ze względu na to, jak elastyczne były nauki i wierzenia Manichaeizmu, byli w stanie rozprzestrzenić się na rozległą połacie różnych kultur od Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie i Chin na wschodzie. Religia przybyła wraz z chrześcijaństwem przez różne Południowo-wschodnie chińskie porty morskie i lądowe jedwabne szlaki handlowe z zachodnich regionów pustynnych.,
źródła podają, że manicheizm po raz pierwszy pojawił się w Chinach w roku 694, ale mogło to nastąpić znacznie wcześniej. Od czasu jego wprowadzenia Manichaeizm był głęboko sinicyzowany w swoim stylu, dostosowując się do chińskiego kontekstu kulturowego.
dynastia Tang
manicheizm został wprowadzony do Chin w okresie dynastii Tang przez społeczności Azji Środkowej i był uważany przez władze Tang za niewłaściwą formę buddyzmu., Chociaż religie Narodów Zachodnich (w tym tych z Baktrii i Sogdii) nie były zakazane, zabroniono im rozprzestrzeniania się wśród rdzennej ludności chińskiej.
według manichejczyków z Chin, ich religia wkroczyła do kraju za panowania cesarza Gaozonga z Tang (650-683)., Uczeń Mōzaka, biskup Mihr-Ohrmazd, udał się za swoim przywódcą do Chin i otrzymał audiencję u Wu Zetiana (który nieoficjalnie rządził dynastią Tang w latach 684-704), gdzie, według późniejszych źródeł buddyjskich, przedstawił Erzongjing („tekst dwóch zasad”), który stał się najpopularniejszym tekstem manichejczyków w kraju. W 731 roku cesarz Xuanzong poprosił manichejczyków o podsumowanie ich zagranicznych doktryn religijnych, a rezultatem był tekst znany jako kompendium Nauk Mani, przebudzonego ze światła., Tekst interpretuje proroka Mani jako inkarnację Laozi (chociaż Manichejczycy starli się z lokalnymi chińskimi buddystami, utrzymywali dobre stosunki ze swoimi taoistycznymi sąsiadami); Wersja taoistycznego Huahujinga z VIII wieku podziela tę samą perspektywę co Kompendium, stwierdzając, że Laozi reinkarnował się wśród zachodnich ludów barbarzyńskich jako Prorok Mani.,
Północno-Zachodni Kaganat ujgurski dowiedział się o Manicheizmie od Sogdyjskich cudzoziemców. Po trwającej trzy dni dyskusji z członkami duchowieństwa Manichejskiego, Kagan Bögü Qaghan (759-780) nawrócił się na religię w 763 roku. Manicheizm stał się następnie oficjalną religią kaganatu, co skłoniło babilońską siedzibę manicheizmu do wysłania wysokiej rangi duchownych na północno-zachodnie Terytorium Ujgurów., Ze względu na pokój między Ujgurami a ludnością chińską w tym czasie, rząd Tang złagodził swoje ograniczenia w Manicheizmie, pozwalając mu rozwijać się dzięki klasztorom zbudowanym przez Ujgurów w miejscach takich jak Shaoxing, Yangzhou, Nanjing i Jingzhou, a pierwszy został zbudowany w 768 roku.
prześladowania
lata dobrobytu manicheizmu dobiegły końca w wyniku klęski kaganatu Ujgurskiego W 840 roku i narastającej niechęci do cudzoziemców spoza Chin., Manicheizm został oficjalnie zakazany i prześladowany poprzez tłumienie religii nie-Chińskich rozpoczęte przez cesarza Wuzonga z Tang w 843 roku. W tym samym roku rząd dynastii Tang skonfiskował wszystkie posiadłości należące do klasztorów Manichejskich, zniszczył świątynie, spalił ich pisma, laicyzował lub zabił duchowieństwo, a konkretnie rozstrzelał siedemdziesiąt mniszek Manichejskich w Chang ' anie.
zamiast tradycyjnego stroju, kapłani Manichaeańscy mieli nosić hanfu, ponieważ typowy strój Manichaeizmu został uznany za nie-Chiński., W niektórych przypadkach władze Tang nakazały Manichejczykom ubierać się jak mnisi buddyjscy, a także dlatego, że księża Manichejscy znani byli z długich włosów, zmuszeni byli do ogolenia głowy. Szacuje się, że ponad połowa ludności Manichejskiej została zabita w wyniku wielkich prześladowań anty-buddyjskich cesarza Wuzonga. Dwa lata po rozpoczęciu prześladowań, całkowity zakaz stosunków zagranicznych spowodował, że Manichaeizm ukrywał się pod ziemią, gdzie nigdy nie osiągnął swojego dawnego znaczenia.,
dynastie Song i Yuan
chociaż brali udział w buntach przeciwko rządowi w okresie dynastii Song, chińscy Manichejczycy byli nieustannie stemplowani przez kolejne chińskie dynastie, z konfucjańskie władze epoki song zlekceważyły miejscowych manichejczyków jako „wegetariańskich czcicieli demonów” (chiń. 吃菜事魔)., Ich losy zmieniły się w czasie panowania mongolskiej dynastii Yuan, gdzie religia cieszyła się stabilnym istnieniem, podczas gdy sekta Sakja buddyzmu tybetańskiego służyła jako” de facto ” religia Państwowa Yuan. Z tej epoki przetrwały dwa wyszukane obrazy z jedwabiu: Manichejski Diagram wszechświata i kazanie o nauczaniu Maniego o zbawieniu. Prace te dają wgląd w kosmologię chińskiego manicheizmu z epoki Yuan.,
manicheizm przetrwał wśród ludności i wywarł głęboki wpływ na tradycję Chińskich ludowych sekt religijnych integrujących się z wierzeniami Maitrejskimi, takimi jak sekta Białego Lotosu. W XIV wieku chińscy Manichejczycy związali się ze szkołą Czystej Krainy buddyzmu mahajany w południowych Chinach. Pozostali Manichejczycy praktykowali swoje rytuały tak blisko razem z buddystami mahajany, że z biegiem lat obie szkoły stały się nierozróżnialne., Przykładem tej syntezy jest świątynia Cao 'An w Fujian, jako że posąg „Buddy światła” jest przedstawieniem proroka Mani.
Cao ' an („Chata ze strzechą”) w Jinjiang, Quanzhou, Fujian.
we współczesnych Chinach istnieje plotka, że grupy Manichejskie są nadal aktywne w południowych prowincjach, zwłaszcza w Quanzhou i wokół Cao ' an, jedynej świątyni Manichejskiej, która przetrwała do dziś. Istnieje chińska Rada Manichejska z przedstawicielami w Tybecie i Pekinie.
Cao ' an („Chata ze strzechą”) w Jinjiang, Quanzhou, Fujian.
we współczesnych Chinach istnieje plotka, że grupy Manichejskie są nadal aktywne w południowych prowincjach, zwłaszcza w Quanzhou i wokół Cao ' an, jedynej świątyni Manichejskiej, która przetrwała do dziś. Istnieje chińska Rada Manichejska z przedstawicielami w Tybecie i Pekinie.