Quaternaire ammonium verbindingen (Quats) zijn een grote klasse van permanent geladen kationische chemische stoffen die worden gebruikt in een verscheidenheid van consumenten-en industriële producten voor hun antibacteriële eigenschappen., Didecyldimethylammoniumchloride (DDAC) en alkyl (C12, C14, C16) dimethylbenzylammoniumchloride (C12–C16 ADBAC) worden vaak gebruikt als actieve ingrediënten in antimicrobiële stoffen en vormen de focus van de huidige gevarenbeoordeling. Er bestaan robuuste toxicologiedatabases voor zowel DDAC als C12-C16 ADBAC; de meeste beschikbare studies voor DDAC en C12-C16 ADBAC zijn echter niet gepubliceerd, maar zijn ingediend bij en beoordeeld door regelgevende instanties (d.w.z. EPA en Europees Agentschap voor chemische stoffen) om de registratie van antimicrobiële producten te ondersteunen., Met als doel bij te dragen aan het publiek begrip van de robuuste en volledige toxicologische database beschikbaar voor DDAC en C12–C16 ADBAC, werd een uitgebreide beoordeling uitgevoerd met behulp van beschikbare peer-reviewed literatuur en niet-gepubliceerde gegevens ingediend bij en samengevat door regelgevende instanties. Uit een overzicht van de beschikbare literatuur blijkt dat DDAC en C12–C16 ADBAC vergelijkbare gevarenprofielen hebben. Zowel DDAC als C12-C16 ADBAC worden slecht geabsorbeerd via de orale en dermale blootstellingsroutes (≤10%), worden niet systemisch gedistribueerd en worden voornamelijk uitgescheiden in de feces., DDAC en C12–C16 ADBAC zijn geen huidsensibilisatoren, zijn geen specifieke toxische stoffen voor de ontwikkeling of de voortplanting, zijn niet carcinogeen of genotoxisch en veroorzaken geen systemische toxiciteit. DDAC en C12–C16 ADBAC zijn irriterend/corrosief voor de huid bij hoge concentraties, en zijn acuut toxisch via de orale, dermale (alleen C12–C16 ADBAC), en inhalatie blootstellingsroutes; echter, zowel DDAC en C12–C16 ADBAC worden beschouwd als niet-vluchtig en worden niet gemakkelijk aerosolized., Zowel DDAC als C12-C16 ADBAC kunnen toxiciteit veroorzaken in herhaalde orale toxiciteitsstudies met No-observed-adverse-effect levels variërend van 10 tot 93,1 mg/kg-dag voor DDAC en 3,7–188 mg / kg-dag voor C12–C16 ADBAC in subchronische en chronische studies uitgevoerd met beagles, muizen en ratten. De toxicologische effecten die gepaard gaan met gemelde laagste-waargenomen-schadelijke-effectniveaus voor zowel DDAC als C12–C16 ADBAC worden consistent gekenmerkt door verminderde voedselconsumptie, verminderd gemiddeld lichaamsgewicht, verminderde gewichtstoename en lokale irritatie., Deze effecten komen overeen met het werkingsmechanisme van een irriterende/corrosieve chemische stof. Op basis van de momenteel beschikbare gegevens is blootstelling aan DDAC en C12–C16 ADBAC de belangrijkste zorg die gepaard gaat met lokale effecten door irritatie.