podczas nauki, zmiany wydajności często wiążą się z przejściem od kontrolowanego przetwarzania, w którym wydajność jest elastyczna i reaguje na bieżące informacje zwrotne o błędach, ale trudne i powolne, do stanu, w którym przetwarzanie staje się szybkie i automatyczne. W tym stanie wydajność nie jest obciążona wymogiem przetwarzania sprzężenia zwrotnego, ale jego niewrażliwość na sprzężenie zwrotne zmniejsza jego elastyczność., Wiele właściwości automatycznego przetwarzania jest podobnych do tych, których można by się spodziewać po modelach do przodu, a wiele z nich sugeruje, że mogą one być inicjowane w obwodach móżdżku. Ponieważ hierarchicznie zorganizowane obszary płata czołowego mogą zarówno wysyłać, jak i odbierać polecenia, omawiam możliwość, że mogą one działać zarówno jako kontrolery, jak i kontrolowane obiekty i że ich zachowania mogą być niezależnie modelowane przez przednie modele w obwodach móżdżku., Ponieważ obszary kory przedczołowej przyczyniają się do tego hierarchicznie zorganizowanego systemu i wysyłają wyjścia do kory móżdżku, sugeruję, że móżdżek może przyczynić się do automatyzacji umiejętności poznawczych i do tworzenia nawykowych zachowań, które są odporne na sprzężenie zwrotne z błędami. Ważnym warunkiem tych idei jest to, że obwody móżdżkowe powinny mieć dostęp do sprzężenia zwrotnego błędu wyższego rzędu, które sygnalizuje sukces lub niepowodzenie przetwarzania poznawczego., Omówiłem ścieżki, przez które takie sprzężenie zwrotne może dotrzeć przez dolną oliwkę i układ dopaminowy. Wyjścia móżdżkowe hamują zarówno dolną oliwkę, jak i układ dopaminowy. Możliwe jest, że wyuczone reprezentacje w móżdżku wykorzystują to jako mechanizm tłumiący przetwarzanie sprzężenia zwrotnego w innych częściach układu nerwowego. Tak więc procesy móżdżkowe, które kontrolują automatyczną wydajność, mogą być zakończone bez wyzwalania zaangażowania kontrolowanych procesów przez mechanizmy przedczołowe.