een variabel fragment met één keten (scFv) is een fusie-eiwit van de variabele gebieden van de zware (VH) en lichte ketens (VL) van immunoglobulinen, verbonden met een korte linkerpeptide van tien tot ongeveer 25 aminozuren. Linker is gewoonlijk rijk aan glycine voor flexibiliteit, evenals serine of threonine voor oplosbaarheid, en kan of de n-eindpunt van VH met de c-Eindpunt van VL verbinden, of vice versa., Deze proteã ne behoudt de specificiteit van originele immunoglobulin, ondanks verwijdering van de constante gebieden en de introductie van linker.
deze molecules werden gecreeerd om faagvertoning te vergemakkelijken, waar het hoogst geschikt is om het antigeen-bindende domein als enige peptide uit te drukken. Als alternatief, kan scFv direct uit gesubkloneerde zware en lichte kettingen worden gecreeerd die uit een hybridoma worden afgeleid. ScFvs heeft vele toepassingen, b. v., cytometry stroom, immunohistochemie, en als antigeen-bindende domeinen van kunstmatige celreceptoren van t.,
In tegenstelling tot monoklonale antilichamen, die vaak worden geproduceerd in zoogdiercelculturen, worden scfv ‘ s vaker geproduceerd in bacteriecelculturen zoals E. coli
het fragment antigeen-binding (Fab-fragment) is een gebied op een antilichaam dat bindt aan antigenen. Het is samengesteld uit één constant en één veranderlijk domein van elk van de zware en de lichte keten. Deze domeinen vormen de paratope-de antigeen-bindende plaats-bij het amino eindeind van het monomeer. De twee veranderlijke domeinen binden epitope op hun specifieke antigenen.,
in een experimentele setting kunnen Fc-en Fab-fragmenten in het laboratorium worden gegenereerd. Het enzym papaïne kan worden gebruikt om een immunoglobulin monomeer in twee Fab-fragmenten en een FC-fragment te splitsen. Het enzym pepsine splijt onder scharniergebied, zodat een F (ab’)2 fragment en een pFc’ fragment wordt gevormd. Het F (ab’)2 fragment kan door lichte reductie in twee Fab’ fragmenten worden gesplitst.,
de variabele gebieden van de zware en lichte ketens kunnen worden samengevoegd tot een single-chain variable fragment (scFv), dat slechts half zo groot is als het Fab-fragment, maar toch de oorspronkelijke specificiteit van de moederimmunoglobuline behoudt.
een diabody is twee scfv ’s met verbonden met linkerpeptiden die te kort zijn om de twee variabele gebieden samen te vouwen (ongeveer vijf aminozuren), waardoor de scfv’ s moeten dimeriseren. Van diabodieën is aangetoond dat ze dissociatieconstanten hebben die tot 40 keer lager zijn dan de corresponderende scfv ‘ s, wat betekent dat ze een veel hogere affiniteit hebben met hun doel.,
twee scFv ‘ s (die aan dezelfde of verschillende antigenen binden) kunnen ook worden verbonden met langere linkers zoals leucine ritsen.