Biologia dla kierunku II

hormony pochodne aminokwasów i Hormony polipeptydowe nie są pochodne lipidów (rozpuszczalne w lipidach) i dlatego nie mogą rozprzestrzeniać się przez błonę osocza komórek. Hormony nierozpuszczalne w lipidach wiążą się z receptorami na zewnętrznej powierzchni błony osocza, poprzez receptory hormonów błonowych osocza., W przeciwieństwie do hormonów steroidowych, hormony nierozpuszczalne lipidów nie wpływają bezpośrednio na komórkę docelową, ponieważ nie mogą wejść do komórki i działać bezpośrednio na DNA. Wiązanie tych hormonów do receptora powierzchniowego komórki powoduje aktywację szlaku sygnałowego; wyzwala to aktywność wewnątrzkomórkową i wywołuje specyficzne efekty związane z hormonem. W ten sposób nic nie przechodzi przez błonę komórkową; hormon, który wiąże się na powierzchni, pozostaje na powierzchni komórki, podczas gdy produkt wewnątrzkomórkowy pozostaje wewnątrz komórki., Hormon, który inicjuje szlak sygnałowy, nazywany jest pierwszym posłańcem, który aktywuje drugi posłaniec w cytoplazmie, jak pokazano na rysunku 1.

Rysunek 1. Aminokwasowe hormony epinefryna i noradrenalina wiążą się z receptorami beta-adrenergicznymi na błonie osocza komórek. Wiązanie hormonu z receptorem aktywuje białko G, które z kolei aktywuje cyklazę adenylową, przekształcając ATP w cAMP. cAMP jest drugim posłańcem, który pośredniczy w odpowiedzi specyficznej dla komórki., Enzym zwany fosfodiesterazą rozkłada cAMP, kończąc sygnał.

jednym bardzo ważnym drugim komunikatorem jest cykliczny AMP (cAMP). Gdy hormon wiąże się z receptorem błonowym, aktywuje się Białko G, które jest związane z receptorem; białka G są białkami oddzielonymi od receptorów, które znajdują się w błonie komórkowej. Gdy hormon nie wiąże się z receptorem, Białko G jest nieaktywne i wiąże się z difosforanem guanozyny lub GDP. Gdy hormon wiąże się z receptorem, Białko G jest aktywowane przez wiązanie trifosforanu guanozyny (GTP) zamiast GDP., Po związaniu GTP jest hydrolizowany przez Białko G do GDP i staje się nieaktywny.

aktywowane Białko G z kolei aktywuje enzym związany z błoną, zwany cyklazą adenylową. Cyklaza adenylowa katalizuje przemianę ATP do cAMP. cAMP z kolei aktywuje grupę białek zwanych kinazami białkowymi, które przenoszą grupę fosforanową z ATP do cząsteczki substratu w procesie zwanym fosforylacją. Fosforylacja cząsteczki substratu zmienia jej orientację strukturalną, aktywując ją w ten sposób. Te aktywowane cząsteczki mogą następnie pośredniczyć w zmianach w procesach komórkowych.,

działanie hormonu wzmacnia się wraz z postępem szlaku sygnałowego. Wiązanie hormonu z pojedynczym receptorem powoduje aktywację wielu białek G, które aktywują cyklazę adenylową. Każda cząsteczka cyklazy adenylowej wyzwala następnie powstawanie wielu cząsteczek cAMP. Dalsza amplifikacja zachodzi, ponieważ kinazy białkowe, raz aktywowane przez cAMP, mogą katalizować wiele reakcji. W ten sposób niewielka ilość hormonu może wywołać powstawanie dużej ilości produktu komórkowego. Aby zatrzymać aktywność hormonów, cAMP jest dezaktywowany przez cytoplazmatyczny enzym fosfodiesterazę lub PDE., PDE jest zawsze obecny w komórce i rozkłada cAMP, aby kontrolować aktywność hormonów, zapobiegając nadprodukcji produktów komórkowych.

specyficzna odpowiedź komórki na nierozpuszczalny w lipidach hormon zależy od rodzaju receptorów obecnych na błonie komórkowej oraz cząsteczek substratu obecnych w cytoplazmie komórki. Odpowiedzi komórkowe na Wiązanie hormonów receptora obejmują zmianę przepuszczalności błon i szlaków metabolicznych, stymulację syntezy białek i enzymów oraz aktywację uwalniania hormonów.

Contribute!,

popraw tę stronę więcej