Pieter Bruegel de oudere, parabel van de Zaaier, 1557.
Jezus zegt dat hij in gelijkenissen onderwijst omdat velen tegen zijn directe leringen zijn. Hij citeert Jesaja 6: 9-10, die aan Israël predikte in de wetenschap dat zijn boodschap niet zou worden gehoord en niet zou worden begrepen, met als gevolg dat de zonden van de Israëlieten niet zouden worden vergeven en dat zij daarvoor door God zouden worden gestraft., Deze gelijkenis lijkt essentieel voor het begrijpen van alle andere gelijkenissen van Jezus, omdat het duidelijk maakt dat wat nodig is om Jezus te begrijpen, geloof in hem is, en dat Jezus niet degenen zal verlichten die weigeren in Hem te geloven.
De gelijkenis opgenomen in Marcus komt net na een beschrijving in het vorige hoofdstuk van een zich ontwikkelende vijandigheid jegens Jezus en zijn bediening. De Farizeeën beschuldigden hem ervan dat hij zich niet strikt aan de sabbat hield door verschillende genezingen uit te voeren. Sommige denkrichtingen vonden dergelijke acties alleen toegestaan als de behandelde persoon in gevaar was met de dood., Sommige schriftgeleerden uit Jeruzalem betoogden dat Jezus zijn macht ontleende aan demonische bronnen.
Dit wordt dan in teken gevolgd door de gelijkenis van het groeiende zaad en die van mosterdzaad. Samen geven ze aan dat het niet gaat om de reactie van het individu op zijn boodschap, of zelfs het schijnbare falen ervan om wortel te schieten, maar dat “ondanks de oppositie van vijanden van het Koninkrijk en ondanks de morele en intellectuele tekortkomingen van vermeende vrienden van het Koninkrijk, het Koninkrijk uiteindelijk enorm zal slagen.,”Marcus gebruikt het om het effect te benadrukken dat de vorige leer van Christus op mensen heeft gehad, evenals het effect dat de christelijke boodschap op de wereld heeft gehad in de drie decennia tussen Christus’ bediening en het schrijven van het Evangelie.volgens Genesis 26: 12-13 zaaide Isaak zaad en “maaide honderdvoudig; en de Heer zegende hem. De man begon te bloeien, en bleef bloeien totdat hij zeer welvarend werd”., De Anglicaanse bisschop Charles Ellicott dacht dat “de honderdvoudige terugkeer misschien een enigszins ongewone toename was, maar het verhaal van Isaac’ s Grondbewerking in Genesis 26:12 laat zien dat het niet ongehoord was, en waarschijnlijk had geholpen om het de standaard te maken van een meer dan gewoonlijk welvarende oogst”; echter, protestantse theoloog Heinrich Meyer betoogde dat “dergelijke punten van detail … moet niet worden gedrukt, dienen als ze alleen maar om verlevendigen en invullen van het beeld”.