metaanaliza wykazała, że depresja zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju otyłości o 58%, a otyłość zwiększa ryzyko depresji długoterminowej o 55%.

otyłość jest stanem zapalnym i wiąże się z szerokim zakresem chorób przewlekłych. Cytokiny prozapalne biorą udział w metabolizmie tłuszczu., Wykazano, że otyłość, niezależnie od wieku i innych potencjalnych czynników, zwiększa poziom cytokin zapalnych (lub odwrotnie) we wszystkich wskaźnikach otyłości, szczególnie w otyłości brzusznej. Fakt ten stanowi prawdopodobne wyjaśnienie obserwowanego wzrostu chorób współistniejących, takich jak depresja.

palenie

wielokrotnie wykazano, że wskaźniki palenia są znacznie wyższe u pacjentów cierpiących na depresję, chociaż Wyjaśnienie jest złożone., Trzy możliwe hipotezy są takie, że palenie powoduje rozwój depresji, że depresja zwiększa zachowania powodujące palenie i że wspólne czynniki podatności zwiększają ryzyko obu. Ważną ścieżką jest wpływ tysięcy substancji chemicznych obecnych w dymie tytoniowym na zwiększone ogólnoustrojowe zapalenie, wpływ stresu oksydacyjnego i odpowiedź immunologiczną.,

zaburzenia atopowezdać

wyniki różnych badań sugerują, że zaburzenia atopowe, których częstość występowania stale rośnie w ciągu ostatnich dziesięcioleci, są związane ze zwiększonym ryzykiem depresji klinicznej i objawów depresyjnych. Atopia jest wynikiem reakcji zapalnej na ekspozycję na powszechne alergeny, co prowadzi do rozwoju objawów alergicznych, takich jak astma, wyprysk lub nieżyt nosa.,

choroby przyzębia

choroby przyzębia, w tym zapalenie dziąseł i zapalenie przyzębia, stanowią poważny problem zdrowia publicznego. Udokumentowano, że pacjenci psychiatryczni mają gorszy stan zdrowia jamy ustnej. Ostatnie badania sugerują, że w szczególności depresja może być związana z chorobą przyzębia, chociaż inne badania nie wykazały żadnego związku.,

choroba przyzębia jest chorobą zapalną, zarówno miejscowo, jak i ogólnoustrojowo, i wiąże się ze zwiększonym poziomem białka C-reaktywnego w surowicy. Ponadto ma znaczną wartość prognostyczną dla innych chorób zapalnych. Jednak pomimo pewnych dowodów sugerujących, że infekcje przyzębia mogą odgrywać rolę w niektórych chorobach neurodegeneracyjnych, obecnie niewiele jest dowodów na to, czy translokacja bakterii przyzębia odgrywa rolę u niektórych pacjentów z depresją kliniczną.,

zatem chorobę przyzębia można uznać za marker niezdolności układu odpornościowego do zwalczania stanu zapalnego, zwiększając ryzyko depresji poprzez jej ogólnoustrojowe działanie zapalne, które może nasilać objawy procesów zapalnych i oksydacyjnych, a tym samym depresyjnych. Ponadto psychospołeczne skutki złej higieny jamy ustnej, takie jak wstyd, samotność lub izolacja, mogą predysponować do rozwoju depresji.,

SueñoEditar

Regulacja snu jest ważnym elementem zrozumienia patofizjologii i leczenia depresji. Wpływa na nastrój i odgrywa fundamentalną rolę w regulacji różnych systemów fizjologicznych i psychologicznych. Zaburzenia snu są związane z wieloma negatywnymi skutkami zdrowotnymi, takimi jak pogorszenie jakości życia, współistniejące choroby i zwiększone ryzyko śmiertelności; często utrzymują się poza klinicznym epizodem depresji i zwiększają podatność na nawrót., Ponadto zmiany snu przewidują odpowiedź na leczenie depresji, a wiele leków przeciwdepresyjnych wpływa na sen. Regulacja nawyków snu może być czynnikiem ochronnym przed problemami zdrowia psychicznego.

pacjenci z depresją często cierpią na zaburzenia snu, a wskaźniki są wyższe niż w populacji ogólnej.Szacuje się, że do 80-90% osób cierpiących na poważną depresję również doświadcza zaburzeń snu.,

kilka badań prospektywnych i epidemiologicznych sugerują, że zaburzenia snu mogą predysponować do rozwoju późniejszego zaburzenia nastroju, że objawy bezsenności często zwiększają ryzyko nawrotu u pacjentów, u których wcześniej zdiagnozowano poważne zaburzenia depresyjne, i że okresy bezsenności często poprzedzają epizody manii u pacjentów dwubiegunowych.

