oczywiście obawa o wgniecione puszki polega na tym, że żywność, którą zawierają, może nie być bezpieczna do jedzenia. Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy trochę wiedzieć o procesie konserwowania. Konserwacja żywności w przeszłości była problemem. Drobnoustroje, takie jak bakterie i pleśnie, lubią te same rodzaje żywności, które robimy i są gotowe do nurkowania, jeśli da się szansę. A jeśli zjemy bakterie, pleśnie lub toksyny, które produkują, możemy zachorować., Co więcej, sama żywność ma tendencję do degradacji z czasem, ponieważ jej własne enzymy zaczynają rozkładać białka, węglowodany i tłuszcze. Proces konserwowania jest skutecznym sposobem obejścia tego problemu.
w puszkach ciepło niszczy szkodliwe organizmy i dezaktywuje enzymy, a szczelne uszczelnienie chroni żywność przed zanieczyszczeniami z zewnątrz. Nicholas Appert wynalazł canning w 1809 roku w odpowiedzi na nagrodę zaoferowaną w 1795 roku przez rząd francuski. Podgrzewał jedzenie w szklanych kolbach zamkniętych korkami, ale nie miał teoretycznego wyjaśnienia, dlaczego to działało., Pozostawiono Louisowi Pasteurowi, aby ostatecznie wyjaśnić, co się stało.
pomysł puszki wymyślił Anglik Peter Durand, ale wczesne puszki były surowe i ciężkie. Chodzi o to, że puszka jest uszczelniona i podgrzewana do wystarczająco wysokiej temperatury, aby inaktywować enzymy i zabić mikroorganizmy. Najbardziej kwaśne pokarmy wymagają najmniej ciężkiego leczenia, około 30 minut w kąpieli wrzącej wody, ponieważ niskie pH hamuje większość drobnoustrojów. Warzywa o pH 5-6 są znacznie bardziej gościnne i zwykle potrzebują 30-90 minut w 116C., Największym zmartwieniem jest bakteria Clostridium botulinum, ponieważ jest beztlenowa i produkuje botulinę, toksynę nerwową. Toksyna jest niszczona przez gotowanie, ale zarodniki mogą przetrwać gotowanie przez 5 godzin. Potrzebujesz wyższej temperatury niż temperatura wrzenia, aby je zniszczyć. Odpowiedzią jest Szybkowar, który może osiągnąć temperaturę 116C.
proces konserwowania jest bardzo skuteczny, a puszki wyprodukowane ponad sto lat temu zostały otwarte i zjedzone. Problemy pojawiają się, gdy w puszce występuje usterka lub gdy ogrzewanie nie jest wykonane prawidłowo. Jednym z prezentów jest wybrzuszona puszka., Aktywność bakterii wytwarza gaz i wszelkie puszki, które wybrzuszenia powinny być wyrzucane. Wgniecione puszki to co innego. Problem polega na tym, że wgniecenia obciążają metal i mogą rozwinąć się mikroskopijne pęknięcia. Sterylność jest następnie tracony i mikroby i pleśnie mogą wejść. Ryzyko jest bardzo małe, ponieważ zazwyczaj wgniecenia nie wytwarzają otworów. Wgniecione puszki niekoniecznie muszą być wyrzucane, ale ich zawartość powinna być gotowana, aby zabić wszelkie drobnoustroje i zniszczyć toksyny, które mogły zostać wyprodukowane przez bakterie Clostridium botulinum.,
warto zauważyć, że otwieracz do puszek został opracowany dopiero około 50 lat po wynalezieniu puszki. Konserwy były najczęściej używane jako racje Wojskowe, a żołnierze otwierali je bagnetami lub przynajmniej w jednym przypadku, kulą karabinową. Niektóre puszki zawierały instrukcje cięcia wokół góry młotkiem i dłutem. Otwieracz do puszek, jaki znamy dzisiaj, został wynaleziony w 1870 roku przez Williama Lymana i używał tej samej zasady, co dzisiejsze otwieracze.
@JoeSchwarcz