Arabski, Arabski l. poj. męski ʿArabī, l. poj. żeński ʿArabiyyah, l.poj. (Zobacz też język arabski.) Przed szerzeniem się islamu, a wraz z nim języka arabskiego, Arabowie odnosili się do któregokolwiek z koczowniczych semickich mieszkańców Półwyspu Arabskiego., We współczesnym użyciu obejmuje on wszystkie ludy arabskojęzyczne żyjące w rozległym regionie od Mauretanii, atlantyckiego wybrzeża Afryki, po południowo-zachodni Iran, w tym cały Maghrib Afryki Północnej, Egipt I Sudan, Półwysep Arabski, Syrię i Irak.
Ten zróżnicowany asortyment Narodów przeczy fizycznym stereotypom, ponieważ istnieje znaczna zmienność regionalna. Pierwsi Arabowie z Półwyspu Arabskiego byli głównie koczowniczymi pastorami, którzy wypasali owce, kozy i wielbłądy w surowym pustynnym środowisku. Osiadli Arabowie uprawiali Rolnictwo daktylowe i zbożowe w oazach, które służyły również jako centra handlowe dla Karawan przewożących przyprawy, kość słoniową i złoto z południowej Arabii i Rogu Afryki do cywilizacji dalej na północ., Różnica między pustynnymi koczownikami, z jednej strony, a mieszkańcami miast i rolnikami, z drugiej strony, wciąż przenika większość świata arabskiego.
Islam, który rozwinął się na Zachodnio-środkowym Półwyspie Arabskim na początku VII wieku n. e., był siłą religijną, która łączyła pustynnych koczowników—Beduinów—z mieszkańcami oaz. W ciągu stulecia Islam rozprzestrzenił się na większość dzisiejszego świata arabskojęzycznego i poza nim, od Azji Środkowej po Półwysep Iberyjski., Arabski, Język Islamskiego Pisma Świętego (Koran), został przyjęty na całym Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej w wyniku szybko ugruntowanej dominacji islamu w tych regionach. Inne elementy kultury arabskiej, w tym Czczenie życia pustynnych nomadów, zostały zintegrowane z wieloma lokalnymi tradycjami. Arabowie w dzisiejszych czasach nie są jednak wyłącznie muzułmanami; około 5 procent rodzimych użytkowników języka arabskiego na całym świecie to chrześcijanie, Druzowie, Żydzi lub animiści.,
tradycyjne wartości Arabskie zostały zmodyfikowane w XX wieku przez naciski urbanizacji, industrializacji, detrybalizacji i wpływów Zachodnich. Prawie połowa muzułmańskich Arabów mieszka w miastach, gdzie więzi rodzinne i plemienne mają tendencję do rozpadu, gdzie kobiety, a także mężczyźni, mają większe możliwości kształcenia i zatrudnienia, i gdzie nowo powstająca klasa średnia techników, specjalistów i biurokratów zyskała wpływy.
większość Arabów nadal mieszka w małych, odizolowanych wioskach rolniczych, gdzie przeważają tradycyjne wartości i zawody, w tym posłuszeństwo i domowe odosobnienie (Purda) kobiet. Podczas gdy Arabowie z miast identyfikują się bardziej ze względu na narodowość niż plemię, rolnicy wiejscy czczą sposób życia pasterskiego nomadów i twierdzą, że są spokrewnieni z wielkimi pustynnymi plemionami z przeszłości i teraźniejszości. Nacjonalizm i zmiana standardów życia, które były możliwe dzięki rozbudowanemu przemysłowi naftowemu, radykalnie zmieniły życie koczowników.,
pasterski Pustynny koczownik, tradycyjny ideał Kultury Arabskiej, stanowi zaledwie 5 procent współczesnej populacji Arabskiej. Wielu z pozostałych koczowników zrezygnowało z pełnoetatowego pastoralizmu, aby zostać rolnikami wiejskimi lub hodowcami, lub znaleźć zatrudnienie w firmach naftowych lub innych pracodawcach w miastach i miastach.