u pacjentów z depresją zaobserwowano szereg zmian snu, chociaż żaden izolowany marker snu nie jest szczególnie związany z depresją., Wśród nich, najbardziej wiarygodne obejmują zaburzenia integralności (takie jak opóźnienie w pojednaniu snu i zmniejszenie jego skuteczności), wczesne fazy ruchu gałek ocznych snu REM (REM), zwiększenie aktywności, gęstości i ilości fazy REM i zmniejszenie fazy wolniejszych fal. Niektóre z tych markerów snu znaleziono u zdrowych osób z wysokim ryzykiem depresji w rodzinie i są związane z późniejszym rozwojem depresji.,

zarówno przewlekła, jak i ostra deprywacja snu prowadzą do zaburzeń funkcjonowania układu odpornościowego, charakteryzujących się zwiększonym poziomem cytokin prozapalnych, takich jak białko C-reaktywne, czynnik martwicy nowotworów alfa (TFN-α) i interleukina-6 (IL-6). Coraz więcej badań sugeruje, że ograniczenia snu są związane ze zmianami neuroendokrynnymi i neurobiologicznymi podobnymi do tych obserwowanych w zaburzeniach nastroju., Uważa się również, że wzrost prozapalnych cytokin TFN-α i IL-6 spowodowany brakiem snu jest związany ze zmniejszoną neurogenezą u dorosłych (narodziny nowych neuronów) porównywalną ze zmianami stwierdzonymi u pacjentów z depresją. Z tego powodu zasugerowano, że hamowanie neurogenezy w procesie przewlekłego zaburzenia snu może być również przyczyną depresji., Zarówno skuteczne leczenie farmakologiczne depresji, jak i poprawa snu w nocy są związane ze zmniejszonym poziomem cytokin IL-6.

witamina Deditar

w populacji Zachodniej występuje powszechny niedobór witaminy D, szczególnie 25-hydroksywitaminy D. niski poziom witaminy D w surowicy jest związany z różnymi zaburzeniami zdrowia, takimi jak rak, osteoporoza i depresja.

fizjologia witaminy D pokrywa się z patofizjologią depresji., Istnieją receptory witaminy D w kluczowych obszarach mózgu, a witamina D odgrywa ważną rolę w rytmach okołodobowych i snu, wpływa na glukokortykoidy i wpływa na wzrost neuronów, proliferację komórek w mózgu, w rozwoju i embriogenezy.

Jeśli chodzi o potencjalne działanie leków przeciwdepresyjnych, witaminy D, istnieją sprzeczne wyniki, a badania wykazują pozytywne wyniki, a inne przeciwnie, negatywne wyniki. Witamina D ma modulujący wpływ na odporność., Wykazano, że suplementacja witaminy D znacznie zmniejsza poziomy prozapalnych cytokin TFN-α i IL-6 (oba wyraźnie związane z depresją) i stresu oksydacyjnego (który jest ściśle związany z zapaleniem). Witamina D uzyskana z bezpiecznej ekspozycji na słońce może zmniejszyć ogólnoustrojowe zapalenie.,

Innezdać

postawiono hipotezę, że wysokie narażenie na pestycydy (w tym zatrucie) doświadczane przez mieszkańców wsi i pracowników rolnych stanowi wysokie ryzyko rozwoju zaburzeń psychicznych, takich jak depresja i zachowania samobójcze. Jednak dane epidemiologiczne potwierdzające tę teorię są bardzo ograniczone i niejednoznaczne.

istnieją dowody na związek między zaburzonymi rytmami okołodobowymi a rozwojem objawów depresyjnych., Wśród nich wyróżniają się dzienne wahania nastroju, codzienna aktywność, zmieniona koncentracja i organizacja dzień/noc.,s podatne na depresję:

• GATA1 wydaje się zmniejszenie wielkości mózgu, zwiększa depresji
• (CALM2, -SYN1, RAB3A, RAB4B i TUBB4) osoby niepełnosprawne w GATA1
• SLC6A15 -transporter aminokwasów w mózgu, zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia depresji
• MKP-1 -zwiększona u pacjentów z depresją
• FTO gen otyłości wpływa na depresję
• nazwany creb1 -depresja u kobiet
• GRM7 -odbiornik metabotrópico glutaminianu
• FNDC -(współczynnik нейротрофических pochodna mózgu) podczas usunął zwiększa niepokój i depresja.,
• 5-HTTLPR jest wariantem genu transportera serotoniny.
• p11-jego brak prowadzi do depresji
• serta-s-Gen transportera serotoniny krótki
• serta-l-Gen transportera serotoniny długi
• Rnf123-wpływa na hipokamp
• pde4b-zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia depresji
• Hipocreatina-zmniejsza depresję.

kilka badań opisujących definicję regionu chromosomalnego 3p25-26 znajduje się w krótkich ramionach chromosomu 3, w których w sumie 214 genów.,

analiza GWAS identyfikuje dwa SNP w zespołach depresyjnych odpowiednio na chromosomach 12 i 18, rs7973260 i rs62100776.